Vandaag heeft Selma weer een hele inspirerende gastblog voor jullie. Selma is een Nederlandse mama en zij woont met haar man en 3 kinderen in Tanzania. In de vorige gastblog introduceert ze zichzelf en vertelt ze over haar leven als mama in Tanzania. Vandaag vertelt ze over zwanger in het buitenland. Haar zwangerschap in Tanzania en bevalling in Nederland. Hoogzwanger het vliegtuig in om te gaan bevallen in Nederland, lees verder om te lezen hoe dat is afgelopen.
Hierboven kun je haar vorige gastblog teruglezen, ik vind haar verhaal enorm interessant.
Zwanger in het buitenland en bevallen in Nederland
Na ons trouwen waren we er al snel over uit dat een kindje zeer welkom was en al snel was ik zwanger. In Tanzania is het zorgsysteem heel anders geregeld, we hebben hier geen eigen huisarts en er bestaat geen verloskundig praktijk waar je langs kan gaan met al je vragen. Als je net zwanger bent wil je natuurlijk niets liever dan informatie inwinnen, weten wat er met je lijf gebeurd en of alles goed is met dat kleine leventje wat er in je buik groeit. De begeleiding tijdens de zwangerschap voor vrouwen in Tanzania is beperkt, dus waar moest ik heen? Gelukkig kende mijn man een uitstekende radioloog en we mochten langs komen.
We liepen het ziekenhuis binnen. Geen nette wachtkamer met tijdschriften, geen informatiefolders over kraamzorg of borstvoeding. Honderden mensen wachtend op de dokter. Op onze beurt mochten we naar binnen. Een oud model echoapparaat stond klaar en ik mocht gaan liggen op mijn eigen meegenomen laken. Met een bibberende hand bewoog de 84-jarige radioloog het echoapparaat over mijn buik en een paar minuten later zei hij: ‘Yes, I see, you are definitely pregnant’. Dolblij en met een onscherpe echofoto waar je nog net een stipje op kon zien gingen we naar huis. Met 12 weken mochten we nog eens terugkomen voor de termijnecho.
Shoppen voor de babyuitzet gaat heel anders hier
Een van de leukste dingen tijdens de zwangerschap is natuurlijk de babyuitzet shoppen. Je wilt dat je baby niks tekortkomt en de hormonen werken dan ook niet echt mee. In Tanzania gaat dat net even wat lastiger. We hebben hier geen speciale winkels met positiekleding, geen Prénatal waar je even je kinderwagen, bedje en commode shopt en ook geen Hema waar je lekkere zachte babykleertjes koopt. Dit heb ik op een aantal momenten tijdens mijn zwangerschap wel gemist, maar het heeft me ook minder materialistisch gemaakt. Ik heb uiteindelijk alles wat ik echt nodig had in Nederland gekocht en verder gewoon zonder gedaan.
Verloskundige op afstand
Ons jaarlijkse bezoek aan Nederland plande we rond de 20-weken echo. Tijdens die vakantie hebben we ook een Nederlandse verloskundige gevonden die ons wilde begeleiden tijdens mijn zwangerschap, hoewel deze deels op afstand vanuit Tanzania zou zijn. Al snel besloten we dat de bevalling zelf ook in Nederland zouden gebeuren. Alhoewel ik voor een leven in Tanzania heb gekozen en we daar helemaal gesetteld zijn vond ik het erg prettig om dichtbij mijn familie in Nederland te zijn tijdens dit bijzondere moment en de bevalling in mijn eigen cultuur en taal te kunnen doen. Daarnaast heeft Tanzania een hoog percentage babysterfte en een andere kwaliteit van gezondheidszorg dan in Nederland. Er is een minimale kennis over het belang van gezondheidszorg rond zwangerschap en bevalling. Ik wilde absoluut geen onnodige risico’s nemen bij iets wat het mooiste moment uit je leven zou moeten zijn. Bevallen in Nederland leek ons daarom het beste besluit.
Hoogzwanger het vliegtuig in voor de bevalling
Met KLM mag je nog tot 4 weken voor de uitgerekende datum vliegen en dus moest ik met 36 weken naar Nederland. Ik besloot iets eerder te gaan om geen risico te lopen dat ik te vroeg zou bevallen en nog in Tanzania zou zijn of op de vlucht zelf problemen zou krijgen. Tussen de 20-weken echo die ik in Nederland had gehad en het moment dat ik 33 weken zwanger was en op de vlucht stapte naar Nederland heb ik geen verdere controles gehad. Dat is wel even anders dan een zwangerschap in Nederland waar je goed in de gaten wordt gehouden. Gelukkig voelde ik me goed en was er geen reden tot zorgen.
