Na mijn vorige personal update met hoe het nu met mij gaat is er veel duidelijkheid gekomen bij mij. Was het voor mij eerst nog heel onduidelijk waar mijn lichamenlijke klachten vandaan komen, is het me daarna helemaal duidelijk geworden. Wat ben ik blij dat ik mijn verhaal met jullie gedeeld heb, hierdoor kwam ik namelijk in contact met lieve Jess die zich volledig in mijn verhaal herkende. Ook zij was bevallen middels het Hellp-syndroom en haar lichamelijke nasleep was ontzettend heftig. Door haar verhaal te lezen ben ik ook andere ervaringsverhalen gaan lezen en vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Mijn lichaam heeft een hele grote klap gehad die nacht dat ik in levensgevaar was. De medicijnen die ze me in een stootkuur hebben toegediend waren nodig, maar hebben wel mijn lichaam en allerlei processen plat gelegd en die organen zijn nu bezig met opstarten. Dit gaat met vallen en opstaan en dit begon met mijn schildklier die helemaal van slag was. Het is heel confronterend om te zien dat andere bevallen moeders na een paar maanden weer ‘vrolijk’ rondhuppelen. Wel last hebben van ontzwangeren maar gewoon de auto in kunnen springen, een lange afstand kunnen rijden, een gesprek fatsoenlijk kunnen volgen en weer gaan sporten. Vrouwen die weer lekker naar hun werk gaan en daar hun eigen ding hebben. Wat een bewondering heb ik daarvoor en wat zou ik dit graag zelf ook kunnen.
Een kindje krijgen is niet vanzelfsprekend en daar ben ik dan ook zeker wel achter gekomen. De sportieve dame die ik was, die 6 dagen per week sportte, fulltime studeerde en een bedrijf (Beautydream) runde werd een vrouw die momenteel veel rust moet pakken en de energie verdeling echt moet plannen. Ik ben nog steeds een enthousiaste dame en ik geniet nog steeds van mijn leven maar ik moet veel meer rekening houden met mijn lichaam en accepteren dat ik niet meer kan wat ik allemaal deed. Ik ben dan wel extra dankbaar voor mijn blog wat echt helemaal mijn online plekje is.
Ook moet ik accepteren dat het tijd nodig heeft om rust te nemen om te herstellen. De meeste vrouwen die dit hebben meegemaakt worden uiteindelijk wel zo goed als de oude maar acceptatie en rust is heel belangrijk. Er is tijd nodig om te herstellen en tijd om te accepteren wat er gebeurt is met je lichaam. Leren omgaan met pijn op een manier dat je er beter mee kunt omgaan. Door mijn reumatoloog ben ik doorverwezen voor een revalidatietraject met een fysiotherapeut, ergotherapeut en psycholoog om alles een plekje te leren geven, mijn energie beter te kunnen verdelen en mijn conditie te verbeteren. Ik vind het heel spannend dat ik dit traject ga doorlopen maar ik denk dat het heel goed is om op die manier mijn kracht weer op te bouwen.
Het feit dat ik eindelijk ben gaan zien en accepteren dat dit de nasleep is van het Hellp syndroom helpt mij al stappen vooruit om er aan te gaan werken. Ik begrijp nu eindelijk dat de concentratie problemen hier vandaan komen. Dat het een oorzaak heeft waarom ik zoveel pijn in mijn gewrichten heb en dat de duizeligheid en vermoeidheid ervoor zorgt dat auto rijden zo moeizaam gaat. Door dit in te zien weet ik ook dat het goed gaat komen.
De grootste pleister op de wond is mijn lieve meisje Lana. Ik heb een prachtige dochter er voor teruggekregen en zij is mijn zonnestraaltje wat alles weer goed maakt. De Kelly die ik was komt weer terug, maar dan veel sterker! Mijn blog heeft mij dan ook zeker geholpen om de positiviteit eruit te halen en mijn ei kwijt te kunnen. Dankjulliewel allemaal! Ik wil mijn blog dan ook zeker een ‘happy place’ laten blijven maar ook realistisch zijn en jullie op de hoogte houden van het het met me gaat.
Een speciale dank aan Jess, die mij wist te helpen met haar eigen verhaal van herkenning. Jess die nu zwanger is van hun tweede wonder en daarmee laat zien dat de toekomst er heel positief uit kan zien, ondanks een Hellp verleden.
Veel liefs,
Volg mij via Bloglovin’ , Twitter , Instagram of Facebook of Youtube.
Wat fijn dat je nu veel meer duidelijk hebt, én dat de vooruitzichten uiteindelijk positief zijn. Top hoe je erin staat!
