Het verhaal van Saskia: Taboe van de prenatale depressie: Vandaag deel ik het verhaal van iemand waarvan ik echt vind dat er meer bekendheid over mag komen. Een echt taboe onderwerp, want zwanger zijn is toch heel erg mooi, de zogenaamde roze wolk? Saskia vertelt in haar verhaal dat die roze wolk er helemaal niet is bij haar. Zij heeft tijdens de zwangerschap last van een prenatale depressie. Iets wat heel veel voorkomt maar weinig bekendheid over bestaat door het taboe dat er heerst.
Saskia: Dat mijn zwangerschap niet gemakkelijk verloopt dat weten veel mensen om mij heen al wel. Dat ik een prenatale depressie heb is iets wat weinig mensen van mij weten. En het zal vast vragen oproepen aangezien het niet veel bekendheid heeft. Het taboe is namelijk te groot terwijl zowel een pre- als postnatale depressie een ernstige ziekte is.
Het verhaal van Saskia: Taboe van de prenatale depressie:
Een ziekte die geen enkele vrouw verwacht te krijgen, maar helaas nog steeds vaak genoeg voorkomt. Door zelf mijn verhaal niet te delen zou ik het taboe in stand houden, vandaar dat ik besloten heb het wel te delen.
Van een postnatale depressie verwacht ik dat je vast weleens iets gehoord zal hebben. Een postnatale depressie is een depressie die wordt veroorzaakt door de daling van de hormoonhuishouding na de bevalling. Een prenatale depressie is een depressie die wordt veroorzaakt door de hormonen tijdens de zwangerschap. Op de een of andere manier kan het lichaam de stijging van de hormonen niet aan wat er voor zorgt dat er klachten optreden. Klachten zoals somberheid, opgejaagd voelen, concentratieverlies, laag zelfbeeld, angsten, paniekaanvallen, slapeloosheid en geen zwangerschap meer willen kunnen hierbij voorkomen. In ernstige gevallen zijn de klachten zo ernstig dat het functioneren beperkt wordt en bijna, of helemaal niet, meer mogelijk is.
En dan heb je ineens een prenatale depressie…
Misschien dat je bij het lezen van de klachten dacht: maar dit is toch normaal tijdens een zwangerschap. Ja dat klopt, sommige klachten zijn vrij normaal. Alleen als de klachten dusdanig het leven van de zwangere vrouw, en haar omgeving, gaan beïnvloeden, en het verdriet groter is dan de blijdschap, is er iets goed mis. Zelf heb ik ervaren dat ik tijdens mijn zwangerschappen een compleet ander persoon ben. Ook van mensen om mij heen hoorde ik dat mijn blijheid en twinkeling in mijn ogen volledig verdwenen waren. De eerste paar maanden zag ik er erg vreselijk slecht uit. Na ongeveer vier maanden veranderde dit en zie je vrijwel niets meer van mijn ziekte aan de buitenkant. Afgezien dat ik dikker ben dan natuurlijk
Voor mij persoonlijk heeft het heel lang geduurd tot ik eindelijk voor mijzelf erkende dat ik een (fysieke) ziekte heb. Ik dacht namelijk dat ik volslagen idioot en knettergek was geworden. Voor de duidelijkheid: voor mijn zwangerschappen heb ik moeilijke periodes in mijn leven gehad, maar ben ik nooit (ernstig) depressief geweest. Ook zijn zowel mijn zoontje als het kindje dat ik nu draag de grootste wens van mij en Vincent samen en zijn beide zwangerschappen gepland. Dat ik dus geen roze wolk ken tijdens mijn zwangerschappen is iets wat ik nog steeds niet kan begrijpen. Waarom bijna alle andere vrouwen wel, en ik niet? Tot gillends en huilends toe heb ik geprobeerd dit roze wolkengevoel te pakken te kunnen krijgen, maar ik kan er gewoon niet bij. Als klein meisje wist ik dat ik moeder wilde worden en stelde ik mij de zwangerschap als iets geweldigs mooi voor. Helaas zal ik waarschijnlijk nooit meemaken dat ik tijdens een zwangerschap op een roze wolk rondhuppel. En dat doet soms pijn, maar aan de andere kant heb ik een gezonde zoon gekregen en is er een nieuw kindje onderweg, daar mag ik heel erg dankbaar voor zijn!
