De pittige peuterfase, genoeg blogs heb ik er al over geschreven. Waar ik bij mijn oudste de peuterfase soms als ‘pittig’ bestempelde weet ik nu: I was wrong, dat was nog niets hihi. Elk kindje is anders en ook elke peuterfase is anders. Met mijn middelste meisje dat nu in de peuterfase zit, ben ik erachter gekomen dat het erger kan. Hoe mega lief ze ook is (ze is te schattig voor woorden), kan ik ook zeggen dat ik het soms enorm moeilijk heb, aan mezelf twijfel en met mijn handen in het haar zit. Ik deel deze eerlijke blog omdat ik weet dat er mama’s zijn die zich hierin herkennen.
De peuterpubertijd: 2.0
In de intro vertelde ik er al over, maar dit is de tweede keer dat ik een kindje heb die de peuter periode doormaakt en de daarbij behorende peuterpuberteit. Een periode die ik vind kenmerken als de bekende ‘nee-fase’ en waarin je kindje veel meer weerstand gaat vertonen om zo grenzen te verkennen. Die vond ik bij mijn eerste al pittig want alles was nieuw. Maar qua gedrag was mijn eerste nog vrij mild. Als ik dan boos werd of haar corrigeerde op haar gedrag, dan merkte je dat ze zich schuldig voelde en al snel weer heel lief en meegaand werd. Bij mijn tweede is dit echter niet het geval. Die is een stukje meer ‘diehard’ haha. Die lijkt er eerder lol in te hebben wanneer ze doorheeft dat het mij echt raakt en ze lijkt precies te weten wat mijn zwakke plekken zijn. Ze probeert me dan ook volledig uit met niet willen eten, gooien met eten, gooien met spullen, niet opgetild willen worden, niet aan de hand willen lopen op openbare en gevaarlijke verkeerssituaties en niet willen slapen.
Slapen en mijn peuter
Dat slapen verdient een eigen kopje want daarin heeft ze ons al compleet uitgedaagd. Toen ze nog in haar ledikantje sliep (in ons oude huis) kreeg ze het al voor elkaar om zich uit te kleden, waardoor we genoodzaakt werden haar slaapzak achterstevoren aan te geven en een speciaal pyjamapakje aan te geven waar ook de sluitingen achterstevoren kunnen. Maar uiteindelijk kreeg ze het ook voor elkaar om uit haar ledikant te klimmen. In het nieuwe huis ging dit gedrag verder. Ze klom uit haar ledikant, en was zelfs zo slim om het (ingewikkeld te openen) traphek open te krijgen. Dit maakt de situatie gewoonweg gevaarlijk met die hoge trappen vanaf de zolderkamer. Met dit warme weer is een slaapzak ook te warm dus zichzelf uitkleden werd ook weer heel makkelijk. Het middagslaapje laten we dan ook vaak voor wat het is. Wat we ook proberen, ze gaat uit bed.
De pittige peuterfase begrijpen…
Elke keer wanneer mijn kind bepaald gedrag vertoont probeer ik me te bedenken waar het vandaan komt. Is het een behoefte aan extra (een op een) aandacht? Maar daar letten we al heel erg op bij alledrie de meisjes. Is het toch een bepaalde behoefte om al een grotere meid te zijn? Een behoefte naar uitdaging? Af en toe weet je het niet meer en zit je met je handen in het haar.
Toen Aimy na te vaak uit haar ledikant geklommen te zijn, zelfs haar ledikantje kapot maakte (ik wist niet wat ik meemaakte toen ze vrolijk naast haar compleet gemolesteerde bedje stond) kwam de boodschap wel binnen. Tijd voor de volgende stap, van ledikant naar een peuterbed!
Maar maken we het voor dan niet juist enorm makkelijk om eruit te klimmen? We hadden geen keuze, uit de ledikant klimmen is veel gevaarlijker en haar bed was inmiddels kapot. We bestelden bij Ikea hetzelfde bed als Lana heeft (dit een een heel fijn meegroeibed, Lana heeft deze al een paar jaar in de witte variant) en we gingen het experiment aan.
Van ledikant naar peuterbed, een nieuwe mijlpaal.
Dat is weer een nieuwe mijlpaal hoor, geen ledikantje meer maar een peuterbed waar ze dus ook binnen no time uit kan. Geen slaapzak meer maar gewoon een dekbed. We gaan het zien, dachten we nadat we deze mooi hadden neergezet. We zijn twee weken verder en eigenlijk bevalt het heel goed. De middagdutjes zijn helaas nog steeds van de baan, waardoor we rond 16.00 een enorm vermoeide peuter hebben, maar wie weet komen die nog terug. Zo ging dat bij Lana ook, die dutjes kwamen ook weer terug gelukkig. Aimy gaat in ieder geval niet meer haar kamertje uit en lijkt heerlijk te slapen in haar nieuwe peuterbed, ideaal!