Audrey onlangs geplaatst…PLOG: Baristafeestje
Heel mooi geschreven Kelly! Ik denk inderdaad dat het feit dat je nu weet waar het vandaan komt je al een heel stuk verderop zal helpen en je weer nieuwe moed geeft. Ook weet je ni beter wat je eraan kan doen en kan je de juiste hulp krijgen 🙂 hopelijk wordt je snel weer de oude, maar doe tot die tijd maar lekker rustig aan en geniet van je gezinnetje!
Kimsbloglife onlangs geplaatst…TMI-tag: deel 2
Het enige wat je kunt doen is jezelf de tijd geven om te herstellen, nare ervaring 🙁
Martina onlangs geplaatst…21 Juni 2014 – Outfit – Summer lovin’
Wat heb je dit prachtig geschreven Kelly! Ik hoop dat je snel weer de oude wordt en je je weer beter gaat voelen! Geniet in ieder geval ontzettend veel van elkaar <3
Het is heel fijn voor je eigen acceptatieproces dat je exact weet waar je je klachten vandaan komen. Ik weet hoe het is om dat niet te kunnen en dan moet je dus eigenlijk iets accepteren waar geen reden of verklaring voor is. Een diagnose hebben is soms niet fijn om te horen, maar wel noodzaak om verder te kunnen.
Het zinnetje ”Vrouwen die weer lekker naar hun werk gaan en daar hun eigen ding hebben. Wat een bewondering heb ik daarvoor en wat zou ik dit graag zelf ook kunnen.” bleef wel even bij me hangen. Alsof jij jezelf iets kwalijk neemt, omdat jij dat niet kan. Ik hoop dat dat niet zo is, want Kelly, dat is echt niet nodig. Ik heb juist bewondering voor jou dat jij zo goed naar je eigen lichaam luistert. Dat is het sterkste wat je in jouw geval kon en kan doen.
Marion onlangs geplaatst…100 Happy Days: 59 – 70
Je hebt het heel mooi verwoord Kelly.
Door jouw eerste artikel over dit onderwerp ben ik gaan begrijpen wat mij overkwam ruim 21 jaar geleden na de geboorte van onze jongste zoon. Toen was er nog geen informatie over dit onderwerp. Ik heb me dan ook heel vaak onbegrepen gevoeld.
Ik hoop oprecht dat je weer de ‘oude’ Kelly wordt 🙂
Fijn dat je zoveel kracht haalt uit je blog en je lieve lezeressen.
De Zuinige Student onlangs geplaatst…Waarom besparen op richting aangeven?
Fijn dat je er zo positief in staat meis. het is niet niks wat een normale vrouw moet doorstaan met zwangerschap en bevalling, laat staan op de manier waarop het bij jou gegaan is. Heel veel respect voor jou!!
Angelique onlangs geplaatst…Mijn kracht
Mooi geschreven! Ik hoop dat het revalidatietraject je veel goeds gaat brengen!
Elize onlangs geplaatst…Mijn Vakantie Bucket List
Mooi geschreven. Fijn dat alles nu een plekje krijgt en dat een beetje duidelijker is waar je aan moet werken. Volgens mij krijg je daar goede hulp bij dus dat komt vast goed!
Miranda onlangs geplaatst…Cookie dough truffels; recept!
Wat fijn en prachtig om dit te lezen! Heel veel geluk en sterkte gewenst in de toekomst, jullie hebben een prachtig meisje! 🙂
Stien onlangs geplaatst…Food- appeltaart met bladerdeeg
Fijn dat je antwoorden hebt gevonden. Hoe moeilijk het ook is en nog een tijdje wordt je bent op de goede weg en komt goed. Je merkt aan hoe je dit blogje schrijft al erg op de goede weg. X
Tamara onlangs geplaatst…Music Friday ‘Pearl Jam – Alive’
Wat fijn dat je nu gewoon zéker weet waar al die vage klachten vandaan komen. Vanaf hier kun je dan weer verder. Het gaat helemaal goed komen met je, het heeft alleen wat meer tijd nodig dan andere mama’s 😉 Ik vind het wel super om te lezen dat je er zo positief in staat, daar kom je ook al een heel eind mee!
Susanne onlangs geplaatst…The Food(d)iary | Week 25
Je gaat er zéker sterker uitkomen Kel, dat weet ik zeker! En elke dag mama mogen zijn van zo’n lief poppetje maakt het ‘t volgens mij allemaal wel “waard”! What doesn’t kill you makes you stronger, cliché maar zó waar!
Manon onlangs geplaatst…Dé Naam
Wat fijn dat er wat dingen op zijn plaats zijn gevallen dankzij Jess. Hou vol, heb geduld en het zal zeker beter worden. En ja, bloggen is iets heel sterks. Ik heb het gevoel dat er een hele fijne vrouwen community is hier met veel wijsheid en steun 🙂
Olga (teamconfetti) onlangs geplaatst…Photo diary juni #3 + kattenbonus!
