In deze blog ga ik eens kritisch reflecteren op mijzelf als moeder. Hoe ik 5 jaar geleden als een onervaren onzekere vrouw het moederschap ging ontdekken tot nu, moeder van drie kinderen met veel ervaring in het moederschap. Ik had de mooiste idealen en ideetjes en wist wel hoe ik het zou doen. Ik had immers mijn diploma voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening toch? Dat ik mezelf eigenlijk er helemaal in wegcijferde had ik niet door. Ik was 22 jaar, helemaal nieuw en ik ga nu de firsttime mom Kelly, vergelijken met de mama die ik nu ben. Ik ben enorm tegen mezelf op gelopen en heb mezelf heel goed leren kennen. In deze blog ga ik met de billen bloot ;).
Ik was 22 jaar toen ik zwanger raakte en 23 jaar toen Lana geboren werd. Ik had net mijn diploma Sociaal Pedagogische Hulpverlening behaald, ervaring gedaan tijdens stages dus ik dacht het wel te weten. Ik had weinig moeders in mijn sociale kring die ook net moeder geworden waren dus ik had weinig voorbeeld om mij heen. Ik deed maar wat, maar was enorm onzeker. Die onzekerheid zette ik om in bepaalde idealen die ik wilde nastreven, die idealen gaven mij controle over het moederschap en zo dacht ik het goed te doen voor mezelf.
Strenge idealen die ik mezelf opgelegd heb.
Voeding van mijn kinderen – suikervrij
Mijn idealen gingen best wel ver, vind ik nu. Zo zou ik alle hapjes van mijn kind zelf gaan maken. En dat werd nog erger, ik zou mijn kinderen geheel suikervrij opvoeden. Dus elk snoepje maar ook elke geraffineerde suiker in voeding vermijden. En dit bedacht ik me allemaal nog voor Lana 1 jaar was, nog voor we bloot gesteld waren aan playdates, verjaardagen, feestjes en andere dingen die gewoon bij het leven horen en waar al die lekkernijen bij horen. En nogmaals, met suikervrij opvoeden is helmaal niets mis, maar later besefte ik pas dat dit voor mij en voor ons leven iets te ideaal is, dat het in de realiteit gewoon niet zo bij ons past. Dus dat suikervrij opvoeden gooide ik aan de kant en zette ik om in het met ‘boeren verstand’ omgaan met het eetpatroon van mijn kids. Eigenlijk ook hoe ik zelf omga met voeding. Ik maakte nog steeds zelf de hapjes klaar, maar wanneer dat niet lukte, dan is dat ook oke. Ik ben ook maar een mens, een moeder die uitvogelt wat het beste past bij haar kinderen. Ik ben bepaalde idealen gaan loslaten op een manier die bij ons leven past en daardoor een veel gelukkigere moeder geworden.
Digitale wereld
Die idealen gingen niet alleen over voeding, ook zou mijn kind geen tablet of telefoon voor haar vierde levensjaar in haar handen krijgen en nog meer van dat soort idealen. Het is helemaal oké als je er wel zo over denkt, maar in de praktijk leerde ik dat het ons handig uitkomt om dit soort middelen wel in te zetten en dat kinderen het enorm leuk vinden om hierop actief te zijn, dat ze er ook veel van leren (dit zijn leuke apps voor kinderen). Naar mijn mening hoort het in de maatschappij waar ik zelf deel aan uitmaak en ik geef zelf ook dat voorbeeld met mijn tablet, telefoon, laptop en zelfs smartwatch. Idealen zijn leuk en heel mooi, maar deze bijstellen hoort ook bij het leven heb ik geleerd.
Perfecte huisvrouw bestaat niet
En naast dat, vond ik ook dat ik perfect moest functioneren als huisvrouw met een piccobello schoon en opgeruimd huis. Dat ik de grootste chaoot en perfectionist ever ben, maakte dat ideaal ook wel echt een mission impossible en daarmee putte ik mezelf soms echt uit. Nu is het Huishouden van Jan Steen mijn ideaal, vind ik tijd met mijn gezin belangrijker dan continue een schoon en opgeruimd huis en door perfectie daarin los te laten, vind ik nu de rust en de ruimte om de huishoudelijke taken te doen wanneer het me wel uitkomt en dat gaat helemaal prima.