Het belangrijkste dat je mee kan geven aan iemand met een prenatale of postnatale depressie is het feit dat de aandoening een ziekte is waar je geen grip op hebt en wat opeens kan toeslaan. Nog belangrijker: verzet je niet! Dat heb ik zo ontzettend verschrikkelijk gedaan dat ik het mijzelf alleen maar moeilijk heb gemaakt. Nu ik mij minder ben gaan verzetten gaat alles een stukje makkelijker. Ik volg therapieën, ben in behandeling bij een arts en slik medicijnen, dit alles is belangrijk om de stress voor ons kindje zo klein mogelijk te houden.
Dit blogje typ ik met tranen in mijn ogen. Ik vind het zo moeilijk. Omdat ik niemand deze ziekte gun en hoop dat deze ziekte meer aandacht gaat krijgen plaats ik mijn verhaal. Ik heb namelijk helaas gemerkt dat veel hulpverleners een prenatele depressie niet eens kennen. Enkel artsen en psychologen die ik gezien heb, herkenden het direct. Bij verloskundigen bijvoorbeeld heb ik vrijwel altijd moeten uitleggen dat ik geen postnatale depressie bedoelde maar een prenatale. Ik ben daarom ook onwijs dankbaar dat mijn huisarts zo adequaat heeft gereageerd en mij direct heeft doorverwezen.
Als laatste tip wil ik meegeven dat als je vermoedt een prenatale of postnatale depressie te hebben, dit te bespreken met je huisarts. De huisarts kan je bijvoorbeeld doorverwijzen naar de pop-poli. De pop-poli is een afdeling in het ziekenhuis waarin ze gespecialiseerd zijn in deze ziektebeelden en je advies kunnen geven over bijvoorbeeld medicatiegebruik. In deze link kan je meer informatie vinden over de pop-poli. Pop-poli’s zijn tegenwoordig bijna in elk ziekenhuis, je huisarts kan je hier meer over vertellen en eventueel doorverwijzen.
Ik ben benieuwd wat jullie van mijn verhaal vinden. Had je al weleens gehoord van een prenatale depressie? Zijn er misschien vragen? Stel je vragen gerust in de comments, indien jullie er meer over willen lezen kan ik er nog wel eens iets over schrijven.
Bedankt voor het lezen en liefs,
Dankjewel Saskia, voor het delen van dit verhaal. Met een brok in mijn keel heb ik je verhaal gelezen, wat heftig! Ik hoop dat dit verhaal een begin kan maken in het doorbreken van dit taboe. Wie weet zijn er vrouwen die dit verhaal lezen en herkenning kunnen vinden. Mocht je willen reageren op het verhaal van Saskia, dan mag dat bij de comments.
Hey lieve Saskia, wat superfijn dat je ook hier je verhaal deelt. Ik had je verhaal al gelezen op je eigen blog, maar ik vind het zo mooi dat je dit naar buiten aan het brengen bent. Je gaat hier zoveel vrouwen mee helpen. En helpen klinkt misschien groot, maar alleen al herkenning vinden in één verhaal is helpend voor iemand die in dezelfde situatie zit als jij. Ik wens je nogmaals heel veel sterkte, meis. X
En Kelly, jij ook thanks om hier aandacht aan te besteden. Echt heel belangrijk.
Marion onlangs geplaatst…Plogweek: Donderdag 19/3
Ik had het verhaal van Saskia al gelezen op haar eigen blog en vind het zo dapper dat ze zo open is hierover. Veel sterkte meis!
Amy onlangs geplaatst…Twintiger aan het woord: Bente (25) vond haar droombaan
Ik heb hier eigenlijk nog nooit echt iets van gehoord. Héél goed dus om dit verhaal te delen! Als het bekender wordt zal het taboe ook eerder doorbroken worden denk.
Neemt niet weg dat het natuurlijk heel erg vervelend voor je is, dat je hier last van hebt. Ik wens je veel sterkte tijdens de rest van je zwangerschap.
Manon onlangs geplaatst…Wraps met hummus en gegrilde paprika’s
Wat goed dat je hier aandacht aan besteed. De postnatale depressie kent iedereen, de prenatale depressie was ook voor mij onbekender.
