De lievelingsknuffel van je kindje is heilig! Dit kent denk ik iedereen wel, zo’n lievelingsknuffel van een kindje die vanaf de geboorte gebruikt wordt. De knuffel die eigenlijk niet in de was mag en helemaal uitgeleefd eruit komt te zien. Zo’n knuffel die na een tijd helemaal bruinig is, waar het oortje van gerepareerd moet worden en die vooral niet kwijt mag raken. Zo’n knuffel had ik vroeger ook, het was een aapje die ik Sjefke noemde. Dat aapje ging overal mee naar toe . Op vakantie waren we hem op de camping eens kwijt en toen was de drama natuurlijk losgebarsten. Ik kon niet slapen zonder dat aapje. Uiteindelijk vond iemand mijn lieve Sjefke terug, hij ‘logeerde’ even bij de friettent werd me even later verteld. Ik was helemaal blij dat mijn lievelingsknuffel weer terug was. Hij rook wel wat naar frituur maar dat maakte niet uit, die geur knuffelde ik wel weg. Toen ik als pedagogisch hulpverlener werkte op de kinderafdeling in het ziekenhuis kwam ik heel veel van dit soort lievelingsknuffels tegen. Ik ging met de kindjes mee naar operaties en onderzoeken om hen en hun ouders te begeleiden en ook al die lievelingsknuffels mochten mee. Die lievelingsknuffels waren dan voor mij de perfecte manier om kindjes pedagogisch te begeleiden.
De lievelingsknuffel van je kindje:
Als ik bijvoorbeeld aan kindjes ging uitleggen wat er allemaal ging gebeuren in het ziekenhuis dan was die knuffel het grote voorbeeld. De operatie stickertjes, de pleister, het mondkapje bij narcose die werden allemaal eerst voorgedaan op de knuffel. De knuffel kreeg ook een operatie onderbroek aan en plakkertjes op het lijfje. En het mondkapje werd eerst bij de knuffel opgedaan en daarna bij het kindje. Zo’n lievelingsknuffel is echt de veilige mascotte van een kindje. Bijzonder wat dit kan doen met kinderen.
Nu ik zelf mama ben wilde ik voor Lana ook een knuffel kopen die haar lievelingsknuffel kon worden, een knuffelbeestje die veiligheid en geborgenheid kan bieden. Een maatje om mee te spelen, te slapen  en om mee te nemen op reis. Een maatje die zou helpen bij de stapjes naar zelfstandigheid. De knuffel die bijvoorbeeld eerst op het potje gaat oefenen en dan Lana zelf, voor dat soort situaties. Hoe ga je op zoek naar zo’n knuffel? Ik denk dat een kindje zelf wel aan zal geven welke knuffel het meest geschikt is. Er zal vanzelf wel een knuffel zijn die ze het liefst blijven pakken en wat langer mee knuffelen. Laatst kocht ik een heel leuk beertje bij Lief! lifestyle en ik denk dat ik daarmee de ware jacob knuffel voor Lana gevonden heb haha!
Toen ik hem gekocht had en het beertje aan Lana gaf ging ze gelijk met een grote glimlach lachen en als ik het knuffeltje bij haar in bed leg dan pakt ze het gelijk vast. Ze speelt er mee, ze sabbelt eraan en ik heb het idee dat ze deze een stuk leuker vind als de andere knuffeltjes die ze heeft. Of dat zo blijft dat moet nog blijken maar we hebben ‘m nu ruim een week en ze blijft er naar lachen. Laatst lag Lana op de bank met haar knuffeltje bij d’r en toen ik even niet keek zag ik dat ze was gaan liggen zoals de foto hierboven. Ik vond dit zo schattig en dit deed me gelijk denken aan mijn aapje Sjefke. Wanneer ze wat groter is kan ze mee denken over de naam van haar knuffeltje.
Door mijn opleiding SPH leerde ik nog beter hoe belangrijk zo’n knuffeltje kan zijn voor een kindje en daarom vind ik het zo interessant om hier verhalen over te lezen. Zo deelde ik laatst op de Facebookpagina van Kellycaresse een websnack over oude knuffeltjes. Nicole ging hierop in door op haar blog een super leuk verhaaltje te vertellen over haar versleten knuffeltje. Dit bracht mij weer op het idee om hier een blogje over te schrijven. Super interessant vind ik dit onderwerp.
Wat was jouw favoriete knuffel vroeger? En als je kids hebt, hebben jouw kindje(s) ook zo’n favoriete knuffel die niet aan hun zijde mag afwijken? Hoe werd de lievelingsknuffel uitgekozen? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties. Laat ze me weten in de comments.