Mezelf vergeten.
Ik vond de eerste jaren als moeder enorm overweldigend. Ik had veel moeite met loslaten. Die eerste datenight met ons tweetjes bleef ik maar uitstellen en stiekem vond ik het niet enorm erg dat Lana een flesweigeraar was, ik kon haar toch niet langer dan een paar uur missen. Het liefst was ik 24/7 bij haar en zo heb ik met haar om me heen, 2 jaar lang mijn werk/huishouden/alles gedaan. Dat ik daardoor soms tot midden in de nacht nog aan het werk was, nam ik voor lief. Dat ik nauwelijks tijd voor mezelf nam, vond ik normaal en ik prentte me in dat het bij het moederschap hoorde.
Eigenlijk vergat ik mezelf daar helemaal in, maar ik wilde gewoon continue bij haar zijn, ik dacht dat ik dan de beste moeder zou zijn. Nu weet ik dat het heel belangrijk is om werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden en vind ik het juist zo fijn om er volledig voor mijn kinderen te zijn als ik vrij ben, en oppas/opvang te hebben op het moment dat ik werk of iets voor mezelf doe. En door mijn werk loopt het altijd wel een beetje door elkaar heen, maar ik zit nooit meer achter mijn laptop te werken met mijn meisjes om me heen, dat werkt voor mij gewoon niet. Ik denk dat ik een mooie balans gevonden heb tussen werkdagen en vrije dagen en heb hierdoor veel bewuste tijd met mijn kinderen, maar kan ook op mijn werk me volledig focussen.
Het belang van quality time
Ik ben enorm de waarde gaan inzien van quality time voor mezelf, even met een vriendin wat gaan doen of gewoon zelf er even uit gaan. Opladen om vervolgens volledig te genieten van het moederschap. Naast dat vind ik ook mijn huwelijk enorm belangrijk en cijfer ik ons niet weg door het ouderschap. Die datenights samen zijn een must en ik heb geleerd dat ik een leukere en betere moeder kan zijn, als ik ook momenten voor mezelf en met mijn man heb. Dat onze relatie daardoor zo goed gaat en we samen een goed team kunnen zijn als papa en mama. Hierdoor is er ruimte voor goede gesprekken en loop je niet langs elkaar heen.
Van een onzekere moeder, naar een relaxte moeder.
Van een onzekere moeder die geen idee had wat haar te wachten stond, ben ik veranderd naar een volwassen moeder die voortaan leeft met de dag en geniet van het moment. Go with the flow. Dat resulteert dan ook letterlijk in een huishouden van Jan Steen, maar het maakt mij een hele relaxte moeder. Ik maak me niet meer zo druk om kleine dingen, het maakt me niets meer uit wat anderen van me denken. Mijn gezin staat op nummer 1 en ik weet heel goed wat mijn gezin nodig heeft. Ik heb mezelf in de afgelopen jaren enorm leren kennen. Ik ken mijn grenzen en ik doe wat goed voelt voor ons. Ik denk dat je op die manier ook geen fouten kunt maken. Ik heb veel geleerd en ben dankbaar voor die mooie lessen en die neem ik mee de toekomst in.
Zo, we zijn bijna 1200 woorden verder, jeetje! Een enorm groot reflectieverslag op mij als moeder. Ik daag je uit dit ook voor jezelf te doen. Dit mag bij de reacties, maar kan natuurlijk ook in een dagboek, een notitieboek, of spreek hierover met iemand. Ik merk dat het mij veel inzichten gaf door dit onder elkaar te zetten en ik denk dat jij ook van jezelf veel kan leren. Ik ben enorm benieuwd hoe je jouw ‘firsttime mom’ ervaring vergelijkt met hoe je nu in het moederschap staat. Welke lessen heb je geleerd en welke idealen heb je losgelaten? Klets erover mee bij de comments of op social media.