En Saskia: dank je wel voor het delen van je verhaal.
Patricia Schmitz-Heres onlangs geplaatst…18 maart 2015: Heb jij gestemd?
Heftig om te lezen zeg. Knap dat je dit verhaal deelt met zoveel mensen!
Sandra (beautybysandra) onlangs geplaatst…Neutrale look met donkere ogen
Wow wat heftig moet dat geweest zijn! Knap dat je dit deelt en ook fijn dat je tips meegeeft aan de (aanstaande)moeders.
Koalabeautymama onlangs geplaatst…Mugcake met superfoods en bosbessen
Jeetje wat heftig zeg! Ik had iemand op mijn zwangerschapsyoga die dit in iets mindere mate had. Lijkt me vreselijk. Goed dat je dit met ons deelt, want vast veel mensen zullen hier weinig over weten/het begrijpen. Ben blij dat je goede hulp hebt en je wordt serieus genomen in de medische wereld! X
Sanne Marlijn onlangs geplaatst…Nieuw: S. Oliver DENIM
Dit is heftig. Ik vind het bijzonder knap en heb bewondering voor jouw openheid hierin.
Gelukkig is de huisarts snel te werk gegaan en heeft goed naar jou geluisterd.
Nesrin onlangs geplaatst…Spam je Blog & Liefde voor elkaar
Ik heb je verhaal al eerder gelezen….zo knap van je om het te delen! Heel goed om hier aandacht aan te besteden en mensen te doen beseffen dat ze niet de enige zijn. Veel liefs!
Lifesabout onlangs geplaatst…De voordelen van bloggen
Goed dat je dit deelt. Lijkt me echt vreselijk en ook heel moeilijk voor de omgeving om mee om te gaan.
Wel wat kleine tips:
– ‘zij vertelT’ in de inleiding
– het is juist geen fysieke maar een mentale ziekte.
– alleen al in je korte outro staat vijf keer het woord ‘verhaal’, het is al eerder gezegd maar je schrijfstijl kan volgens mij echt nog verbeterd worden..
Dankjewel lieve Marion!
Saskia onlangs geplaatst…Quilty Pleasures Zwangerschap
Hoi Lotte, dankjewel voor je reactie. Een prenatale depressie is een zeker een fysieke ziekte omdat het hormonaal is. Hormonaal is fysiek. Dat het zich uit in mentale klachten is een symptoom. Hormonen hebben namelijk ontzettend veel invloed op de stemming. Ik heb zelf ook lang gedacht dat het mentaal was alleen hebben diverse artsen mij uitgelegd dat dit niet het geval is.
Saskia onlangs geplaatst…Quilty Pleasures Zwangerschap
Ik volg Saskia haar blog en las dit verhaal inderdaad op haar eigen blog. Ik vind het heel knap dat ze dit naar buiten brengt en meer bekendheid aan geeft!
Liset – Beautydagboek onlangs geplaatst…M.A.C. is beauty limited edition collectie
Wat goed dat jullie dit verhaal delen om zo herkenbaarheid te creëren en het taboe wat proberen te doorbreken. Dat probeer ik ook met mijn blog. Ik wist wel min of meer wat het was maar kon het eerlijk gezegd ook moeilijk vatten, had er eigenlijk nog niet echt over nagedacht. Maar het kan inderdaad iedereen overkomen en moet verschrikkelijk zijn, want je gaat een kindje krijgen en wil blij zijn en de omgeving verwacht dat je blij bent, maar je kan niet blij zijn… Gaat het na de bevalling dan meteen over of gaat het vaak over in een postnatale depressie?
Kim | Kimsbloglife onlangs geplaatst…Magische truc: de kleur van je Bloglovin’ counter veranderen
wat goed dat je dit deelt! Mensen om je heen gaan er zomaar vanuit dat je een blij ei moet zijn als je zwanger bent maar er gebeurt zoveel in je lijf! Ik heb me de eerste maanden helemaal niet mezelf gevoeld. Herkende mezelf gewoon letterlijk niet in de spiegel! Verder mag ik niet klagen! Maar heel knap dat je het deelt. Er kunnen genoeg vrouwen zijn die zich herkennen in jouw verhaal..
heel fijn dt je huisarts zo goed reageerde..
