Mijn kraamtijd #1: Hoogzwanger, opname en eerder bevallen

Vandaag heb ik een personal klets update online want ik vond het tijd en fijn om even een klein beetje bij te kletsen hoe het nu eigenlijk met ons gaat. Er is nogal veel gebeurd de afgelopen twee weken. Een heftige, mooie, bijzondere rollercoaster. Ik wil daarom vandaag een soort intro geven op de artikelen die komen gaan. Waar ik 16 dagen geleden het ziekenhuis opzocht door het zogenaamde ‘niet-pluis-gevoel’ met 36 weken en 5 dagen zwangerschap.

Datum geprikt voor de geplande keizersnede…
Zo ben je 36 weken en 5 dagen zwanger en weet je zelf al de datum waarop je gaat bevallen. 18 september zou dat zijn, met precies 38 weken zwangerschap. Toch zei mijn onderbuikgevoel al weken dat dit eerder zou gebeuren. Ik had dan ook enorme nesteldrang. Wilde mijn werk (de blogs en video’s) tip top klaar hebben staan, wilde alles voor de baby gereed hebben, heb de hele zolder opgeruimd, noem het maar op. Iets in mij zei dat ze eerder zou komen en ik was vanaf de 34 weken dan ook echt toe aan verlof. Ik had de weken daarvoor veel te veel gedaan om er ‘klaar’ voor te zijn.

Maar zo’n onderbuik voorgevoel hoeft niets te zeggen, misschien zat het tussen mijn oren dacht ik nog. De datum was geprikt en dat was prima. Maar vanaf 35 weken was ik elke dag aan het aftellen. Ik voelde allerlei klachten in mijn lichaam maar kon ze niet plaatsen. Ik ben toen een aantal keer extra op controle geweest in het ziekenhuis door het ‘niet-pluis-gevoel’. Een gevoel dat ik niet in de steek laat door de ervaring met de geboorte van Lana (met 34 weken zwangerschap door het HELLP syndroom). Had ik dat niet-pluis-gevoel toen genegeerd, dan waren we er allebei niet meer geweest. Onbezorgd zwanger zijn bestaat bij mij gewoon niet na die 34 weken.

Uiteindelijk kwam het moment dat mijn klachten zoveel heftiger waren, ik enorme hoofdpijn kreeg en gewoon wist dat ik in het ziekenhuis moest zijn. Een heel raar gevoel (‘Ik stel me toch niet aan?’). Mijn schoonmoeder checkte mijn bloeddruk en die was te hoog. Mijn bloedsuikers waren al 2 weken heel vreemd en vooral ook heel laag, iets wat niet echt past bij hoogzwanger zijn. Ik mocht op extra controle komen. Toen ik mijn tas netjes inpakte, voelde ik gewoon dat ik niet thuis zou komen zonder baby. Onrustig pakte ik meer in dan nodig, pakte ik de netjes klaargezette vluchtkoffer mee, had ik de vooraf gekolfde melk voor de baby al stand-by staan in de diepvries zodat iemand die kon ophalen wanneer de bevalling zou beginnen en ging de kolf ook al mee. Beetje overdreven misschien? Zo voelde dat niet.

Mijn vader ging mee en na wat onderzoeken kozen de artsen voor opname. Ik werd opgenomen op afdeling gynaecologie. Een afdeling voor zwangeren, vrouwen die bevallen met een geplande keizersnede maar ook andere gynaecologische problemen. Ik vond de opname natuurlijk niet fijn, miste mijn gezin en de tijd ging langzaam voorbij. Ze wilden mijn bloeddruk in de gaten houden, eiwit opsparen uit mijn urine en natuurlijk mijn bloedsuikers goed in de gaten houden. Ik voelde bijvoorbeeld hypo’s in de nacht niet eens en die zijn best gevaarlijk voor een baby. In de nacht lag ik wakker en hoorde ik lieve kleine baby’tjes in kamers naast mij huilen. Wat verlangde ik naar de geboorte van ons meisje, al wist ik ook dat het beter was als ze niet eerder gehaald hoefde te worden.

Na 2 nachten voelde ik dat ik er doorheen zat. Mijn bloedsuikers schommelden tussen 2,4 en 19. De normaal waarde is tussen 4-8. Ik voelde dat ons meisje niet meer op de juiste plek zat. Ze was twee weken daarvoor al ruim 3,5 kilo geschat dus ook qua groei liep ze flink voor. Ook dat brengt risico’s met zich mee. De artsen besloten dan ook dat de dag erna (dinsdag 12 september) ze de keizersnede zouden plannen om 08.00. Een besluit waar ik veel vrede mee had omdat ik voelde dat het beter was. Yannick is die avond nog alle spulletjes gaan halen (nog meer nesteldrang had ik, dus de halve garderobe voor Feline werd opgehaald haha, maar ook de gekolfde melk, extra kleding voor mij etc.) en ik mocht gaan slapen met een slaaptablet zodat ik de nacht goed door zou komen. Na drie nachten zonder slaap vond ik dat ook wel erg fijn. Na het innemen van die slaaptablet ging ik nog even Googlen of die tablet geen kwaad kon voor de baby en vervolgens krijg ik enorme buikpijn. Owjee dacht ik nog, die tablet is niet oké.