Liefs Kelly
Volg mij via Bloglovin’ , Twitter , Instagram of Facebook of Youtube.
Leuk geschreven, ik had zelf idd ook een knuffel 🙂
Dita onlangs geplaatst…The Blogger Love Tag
Ja het is inderdaad ook echt heel belangrijk zo’n knuffeltje! Ben ook erg benieuwd wat voor een knuffel Fay uitkiest! Mijn verhaal ken je al maar ben ook benieuwd naar die van anderen!
Nicole onlangs geplaatst…Favorieten: top 10 foto’s van Fay!
aah wat is je kindje toch een schatje!
liefs, Tessa
Guusje is nooit zo gehecht aan 1 knuffel geweest. Ze heeft er een stuk of 3, waarmee ze afwisselt. Soms komen we ze alle drie tegen in de huiskamer terwijl zij al lang en breed ligt te slapen. Laura daar en tegen heeft een knuffel, die is heilig! Als die ooit kwijt raakt hebben we een heeeeeeeel groot probleem! Hij gaat overal mee naar toe en heeft ze ook de hele dag in haar hand!
Geertje onlangs geplaatst…Tag: De Gelukkige Huisvrouw
Mooi geschreven Kelly! Ik heb mijn eerste knuffel na 24 jaar nog altijd! Het is een wit konijn genaamd Hip Hop, haha! Na al die jaren ziet hij er niet meer uit hoe het moet, maar ik kan het niet over mijn hart krijgen om hem weg te doen. Die knuffel is overal mee naartoe geweest!
Vanessa onlangs geplaatst…Essence Effect Nail Polish | Baby You’re Firework & Party Crasher
Ik had Pukkie de hond 😉 Was wel al wat ouder toen ik die kreeg, een jaar of 6 denk ik?
Audrey onlangs geplaatst…Mijn favoriete bakboeken
Senna zijn lievelingsknuffel is Pino. 😉 bijzonder indd dat een kindje zo gehecht kan raken aan een knuffel.
Aaah, zo lief dat ze zo dol op dat beertje is <3! Ik had vroeger ook een knuffel en mijn ouders hadden meteen een "voorraad" van die knuffeltjes aangelegd, voor het geval dat haha.
Manon onlangs geplaatst…Een kijkje in het leven van… Manon#14
Ahh wat schattig! Sterre (mijn dochtertje van 6) heeft altijd liefde gehad voor al haar 100 (zijn er vast niet zoveel , maar wel veel) knuffels. Sinds dat haar vader en ik vorig jaar gescheiden zijn heeft ze 1 beer (die is van haar vader zijn werk zat bij een kerst pakket) die noemt ze “papa beer” en die is altijd bij haar 🙂 x
Wat leuk! Ik moet zeggen dat ik altijd echt een knuffelgek was. Ik heb nooit geduimd maar in plaats daarvan lag heel m’n bed vol met knuffels. Ik had heel lang een knuffel die haashuppel heette maar later werd die vervangen door een onwijs grote knuffel, naamloos (die heeft nooit een naam gekregen haha). Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds met mijn 19 jaar het liefst met een knuffel in bed ligt. Eigenlijk te erg maar het geeft gewoon een warm en vertrouwd gevoel 😉
Susanne onlangs geplaatst…50 Recepten op Thefoodiary | Deel 1
Ik heb eigenlijk nooit zo’n speciale knuffel gehad die echt overal mee naartoe ging. Wel had ik verschillende knuffels die bij me in bed sliepen, maar er was er niet een “de ware”. Ik herken het wel van mijn jongere zusje haha, die had er ook zo eentje. M’n vader had een reserve gekocht, en die wilden ze geven toen de originele echt te erg versleten was. Maarja dat was natuurlijk niet goed genoeg! 😛
Manon onlangs geplaatst…Review: Garmin Forerunner 110 HRM Dames
Oooh zo lief! Leuk artikel!
Ik had eerst een poes, maar die viel letterlijk uit elkaar van ellende, zelfs na een aantal ‘operaties’. Toen mocht ik een nieuwe uitkiezen. Een beertje genaamd ‘beertje’ haha! Beertje is vanaf m’n derde m’n lievelingsknuffel geweest, ookal was het na een tijdje ook alweer een vies uitziend, half uit elkaar vallend knuffeltje. Ik heb hem nogsteeds ergens liggen en heel heel af en toe, op momenten dat ik me super belabberd voel, pak ik hem er nog wel eens bij. Misschien een beetje beschamend, haha, maar ach, het geeft dan toch troost.
Ik had ook zo’n knuffel! Echt een mini mini mini konijntje en ze heette Dora 😛
Dat verhaal in het zkh herken ik trouwens. Mijn neefje is paar jaar geleden aan zijn hart geopereerd en toen werd alles ook verteld aan de hand van zijn knuffel. Ik vind dat echt goed.