Inge onlangs geplaatst…Dressing the bump #7 (week 36)
Ik volg jou en je blog al een tijdje en vind het heel knap dat je met dit verhaal naar buiten aan het treden bent en meer bekendheid hiervoor probeert te creëren. Heel dapper. Zet ‘m op de komende weken, veel sterkte lieve Saskia!
Miranda onlangs geplaatst…Leuke samenwerking met de boodschappenboer!
Wat lijkt me dat heftig zeg, iets waar je zo naar uitkijkt en het dan zo niet kunnen beleven hoe je het wilt beleven. Je hebt het mooi en duidelijk omschreven!
Eline onlangs geplaatst…Win een Fit en Health goodiebag!
oke, bedankt voor de uitleg!
Wat goed dat je dit bespreekbaar maakt. Ik had er nog nooit zoveel over gehoord.
Dita onlangs geplaatst…Jezelf een pedicure en manicure geven
Jeetje wat een heftig verhaal. Lijkt me heel erg dat je van zoiets moois niet zo kunt genieten als zou moeten. En wat erg dat je het dan ook nog bij allebei de zwangerschappen hebt.
Ik vond de zwangerschap helemaal niet leuk (maar ik was verder in mijn gewone doen gelukkig) en ik had gelukkig een vriendin die dat ook had. Anders zou ik me misschien ook al vervelend hebben gevoeld, omdat er zoveel vrouwen zijn die zich fantastisch voelen tijdens de zwangerschap.
Hoop dat andere moeders misschien nu iets aan jouw verhaal hebben.
Sofie onlangs geplaatst…5 lessen van ‘Help, mijn man is klusser!’
Wat goed om hier iets over te kunnen lezen. De postnatale depressie kende ik wel maar deze niet..
Annemijn onlangs geplaatst…Budgettip #2 Max & More Lipstick
Meiden wat onwijs goed dat jullie hier nog meer aandacht aan besteden! Ik hoop echt dat het meer bekendheid gaat krijgen zodat het begrip ook groter word en dat hulpverleners sneller kunnen schakelen. Ik word iedere keer weer geraakt door jou verhaal Saskia en hoop van harte dat je toch een paar hele mooie momenten in de komende tijd van je zwangerschap mag gaan hebben en beleven!
Linda onlangs geplaatst…Brilliance collier by Michael Kors
Helaas herken ik je verhaal en is het mij drie keer overkomen. Op dit moment ben ik zwanger van de derde en ben ik helaas al zes weken opgenomen op de psychiatrische afdeling in het ziekenhuis. Ik heb ook altijd gevochten en wist helaas tot acht weken geleden niet wat het probleem was. Hoe harder ik vocht, hoe meer ik mijzelf verloor. Ik ben zelf ook begonnen met een blog vanuit hetzelfde idee: de wereld moet het weten! Doordat ik het niet wist heb ik twee-en-een-half keer achtien maanden gevochten maar wist niet waar tegen én hoe zinloos dat was. Had ik het maar geweten! Bedankt voor je verhaal! Mijn blog is te lezen op: http://www.zwangerendepressief.blogspot.nl
Wat heftig zeg.. Maar Saskia wat ben jij een dappere vrouw dat je dit zo deelt!
Seline onlangs geplaatst…The happy list
Jeetje Saskia, wat heftig!
ik heb zelf ook niet op een roze wolk gezeten maar kwam meer door angst.
Vind het echt super dat je deed kenbaar hebt gemaakt!
Hopelijk durven meer vrouwen die dit hebben de hulp te zoeken!!
mommyspassion onlangs geplaatst…DIY Mommy Survival Kit
Heel herkenbaar verhaal.! Ik heb precies hetzelfde meegemaakt.!
Ik wilde in het begin geen hulp. Dacht dat ik het allemaal zelf wel aan zou kunnen!
Maar met de komst van mn 1e kindje waren de artsen erg bang dat ik mezelf iets aan zou doen. En werd ik doorverwezen naar de Pop-poli. En wat ben ik blij dat ik de stap heb genomen. Het gaat nu stukken beter met me.natuurlijk heb ik dagen erbij dat ik het allemaal niet meer zie zitten. Maar dan kijk ik naar mijn dochtertje en heb ik weer zin in het leven.!