Even later viel ik nog niet in slaap en toen gebeurde iets heel aparts. ‘Yannick, mijn water breekt!’ en het hele bed was nat. Het was 12 september, 01.00 en de bevalling begon….

Het bevallingsverhaal ga ik nog op video vertellen, maar in het volgende artikel deel ik alles over de heftige rollercoaster in het ziekenhuis zodra Feline geboren was. De kraamtijd in het ziekenhuis, zoals ik deze bij Aimy ook uitgebreid heb gedeeld op de blog. Een kraamtijd die wat minder rooskleurig begon als gehoopt, wat we gelukkig later volledig hebben ingehaald met een geweldige kraamweek thuis. Maar daar lezen jullie later alles over.

Het is zo gek hoe dingen anders kunnen lopen. Op dat moment word je geleefd door het ziekenhuis en door de hoop op een goede afloop. Vertrouwen hebben in elkaar en in mijn gezondheid, wat niet altijd makkelijk was. Volgende week deel ik het volgende deel, ik ben al erg benieuwd naar jullie reacties hierop. Herkennen jullie aspecten eruit? Dat zogenaamde ‘Niet-pluis-gevoel of gekke onderbuikgevoel’? Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments.

BewarenBewaren

Volg mij via Bloglovin', Instagram of Facebook of Youtube.


Meld je gratis aan voor de Kel-E-Mail en ontvang toffe bonussen, exclusieve content en elke twee weken een feestje in je mailbox

 

dit veld niet invullen s.v.p.

34 gedachten over “Mijn kraamtijd #1: Hoogzwanger, opname en eerder bevallen”

  1. Jeetje wat heftig. Ik kan mezelf voorstellen dat je angst groter wordt door de vorige bevallingen en in combinatie met je suiker. Ben benieuwd naar het gevolg. Heb inmiddels wel al een prachtige video gezien van Feline!

  2. Ik herken (gelukkig) het niet-pluis gevoel niet. Maar wel het gevoel dat Mn dochter eerder zou komen. Ben uiteindelijk ook een weekje eerder (met 35 weken) gestop met werken omdat dat gevoel het overnam, en ik ook enorme nesteldrang had. Fysiek had ik best tot 36 weken kunnen werken. Mijn gevoel klopte want ze kwam met 37.5. Nu heb ik overigens hetzelfde gevoel maar ergens blijf je dan toch tegen jezelf zeggen dat het wel tussen je oren zal zitten…

  3. Ik herken het wel, bij mijn jongste kreeg ik helaas weeën met 31 weken en ben toen ook opgenomen uiteindelijk met weeënremmers, maar voor het zover was moest ik ook meerdere mensen ervan overtuigen dat het echt niet gewoon harde buiken waren… Hoe dan ook, je hebt het supergoed gedaan door naar je lichaam te luisteren. Jammer dat het zo heftig voor je was maar met jouw positieve instelling die je altijd hebt weet ik zeker dat je het een plekje gaat kunnen geven en volop gaat genieten van Feline (ik had als naam Fay gegokt dus zat in de buurt ;)).

  4. Dat klinkt best wel heftig, zeg. Wat fijn om te horen dat jullie nu, samen met Feline, thuis kunnen genieten van jullie gezinnetje. Het geboortekaartje is zo mooi en lief!

  5. heel herkenbaar het niet pluis gevoel.
    ikzelf bij mijn zoontje ( eerste kindje) heel zware zwangerschap, van ene dokterbezoek naar ander doktersbezoek. aankloppen bij de materniteit om te monitoren omdat ik vreselijk last had van harde buiken en voorweeen.
    opgenomen geweest ook verschillende keren, longrijping, weeenremmers gekregen.
    tot ik ongeveer 36weken en paar dagen was op een avond (?vrijdag) volledig onder de rode vlekken, (onverklaarbare) materniteit gebeld, ja kom maar eens langs via spoed, ik spoed gegaan, dokter gezien, bloed getrokken, dan kwamen ze op een allergische reactie maar moest wel alles blijven controleren. de maandag moest ik op controle bij de gyneacoloog ( bloeddruk veel te hoog) dus ja maandagavond nog opgenomen voor 24uren controle van urine ( eiwitten) dan in ziekenhuis gelegen tot de vrijdag. de vrijdag mocht ik naar huis voor weekend maar moest wel de zaterdag en zondag naar materniteit voor controle.
    maandag bij gyneacoloog en de dinsdagochtend om 7u binnen voor geplande keizersnede.