Dat slapen hebben we dus redelijk onder controle. Verder zitten we nog regelmatig met onze handen in het haar. Zeker rondom spitstijden (ochtendroutine, avondroutine en tafelmomenten) is het soms een flinke uitdaging van niet willen eten, wel of niet in de kinderstoel willen, met eten gooien enzovoorts. Momenteel geloof ik vooral in de mantra: ‘Het is een fase, dus die gaat ook voorbij’, omdat we die ervaring ook met onze oudste hadden. Heb jij tips voor ons? Voel je vooral vrij om ze te delen. Ik ben inmiddels mama van drie kindjes, heb allerlei fasen al meegemaakt maar ook ik voel me af en toe kwetsbaar en onzeker als moeder en zit dan met mijn handen in het haar.
Gelukkig beleven we ook enorm veel fijne, gezellige, liefdevolle momentjes met onze peuter en wil ik haar elke dag opvreten van de liefde die ik voor haar voel. Het is een heerlijk meisje vol humor, is geen moment voorspelbaar en ze maakt iedere dag onze lievelingsdag. Maar die peuterpuberteit, mag die asjeblieft overwaaien haha.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments en op social media! 🙂 Deel al je ervaringen, tips en ideetjes, ze zijn zeer welkom!
Tja tips… niet echt. Zitten in hetzelfde schuitje, ons meisje is van maart 2016. Enige wat denk ik altijd geldt: consequent zijn en consequent blijven. Maar dat wist je vast al.. ? Succes op de peuterpuber-momenten!
Hier een verlate peuterpuber ?, hij is 3 jaar en 2 maanden, nummer 4 en jeeeeee wat is hij pittig. Ik heb al heel wat mama ervaring maar dit ken ik ook niet. We zitten nu in hetzelfde mantra als jullie haha! Het is een fase en hopelijk snel voorbij 😉
Net alsof ik het verhaal van mijn eigen dochter lees haha. Ze is net 2 geworden en sinds gisteren klimt ze opeens, met slaapzak en al, uit bed. En lag zo bij haar grote broer in bed. Ze loopt haar grote broer te commanderen dat hij moet eten, om vervolgens zelf niet te eten haha. Maar inderdaad, tegelijkertijd zijn ze ook zooo lief en moet ik regelmatig mijn lach inhouden. Vooral nu ze ook steeds beter begint te praten. Dit zul je vast al doen, maar de dingen die hier helpen zijn een vast ritme en ze voordat de situatie zich voordoet de dingen al benoemen die moeten gaan gebeuren (Voorbeeld: “Als we daar en daar zijn geef je mama een hand”)
Wat fijn dat het slapen beter gaat, nu ze haar eigen peuterbed heeft! Het lijkt mij een lastige fase, maar een fase gaat gelukkiger altijd weer voorbij!
Fijn dat het nieuwe bedje goed werkt en dat ze nu haar kamertje niet meer uit gaat. Lijkt mij een pittige fase, maar zoals je zegt het is een fase.
hahaha ik heb al eens in mijn vorige comments je gewaarschuwd 😛 dit is nog maar het begin mop 😀 en ja het word nog erger!! wel weer super van het nieuwe bed!!
tja mop ik kan je alleen maar sterkte toewensen met deze “fase” <3
Ohoh is elke 2e zo? Die van ons wel iig. Ik zie het niet als zwaar, maar pittig op zn tijd zeker. Hij heeft het woordje nee uit gevonden.. waar zijn oudere broer makkelijk om te praten is, stort hij voor extra drama lang uit ter aarde. We gaan o der de douche weg helpt niet. Wat vaak wel werkt: weer gaan over 10 tellen onder de douche weg. En dan tellen weer samen naar 10. Meestal is er dan geen drama. Hij roept te pas en te onpas tegen iedereen sukkel. (gaat nu iets beter door het te negeren) of je er een grap van maakt of boos hij krijgt dan zn aandacht en het wordt erger.. hij slaapt bij zn broer op de kamer in een stapelbed.. hij is nu 2jaar en 9maanden.. door gaat goed mits hij niet geslapen heeft smiddags. Ook al is het maar een uurtje zoals gister.. dan slaapt ie niet eerder dan 9uur. Met als gevolg een over vermoeide broer die sinds kort naar de basisschool gaat, hij wil namelijk wel slapen. Als het weer feest is leggen we de oudste op onse kamer en pakken we hem later over in zn eigen bed.. eten gaat hier gelukkig erg goed en eigenlijk nooit drama. Zo wel dan is dat hier maar zo een pakken we het eten weg. Hij krijgt zn groenten meer dan genoeg binnen. Schaaltje yoghurt gaat er vaak dan nog wel in zodat hij niet snachts honger heeft. Dus ja tips: eerst tellen tot 10 als we ergens mee stoppen. Negeren als het geen gevaar oplevert.