Veel sterkte!
Zelf ben ik chronisch ziek, dus kan ik me enigszins in jouw situatie verplaatsen. Neem de tijd en probeer naar je lichaam te luisteren. Wat soms kan helpen is om te kijken hoever je al vooruit bent gekomen. Uiteraard is het heel goed om een doel voor ogen te houden. Maar juist door soms even terug te kijken besef je wat meer dat je trots op jezelf kan zijn met alles wat je al bereikt hebt en hoeveel je al hebt gedaan om je beter te voelen.
Wat fijn dat je er eindelijk uit bent waar je klachten vandaan komen, dat maakt het allemaal wat meer behapbaar! Het zal vast nog wel zwaar worden en met ups en downs gaan maar met zo’n positieve instelling komt het vast helemaal goed. Heel fijn vooruitzicht dat je waarschijnlijk weer de oude wordt, nouja.. de oude maar (zoals je zelf al schrijft) veel sterker! Succes met je revalidatietraject! Liefs
Michelle onlangs geplaatst…Is bloggen mijn nieuwe hobby?
Prachtig geschreven meid!
Dita onlangs geplaatst…Pioenrozen
Fijn om te lezen/te horen dat het beter met je gaat en je nu alles meer een plekje kunt geven. Goed dat je herkenning vindt bij anderen want herkenning is een stuk waar je mee voor uit kunt en wat je het gevoel geeft dat je niet alleen op de wereld bent.
Mirjam onlangs geplaatst…Nailart challenge #7 Aboriginal nails
Jeetje wat heftig! Hopelijk herstel je hier wel van.
mamawatdoejenou.nl onlangs geplaatst…Mama’s zelfgemaakte WK-IJsjes
Wat fijn dat alle puzzelstukjes nu op z’n plek vallen… En wat goed dat je een revalidatie traject gaat volgen!
Ik hoop dat zoals jouw verhaal herkent wordt, ook andere zich in jouw verhaal gaan herkennen en zich hierdoor geholpen voelen!
Geertje onlangs geplaatst…Verhuis Update: Dozen En Regelen
<3
Bibian onlangs geplaatst…Dé Naam
Wat mooi verwoord! Fijn dat je weet waar de klachten nu vandaan komen. Succes met het revalidatietraject.
Petra onlangs geplaatst…Hoe mijn leven er uit zou zien als ik geen kinderen had
Wat fijn zeg, dat het allemaal een beetje en plekje krijgt nu! Ik weet idd van Jess’ d’r verhalen hoe heftig het allemaal is en hoe groot de nasleep, maar precies: 2 jaar later durft/kan zij ook de stap naar een 2e kindje nemen, dus echt: het komt goed, maar neem je tijd!
Gwen onlangs geplaatst…Bekkenpijn
Ik heb het in een eerder artikel of via twitter ook al eens genoemd. Een lichaam kan zo,n klap krijgen en zo lang herstel nodig hebben dat je er onzeker van zou gaan worden. Nu er niks duidelijks is aangetroffen in je bloed etc kan je er vanuit gaan dat het de nasleep is. Ik hoop dat je snel meer goede dan slechte dagen kent. Liefs!
Miranda onlangs geplaatst…Persoonlijk: 6 weken na de operatie.
Door dit artikel besef ik maar weer hoe dankbaar ik moet zijn voor mijn soepele zwangerschap. Wat fijn dat je veel hebt aan het verhaald van een ander en zo zie je dat een volgende zwangerschap veel beter kan gaan!
Barbara onlangs geplaatst…Gezond en puur eten tijdens de zwangerschap
Ik heb het met je er al over gehad.. en weet je wat stom was? Pas vanmorgen bij de huisarts kreeg ik het besef!! Zo stom.. ik ken jouw situatie, ik ken die van Jess en ik ken die van mezelf natuurlijk.. Maar toen mijn huisarts vanmorgen aangaf wat jij eigenlijk in je blog schrijft… Toen pas dacht ik van.. Dat is het. Jij bent al wel een stapje verder maar goed, bij jou is het ook al iets langer geleden. Maar ik ben super blij dat ik online lotgenoten kan vinden…
Nicole onlangs geplaatst…Favorieten: hapjes bij het voetbal!
Wat een verhaal, ik wens je heel veel sterkte en positiviteit toe!
Janneke onlangs geplaatst…Afvallen & een cadeautje voor jezelf – fresh flowers!
Heel mooi geschreven, het is inderdaad wel goed om rust te nemen en goed om te lezen dat je nog steeds zo enthousiast bent maar sommige dingen op een wat rustiger standje moet gaand doen. Hopelijk voel je je snel weer wat beter!
alexa onlangs geplaatst…Sportief paaldansen
Pingback: Mama lifestyle blog | Personal update : Back on track - Mama lifestyle blog