Door ervaring leer je enorm natuurlijk! Ik had mij ook allemaal dungen voorgenomen waar ik mij nu totaal niet meer aan hou.
je leert elke dag bij als moeder zijnde of je nu jonge of oude kids hebt 😉 iedere moeder is onzeker maar zolang je je gevoel blijft volgen is het goed :D. ik heb vroeger ook geroepen dat mijn kids bepaalde dingen nooit zouden mogen….nou kel bullshit hahaha. wij voeden onze meiden op op gevoel en dat bevalt ons prima en hun ook 😀
Ik zit nu een klein beetje nog in the first mom cyclus. Dat zal voorlopig ook nog wel zo blijven. Maar in een half jaar is er ook veel veranderd bij mij zelf maar ook bij mijn bonuskids. Zo ben je jongvolwassen en zo ben je een bonusmama van 3 kinderen/pre pubers. Maar ook ik heb daar mijn onzekerheden in en mijn partner geeft mij veel steun, dat ik het goed doe. En de jongens ook.
Ik had toen ik moeder werd maar één regel, namelijk dat ik een ontspannen en gelukkige moeder zou zijn. Omdat ik zelf als kind ervoer hoe lastig het is voor een kind als dat er niet is. Inmiddels kom ik zelfs daar op terug, want niemand is altijd ontspannen en gelukkig. En een kind kan meer hebben dan je denk, ik ben uiteindelijk ook prima groot geworden met regelmatige spanningen als kind.
Ik word mama in december / januari en ik realiseer me maar al te goed dat het confronterend gaat zijn. Hoe ik nu ben (perfectionistisch, altijd maar doorgaan en volgens een planning leven) , zal ik straks allemaal los moeten laten. Ik heb bewust geen idealen zoals suikervrij eten / geen tablets ed. omdat ik ook denk dat je het jezelf te moeilijk maakt om het zo perfect te willen. Het huishouden loslaten zal wel een dingetje worden, maar quality time met mijn baby is belangrijker dan een perfect schoon huis. Planningen loslaten en met de dag leven en anticiperen op wat mijn baby nodig heeft.. ben heel benieuwd hoe het mij straks afgaat! Wat dat betreft denk ik wel dat je een voorbeeld bent voor me. Al hou ik wel erg van rust, regelmaat en ritme en wil dat wel zover dat kan doorgeven aan mijn baby.
dat zou een lang verhaal worden . maar jou verhaal is wel herkenbaar. nu 3.5 jaar mama van 1 zoontje van 3.5 en 1 dochtertje van 15 maanden. helaas door veel ziek zijn van de oudste en een hersenvliesontsteking en achterstand zowel mentaal als fysiek plus spasmes van de jongste sloot ik mezelf tot 2 maanden terug helemaal op in een wereldje van logopedie fysiotherapie ergotherapie en allerlei medische afspraken. Nu langzaamaan weer leren om op tijd op de stopknop te drukken en ook mezelf te zijn ipv alleen maar mama
Fijn om te lezen! Mijn dochtertje is 11 maanden en ik ben nog steeds onzeker als mama. Nog elke dag stel ik mezelf de vraag of ik het allemaal wel goed doe, terwijl mijn dochtertje eigenlijk niks tekort komt, en toch kan het in mijn ogen altijd nog beter. Ik ben een perfectionist en sinds ik mama ben besef ik nog meer hoe vermoeiend dat is. Ik hoop dat ik met de tijd alles beter leer loslaten.
Dit artikel is zo goed omschreven Ik ben een moeder van twee jonge kinderen aren dochtertje van 23 maanden en een zoontje van bijna zeven maanden. Ik heb ook periodes met ups en downs Met onzekerheid en zekerheid gehad gewoon teveel willen in korte tijd en vond het en nog steeds pittig . Moeilijk ook om te accepteren dat je de controle los moet laten en ja ook veel doelen willen nastreven , en altijd maar goed Willen doen. Het gaf me alleen maar heel veel stress en ik kon nergens meer van genieten. Nu wat meer mijn draai aan het vinden en meer kijken wat de dag je brengt en meer dingen los aan het laten. Ik kan merken dat het een positieve weerslag heeft op het hele gezin maar ook op mijn kinderen .