En als laatste.. van binnen maar om lachen , je niet gek laten maken en bedenken hij(bij jullie zij) weet iig heel goed wat ie wel en niet wil en dat is denk ik wel een goede eigenschap.. ook al is ie lastig..
Succes!
Herkenbaar.. het is een pittige fase. Voor ons, maar inderdaad ook voor de kleintjes. Ik zou wel eens willen weten wat er op zo’n moment in hun hoofden omgaat. Hier is het uitkleden in bed sinds 3 dgn ook begonnen (incl. romper en luier ??♀️). Alles is: “van mij mama” en nee is zijn favoriete woord..
Eens kijken we terug en lachen we erom.
Niet aan jezelf gaan twijfelen joh. Je doet je best en je stopt er bakken liefde in. Het hoeft niet altijd vredig en gezellig en ook als ouder heb je de wijsheid niet in pacht.
Dat gezegd hebbende…. Heel herkenbaar. Bij ons is de oudste een pittige dame en we hebben al vaak met onze handen in het haar gezeten. Wat bij ons ‘hielp’ was het negatieve gedrag negeren en het positieve gedrag de hemel in prijzen. De hele dag gaven we haar complimenten als ze haar best deed of als ze uit zichzelf ineens goed luisterde of meewerkte. Het veranderde niet altijd het gedrag van ons meisje, maar een hele fijne bijkomstigheid was wel dat wij ons hierdoor focusten op wat er goed ging. Daar werden we een stuk positiever en vrolijker van…
Pittige maanden zeg. Ja, het is een fase, maar je weet nooit precies hoe lang die fase is en als je er middenin zit, is het niet altijd makkelijk om te relativeren.onze tweede dochter is ook zo’n pittige dame. Zij wil heel graag net zoveel kunnen als haar zus en het helpt hier enorm als we haar dingen zelf laten proberen. Kost in het begin wat meer tijd en als het niet lukt en ik vraag of ik zal helpen, laat ze dat toe (terwijl ze eerst woest werd). Wel heel handig is dat ze daardoor inmiddels zindelijk is en zichzelf kan aankleden (ze is net 2). Oh en in haar kamer blijven doet onze dame ook niet. De klink omhoog zetten en een paar dagen laten razen na het bedritueel hielpen daarbij.succes met jullie safari door deze periode 🙂
Onze zoon is nu 1,5 jaar en zit al in deze fase. Op alles nee zeggen en inderdaad lekker eigenwijs en behoorlijke driftbuien. Ben benieuwd hoelang het bij hem nog gaat duren ?
Inderdaad. Het is een fase.
En peuters krijgen door dat ze macht hebben en baas zijn over hun eigen lichaam. Op de gebieden eten, slapen en toiletgang kun je de machtsstrijd aangaan, maar die verlies je per definitie (je kan ze moeilijk dwingen te gaan slapen/eten/plassen). Toen ik dat inzag, besloot ik daar dus niet meer de strijd over aan te gaan, maar bepaald gedrag te negeren of iets weg te nemen (bijvoorbeeld een bord eten als er steeds met eten wordt gegooid). En wil hij niet eten? Dan niet.
Mijn zoontje van 1 jaar en 10 maanden is al een aardig tijdje aan het peuterpuberen. Ook hij gooit zo af en toe heel graag met eten. Zodra hij dat doet, dan zeg ik hem dat als hij het nog een keer doet, hij naar de gang kan. Dit doe ik dan ook als hij het nog een keer doet. Hij vindt dit absoluut niet leuk, is dan ook flink aan het huilen, maar dat hoort er dan maar bij. Ik laat hem een minuut (1 minuut per jaar/leeftijd) op de gang staan en daarna leg ik hem uit waarom hij op de gang moest staan.
En als hij niet wil eten, dan eet hij maar niet. Ik heb ook niet altijd trek op bepaalde gezette tijden en eet dan ook niet of minder. Ik wil alleen niet dat hij met een lege maag naar bed gaat, dus dan krijgt hij voor het slapen wat pap als hij echt te weinig heeft gegeten. Over de dag heen zorg ik er dmv zogenoemde ‘monkey platters’ wel voor dat hij genoeg binnen krijgt qua vitamines enzo.
Slapen is bij hem in de avond ook een ramp tegenwoordig, ik ga in de zomervakantie over op een peuterbed, wie weet lukt dat wel.