  6. Wat heftig moet dat zijn geweest Kelly! Eindelijk een soort van duidelijkheid en dan komt de kleine dame zelf eerder… doe lekker rustig aan en geniet van je gezinnetje.
    Ik herken je gevoel. Ik ben 4 maand geleden met 36+2 bevallen. Spontaan water gebroken en met 5 uur was hij er. Hele zwangerschap gedacht dat hij eerder zou komen. Het meest bizarre is wel dat ik dat + zijn geboortedatum heb benoemd in mijn zwangerschapsdagboek las ik later. Zo bijzonder..

  7. Het onderbuikgevoel is enorm herkenbaar.. een belangrijk gevoel om niet te negeren ? Wat een emotionele rollercoaster hebben jullie meegemaakt. Geef jezelf rustig de tijd om alles een plekje te geven. Geniet van elkaar! ??

  8. Ik herken je verhaal zo erg! Afgelopen 1 juni merkte ik vruchtwater verlies en was ik precies 34 weken.. Ik heb toen nog 3 hele weken op dezelfde afdeling gelegen in het jbz.. 22 juni ben ik eindelijk ingeleid toen ik 37 weken was en 23 juni 2215 is ons mooie zoontje geboren middels een spoed keizersnede.. 26 juni mocht ik pas naar huis.. wat had ik mijn oudste zoontje en mijn huis gemist! Erg lastig dat de dagen in het ziekenhuis van je kraamtijd afgaan. Ik heb die dagen helemaal niet fijn ervaren. Thuis heb je pas echt je rust en kun je genieten. Daardoor ging ik wel weer veels te snel dingen doen in huis.. dus doe het lekker rustig aan en geniet van je 3 meiden!!

  9. Wat een spanning moet je hebben gehad, maar wat super goed dat je gewoon naar je gevoel geluisterd hebt! Volgens mij is je gevoel heel vaak juist, anders had je dat gevoel niet. Natuurlijk heb ik wel ervaringen met het ‘niet-pluisgevoel’, maar gelukkig niet tijdens mijn zwangerschap. Netjes de 40 weken uitgezeten ?.

  10. Na 9 mnd ziek zijn tijdens zwangerschap was ik blij dat ik werd ingeleid. Er werd goed rekening gehouden met mijn wensen.. Ik werd ingeleid met 40 wkn precies… kreeg ‘n ruggenprik en verder alles ingeleid. Heel fijn tot 2 uur voor bevalling niets gevoeld

  11. Wat goed dat je naar dat niet -pluis gevoel geluisterd hebt!
    Dat vind ikzelf soms zo moeilijk, omdat ik dan denk dat ik mijzelf iets inbeeld ofzo. Momenteel vraag ik mij af hoe en of je een naderende bevalling kunt voelen. Zelf ben ik morgen 37 wkn en denk dat het nog even duren gaat: ik ben heel sportief met fietsen, wandelen etc en voel (helaas) weinig nesteldrang. Wel is de babykamer etc klaar, maar dat ging meer op rationeel brein.

    Ik ben benieuwd naar de rest van je verhalen.

  12. Wat een heftig verhaal! Bedankt dat je het alvast met ons hebt willen delen, want ik was erg benieuwd door je verhalen op Instagram. Je was 2 weken na mij uitgerekend, en toch is je meisje eerder geboren dan het mijne! Zo grappig hoe dat kan hè! Nu lekker genieten, want volgens mij gaat het nu goed met jullie ?

  13. Super heftig en je moet constant je verwachtingen bijstellen. En heel herkenbaar. Ik werd ingeleid en dat mislukte. Die conclusie werd pas op dag 3 tegen middennacht getrokken dus eindigde ik met pre-eclampsie, amper aanspreekbaar en een wegvallende hartslag bij baby op de OK voor een spoedsectio. Behoorlijke rollercoaster waar ik nu, tijdens mijn 2e zwangerschap, nog heel angstig en emotioneel van kan worden. Ik hoop dat het nu beter verloopt allemaal.

  14. Ja helaas wel! Bij mijn eerste bevalling wilde ik aanvanakelijk graag thuis bevallen. Tijdens de weeën wilde ik zsm naar her ziekenhuis. Blijkbaar had mijn onderbuik gevoel het bij het goede eind, want mijn dochtertje werd geboren met een plexus laesie. Dus mama’s (in spe): vertrouw op dat onderbuikgevoel zou mijn advies zijn! ?