Ik had vroeger een konijntje “Nijntje”, mijn dochtertje heeft (nog) niet echt een knuffeltje. Wie weet komt dat nog? 🙂
Mama’s Jungle onlangs geplaatst…Lieve’s Leukste Liedjes
Leuk artikel! Wat een lieve foto’s!
Ik had ook zo’n lievelingsknuffel, een troetelbeer. Die heb ik goed bewaard op zolder. Soms kom ik hem tegen als ik aan t opruimen ben daar, leuk is dat, jeugdsentiment haha:)
Miranda onlangs geplaatst…Recept boursin cuisine pastasaus
Ik had als kind geen lievelingsknuffel die mee moest, had eigenlijk überhaupt nooit knuffels om me heen. Dat was dan ook niet goed. Waarom ik dat niet had weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik daardoor nooit een veilig gevoel had (behalve natuurlijk bij mijn ouders en tweelingzusje, maargoed als die er even niet waren..) en als kind en daarna erg onzeker was. Ik had bindingsangst/ hechtingsproblemen en het is moeilijk te zeggen of het kwam doordat ik nooit een knuffel had die me een veilig gevoel gaf. Ik denk niet dat het daar volledig los van staat. Ik bied mijn zoontje nu ook knuffels aan en hoop dat hij straks wel een lievelingsknuffel krijgt. Toch fijn voor een kindje als mama of papa er bijvoorbeeld even niet is!
wat een mooie knuffel!
Leuk die knuffel! En ook wel mooi dat je ‘m zelf gekocht hebt, toch speciaal!
Sanne Marlijn onlangs geplaatst…La VieSagista
Ik had vroeger een beer. Niet zo’n teddybeer, maar een beetje rare misvormde beer. Ik kon niet zonder hem. Omdat ik als kind bijna niet praatte, gebruikte mijn ouders ‘m ook als praatbeer. Zo praatte ik niet met mijn ouders, maar wel met de beer en zo wisten mijn ouders wat er in mij omging. Dat één van mijn ouders de beer vast had en een raar stemmetje opzette wist ik natuurlijk wel, maar toch kon ik daardoor dingen delen. Het was minder direct of zo. Werkte heel goed.
Marion onlangs geplaatst…Ask Me Anything
Heel herkenbaar, zo’n knuffel heb ik zelf ook altijd gehad. Voor mijn dochter denk ik dat ik ‘m gevonden heb, al heeft ze wel veel favoriertjes! Leuke voorbeelden geef je! Ben benieuwd of dit ‘m wordt voor Lana!
D. onlangs geplaatst…BEAUTY: DIY MANICURE
Mijn zoon van twee heeft ook een lievelingsknuffel die Vogelvriend heet. Hij noemt hem Vriend. Een half jaar geleden kwam ergens het origineel tegen. Dat was na lang zoeken. Want stel je voor dat ik Vriend zou kwijt raken… Dat is gelukkig nog nooit voorgekomen. Reservevriend ligt in de la. Een stuk knapper dan het eerste exemplaar en ook frisser qua geur, maar ik ben blij dat wie die alsnog niet hebben hoeven inzetten 🙂
Ik heb zelf nooit echt zo’n knuffel gehad en ook River heeft er weinig mee. Mijn zus daarentegen wel, oogh wat hebben we vaak moeten zoeken haha. Liefs
bibian onlangs geplaatst…FILMPJE: Eerste verjaardag voorbereidingen
Wat een leuk en origineel artikel.
Ben dan nog geen mama, maar zelf had ik mimi, een katje van een lapje stof die mijn oma voor mij had gemaakt, als hij kwijt was lag ik huilen in bed, en in frankrijk kwam ik als klein kind huilen het trappetje afgelopen. Hihi.
Zelf heb ik jeugdreuma gehad, en er was altijd een lieve vrouw die heeft mij toen een ziekenhuis boekje gegeven.
Zou leuk zijn als je je blog later kan combineren, want ik denk je dat je er heel goed in bent, mij heeft het als kind geholpen, dat boekje las ik jaren later terug.
Gek dat zoiets zoveel effect op je kan hebben.
Ik had zelf altijd Beertje (verrassing: een kleine beer), was hem ooit een week kwijt omdat mijn broer hem verstopt had, vreselijk drama toen!
Heb hem nog steeds en ligt nog steeds bij mijn bed. Ik had vroeger ook zoveel knuffels, op een gegeven moment in mijn bed wel een stuk op 15 waarbij ik me schuldig voelde als ik ze niet even vaak knuffelde haha 🙂