Succes er iig mee! Ook al is het een fase, het is wel een pittige en uitputtende fase!
Hier was de eerste ook zoveel makkelijker dan nummer twee. Het zijn beide schatten maar er zijn al heel wat driftbuien gepasseerd bij de jongste. Wat ik het lastige vind dat ze sommige dagen om alleen kan piepen ipv het met woorden te uiten terwijl ze echt al super goed kan praten met haar 2 jaar 2 maanden. Ik merk heel
Erg dat ze beter in haar vel zit als ze zoiezo lekker in haar ritme blijft en ze me overal mee mag helpen. Ben benieuwd hoe het zo allemaal zal lopen als haar oudere zus na de zomervakantie naar de basisschool zal gaan.
Hier ook een klein pittig mevrouwtje die haar grote broer constant de les spelt ?
Bij het gooien met eten hadden wij snel resultaat met telkens haar met eetstoel en al om te draaien. Dan liet ik haar even boos worden, brullen, wenen,..
Dan op ooghoogte gaan vragen ga je terug mee eten en niet meer met eten gooien?
De eerste dagen moesten we het enkele keren opnieuw doen maar dan stopte ze er ineens mee ?
Ik hou me al vast voor de volgende uitdaging. Nu wilt ze overal uit haar buggy kruipen ?
Succes en duimen dat die fase snel voorbij gaat x
Tja moeilijk. Goede vertellen waarom je iets wil, niet wil en waarom. Consequent zijn! Tot 10 tellen en maar denken het is een fase!??? xx
Zo zei laatst mijn zwager (die 200 km verder woont en geen kinderen heeft) “negatieve aandacht is ook aandacht!” Ik kon wel janken! Wat weet hij ervan. Maar toch weet ik dat er een kern van waarheid in zit. Nu inmiddels in wat rustiger vaarwater gekomen met de oudste en hoop ik dat de kleine man van nu ruim 2 jaar die fase nog “even” achterwege laat. Succes en zet hem op. Zolang het niet gevaarlijk is niks van zeggen. Dus ben heel blij dat het bedje nu goed werkt!
Leuk geschreven. Fijn dat je laat zien dat het zwaar is (erg fijn voor je volgers die hetzelfde gevoel ervaren), maar dat je tussendoor ook erg veel benadrukt hoe geweldig ze is (fijn voor haar later). Niet simpel hier altijd een middenweg in te vinden als blogger, denk ik! Knap gedaan!
men zegt altijd peuterpubertijd maar eigenlijk heb ik het bij alle anders ervaren eerlijk gezegd dat pittige en die fase heb ik bij de oudste niet gehad de tweede helemaal niet nu is de tweede pas pittig met 7 jaar haha
en het begon een beetje bij 5 jaar toen ons derde meisje jasmijn geboren werd
ons tweede dochtertje wilde altijd graag de jongste blijven dat zij ze mij ook letterlijk dan breekt toch een beetje mijn hart op dat moment
maar goed jasmijn is er nu en het gaat leuk ze speelt ook wel eens met haar
maar ze is wel verandert ons tweede dochtertje door de komst van jasmij en dat ze niet meer de jongste is
maar goed sorry ik wijk af. wat ik ermee wil zegen is dat de middelste dus heel lang een erg zoet en makkelijk meisje is geweest tot dat ze 5 werd en nu ze 7 is is het ook pittig haar gedrag
de oudste was erg actief als dreumes en peuter wilde altijd wegloipen echt een handebindertje maar geen bekende nee fase of peuter pubertijd en nu ze 9 is een super rustig meisje geworden helemaal verandert haha en vooral achter de laptop hoor je haar uuren lang niet
jasmijn de derde zit nu wel in de nee fase maar wij leiden haar altijd af en dat werkt perfect wij laten haar gewoon youtube filmpjes kijken en peppe big haar faforiete tekenfilmpje kijken
ik maak er geen strijd van want op die leeftijd hebben ze het zelf ook moeilijk met hun emoties
en veel knuffelen en niet een punt maken van dingen maakt ze ook rustig op die leeftijd go with the flo
ik ben benieuwd hoe ons jongetje word die moet nog 1 worden in augustus.
jasmijn de derde
wat ik vaak om mij heen zie is dat peuters al zoveel moeten terwijl dat moeten juist zwaar maakt ook voor je peuter op die leeftijd ik zou zegen laat het een beetje los leid ze af en accsepteer dat ze nou een eenmaal nog klein zijn en juist nog heel veel aandacht en liefde nodig hebben
juist als ze in een bui zitten help ze dan laat ze even het moet er uit net zoals wij volwassenen weleens onze dag niet hebben.