Bevalling regelen
Een bevalling regelen in een ander land dan je woont brengt wat planning met zich mee. Ikzelf zou al met 33 weken vliegen, maar we konden ons bedrijf Makasa Tanzania Safaris niet zo lang onbemand laten. Mijn man zou dus later volgen. We boekte zijn vlucht Tanzania – Amsterdam op de dag dat ik 38 weken zwanger zou zijn en dan zouden we samen met z’n drietjes terugvliegen. Ik genoot ervan om weer even terug te zijn in Nederland, lekker weer thuis bij mijn ouders, maar moest ook Ngomi missen tijdens deze bijzondere laatste weken van de zwangerschap. Ik kreeg de nodige controles bij de verloskundige en alles verliep voorspoedig. Tot ik met ruim 36 weken toch wat complicaties met mijn lever kreeg waardoor het een medische zwangerschap werd. Ze besloten te gaan inleiden op de dag dat ik 37 weken zou zijn. Even schrok ik, want dan zou Ngomi nog in Tanzania zitten. Maar tegelijkertijd was ik ook erg dankbaar dat ik in Nederland was, waar mijn gezondheid goed in de gaten werd gehouden. Ik belde Ngomi en gelukkig kon hij zijn vlucht verzetten en hij vloog de volgende dag meteen naar Nederland. De ochtend dat hij aankwam was ik net opgenomen in het ziekenhuis. Hij was net op tijd om mij te steunen tijdens de bevalling en de geboorte van ons eerste kindje mee te maken.
Josephine
En daar was ze: onze mooie dochter Josephine. Geboren met 37 weken en kerngezond. Ik was zo ontzettend blij dat we in Nederland waren, in een fijn ziekenhuis, met lief en kundig personeel. Ik zie vaak negatieve berichten over de Nederlandse gezondheidszorg, maar zo slecht is die nog niet, we mogen er maar wat dankbaar voor zijn.
Dankjewel Selma voor je interessante en mooie verhaal. Heel interessant om te lezen hoe dat allemaal gelopen is. We kijken uit naar je volgende gastblog.
Ik ben benieuwd, zijn er meer mama’s die mij volgen die in het buitenland wonen of gewoon hebben? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Wat bijzonder, zeg! En wat fijn dat je man er toch nog op tijd was. Ik snap wel dat je liever in Nederland wilde bevallen.
Audrey onlangs geplaatst…Waar ik blij van word #4
Wat een spannende tijd.
Deze blog komt voor mij op een goed moment: Wij hebben nog een babywens en er is een kansje om over 2 jaar naar Australië te gaan. Zelf ben ik alleen erg bang voor zika.
Heb jij daar in Tanzania nog mee te maken gehad? Wat zijn je ervaringen hiermee?
wauw en heel fijn dat je man op tijd was!
Zo herkenbaar! Ik woonde op Curacao met mijn partner toen ik zwanger was. Ook toen besloten om in Nederland te gaan bevallen vanwege de betere zorg en het aspect familie. Met 34 weken terug gevlogen. En meteen na 2 jaar in het buitenland te wonen ook geremigreerd. In the end: binnen 2 weken heb je je babyuitzet bij elkaar, is een babykamertje ingericht en hoef je je weinig zorgen te maken. Maar zoals hierboven waren de echo’s van vele slechtere kwaliteit dan hier in NL, heb ik werkelijk niks gekocht voor de baby uitzet. Of niet mijn smaak, te duur of gewoon niet te verkrijgen. Kreeg ik bloeduitslagen na 8 weken pas te horen 😂🙈 Je leert vooral vertrouwen te hebben in je eigen lichaam. Voordeel van zwanger zijn op een Caribisch eiland: weinig zwangerschapskleding nodig aangezien je veel in bikini en jurkjes rondloopt, waar prima een buik onder/in kan 😉 Ik vond het fantastisch om daar zwanger te zijn. Overigens wel blij dat ik hier in NL in het ziekenhuis bevallen ben.
Mooi verhaal! Toen ik in Tanzania woonde stelde ik mezelf ook wel eens de vraag “hoe zou ik het doen als ik hier zwanger ben”.
Ben wel nieuwsgierig hoe je het dan geregeld hebt met de kosten. Heb je nog een Nederlandse zorgverzekering of betaal je alles zelf?