  15. Heftig zeg!

    Ik moet nog 3 weken en ben er zo klaar mee. Vorig jaar werd dochter geboren met 41+4 hoop nu zo rond de 39/40 weken.

  16. Jeetje, wat een heftig verhaal! Zo zie je dat het toch weer anders loopt dan gepland. Goed dat je naar je lichaam hebt geluisterd, en fijn ook dat je serieus genomen bent!

  17. Jeetje wat een heftige ervaring! En wat goed dat je naar je eigen gevoel en lichaam hebt geluisterd! Mijn eerste bevalling verliep niet geheel vlekkeloos waardoor ik ook last had van een wat minder roze wolk. Heel fijn dat de kraamtijd thuis heel fijn verliep en dat je nu lekker kunt genieten van je meisjes!

  18. Jeetje wat een heftige dagen zo voor de bevalling. Maar het is achter de rug en als het goed is kunnen jullie nu heerlijk genieten. Het geboortekaartje vind ik trouwens super leuk. Vooral dat de 2 meisjes er ook leuk bij betrokken worden. Geniet van de komende tijd en met jullie gezinnetje. Liefs Louise

  19. Ik herken het gevoel niet. Ik had twee voorbeeldige zwangerschappen. Maar wat fijn dat Feline er is en het goed gaat! Wel apart dat jij vooraf af hebt kunnen kolven. Ik wist niet dat dat kon.

  20. Wat een heftig verhaal. Ik heb geen kinderen, dus ik herken het gevoel ook niet op die manier. Wel goed dat je toch naar het ziekenhuis bent gegaan. Gelukkig kun je nu wel genieten van jullie 3e mooie gezinslid!

  21. Krijg hier kippenvel van! Mooi he, det onderbuikgevoel. Ik voelde mij op het eind van de zwangerschap super goed. Had het idee dat mijn zoontje nog lang niet geboren zou gaan worden. Wel flinke hoofdpijn en toch even de verloskundige gebeld. Bloeddruk was te hoog en ik moest naar het ziekenhuis. Toek bleek ik geen vruchtwater te hebben. Ik ben toen meteen ingeleid, we hadden ook niet veel langer moeten wachten.

    Zeer verkort bevallingsverhaal haha.

    Geniet van de kleine meid, en wat een prachtige naam!

  22. Bij onze eerste dochter herkende ik het ook! Ik verloor vruchtwater en iedereen dacht constant urine. Uiteindelijk mochten we gelukkig toch naar het ziekenhuis en bleek mijn gevoel te kloppen en werd ik ingeleid ivm al 2dagen met gebroken vliezen. Nu bij ons 2de meisje hoop ik weer op een goed gevoel en tot nog toe sta ik versteld van een moeder instinkt en hoe goed die altijd klopt. Gelukkig hebben ze jou/jullie ook gelooft. Ben benieuwd naar jullie vervolg. Prachtig geboortekaartje!!

  23. Heftig verhaal, gelukkig is alles goed afgelopen. Ik heb zelf ook diabetes en met 29 weken is mijn zoontje gehaald vanwege zwangerschapsvergiftiging. Ik voelde zelf geen tekenen daarvan, maar met de groeiecho kwamen ze er achter dat hij niet meer voldoende groeide. Ik had in de weken daarvoor ook veel lage suikers, mijn diabetesverpleegkundige stond ook voor een raadsel, omdat het inderdaad juist hoger zou moeten zijn. Zij zei dat ze dit wel eerder had meegemaakt in combinatie met zwangerschapsvergifting. Misschien een mooi onderzoek voor geneeskunde studenten 😉 met mijn zoon is uiteindelijk alles goed gegaan, veel geluk met je gezin!

  24. Pff wat een heftig verhaal, wel goed dat je zo luistert naar je onderbuikgevoel. En fijn dat jullie nu wel samen kunnen genieten en dat de kraamweek thuis fijn was!

  25. Heftig is dat zo’n pittige start… Benieuwd naar het tweede deel en ben blij te horen dat de kraamweek fijn was…

  26. Wat ik vooral herkenbaar vind is het abrupte einde van de zwangerschap. Bij nummer 2 en 3 kreeg ik ook een geplande keizersnede en bij beiden begon de bevalling spontaan eerder. Bij nummer drie zelfs twee weken voor de datum. Ik was zelf nog helemaal niet klaar met het zwanger zijn. Ik mag dan ook niet klagen en heb 3 probleemloze zwangerschappen gehad zelfs zonder misselijkheid. Alleen het herstel vind ik wel lang duren, zeker nu met 1 kind op school, 1 op psz en 1 baby thuis. Dan doe je toch al snel teveel en heb ik zelfs nu na 4 maanden nog steeds pijn aan het litteken.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.