Naast de gesprekken met mijn SPVer gebruik ik ook medicatie. Ik moest er niks van hebben. Maar nu ik het een tijdje gebruik kan ik ook niet meer zonder.
Ik had het al gelezen op Saskia’s blog, maar ik moet zeggen dat ik er daarvoor nog nooit van gehoord had. Heftig verhaal wel, veel sterkte!
Jenn onlangs geplaatst…Dingen die ik niet begrijp
Saskia wat super knap dat je zo open en eerlijk over bent niet alleen op je eigen blog maar ook hier op Kelly’s blog! Je bent echt een inspiratie voor vele vrouwen denk ik doordat je zo het taboe durft te doorbreken!
Eline onlangs geplaatst…Wegwerp-vriendschap
Wat goed zeg, dat je je verhaal deed.
Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord….
Heel veel sterkte!!
Veel sterkte hoor Saskia. Ik volg je blog al dagelijks, maar ik vind het super dat je hier ook een platform gekregen hebt om je moeilijkheden te delen. Het is belangrijk deze kennis te verspreiden
beautifulday4makeup onlangs geplaatst…Nerves of Steel: Frank Millers Sin City 2 – A dame to kill for
Heftig. Ik had er nog nooit van gehoord eigenlijk, ik snap ook niet zo goed waarom hier zo een groot taboe rond is. Het is beter om hierover te praten. Sterkte
Sheela onlangs geplaatst…Hoe ik Bloglovin’ gebruik
Goed dat hier aandacht aan wordt besteed. Helaas nog steeds taboe.
Klein puntje: het is een pre partum depressie en geen pre natale depressie. Pre nataal betekent voor je geboorte en slaat op het kind, niet op de moeder. In volksmond wordt het dus eigenlijk altijd foutief gebruikt.
Hoi Monique, dankjewel voor je toevoeging. Klopt hoor van de pre partum depressie. Ik heb veel artsen en medici gezien en er is er geen een die deze term heeft gebruikt. Ook in veel theorie wordt de term postnataal gebruikt. Omdat de term postnataal vaak ook duidelijker is en vrijwel iedereen dit kan plaatsen blijf ik dit zelf ook graag gebruiken.
saskia onlangs geplaatst…Essence The Matt #185 Candy Crush
Hey Saskia, bedankt voor dit mooie artikeltje! Heftig om te lezen… Ik vind dat er – in het algemeen – zeer weinig begrip en kennis is over depressies dus ik vind het heel knap en moedig van je dat je dit met ons wilt delen. Zo’n dingen zouden veel meer bespreekbaar moeten kunnen zijn… Ik vind het ontzettend jammer dat hier nog steeds zo’n taboe over heerst, dit zou echt niet mogen!
Anneleen onlangs geplaatst…#PlukhetGeluk project 5
Jeetje wat heftig! Ik heb heel erg stil gestaan bij het feit van een postnatale depressie, omdat mijn moeder dit heeft gehad. Over het mogelijk krijgen van een prenatale depressie heb ik nooit stil gestaan al is het me wel verteld door mijn schoonzus en verloskundige. Wat goed dat je je verhaal deelt! Hopelijk gaat het snel weer over en kun je weer echt goed gaan genieten!
Manon onlangs geplaatst…Diary: week 14. Big spender!
Goed dat je je verhaal deelt en er zo meer bekendheid voor probeert te krijgen. Ik kende het zelf namelijk ook niet
Roxanne onlangs geplaatst…Verhuisd!
Ik heb een zoontje van 5 maanden waar mee ik super gelukkig ben. Mijn zwangerschap zelf was minder leuk. Ik kende het begrip prenatale depressie niet maar achteraf bekeken had ik er waarschijnlijk ook mee te kampen. Ik had last van paniekaanvallen en sloot mezelf meer en meer op ik durfde niet meer alleen buitenkomen.
Goed dat je naar buiten komt met je verhaal!
Vicky onlangs geplaatst…Mijn voornemens voor 2015
Hallo,
Ik herken het verhaal echt precies en de omschrijving klopt. Vind het een goede uitleg voor mensen om je heen. Als je erin zit zoals ik, is het lastig uitleggen naar de mensen om je heen.
Ik moet weer gaan praten en wellicht aan de medicatie.