Vandaag deelt Balans Specialist Marije weer een ijzersterke gastblog met jullie. Yep, je leest het goed in de titel. We gaan het hebben over egoïsme. Een eigenschap met een niet al te beste reputatie, I know. Ik roep altijd dat ik een liefdevolle egoïstische moeder ben. En weet je? Ik ben er nog trots op ook. En ik hoop dat dit artikel ervoor gaat zorgen dat jullie ook wat meer egoïsme toelaten in jullie leven. Let me tell you why!
Moederschap, werk, sociale contacten, een huishouden en een partner die we tevreden willen houden.. Dat zijn flink wat ballen die wij als moeder met het zweet op onze rug hoog proberen te houden.
Als toegepast psycholoog en balans specialist mag ik dag in dag uit moeders begeleiden naar een betere balans. En wat mij continu opvalt? Dat één specifieke bal bij veel te veel vrouwen op de grond ligt. Zielig en alleen. Achtergelaten door de ballen die nu ‘even’ wat belangrijker zijn. En zodra de tijd daar is, dan pakken wie die bal die daar op de grond ligt wel eens op. Als het huis op orde is, de kinderen happy en gelukkig zijn, de hond is uitgelaten en het sneeuwt in juli zeg maar. En waarschijnlijk weten jullie nu allemaal over welke bal ik het nu heb. Ja juist ja, de bal ….. (vul hier je eigen naam in).
En dit is zo zonde! Iedere vrouw die haar bal hier heeft liggen, is één vrouw teveel. Want dit lieve moeders, dit is de allerbelangrijkste bal die je in de lucht moet zien te houden. Hoog in de lucht moet houden. Ik herhaal (zodat ik zeker weet dat je er niet overheen leest): heel. erg. hoog.
Tijd voor jezelf..?
Toen ik laatst sprak met een klant van me, laat ik haar voor het gemak even Loes noemen, vertelde ze hoe een gemiddelde dag van haar eruit zag. Ze vertelde dat ze in de ochtend opstond, ervoor zorgde dat haar kinderen aangekleed en gevoed naar school en de peuterspeelzaal werden gebracht, ze racete vervolgens richting haar werk, haalde hierna de kids weer op, pitstop in de supermarkt, eten koken om vervolgens te belanden in de welbekende ‘ik wil niet eten-tandenpoetsen-slapen’ spits. En Loes? Loes was gesloopt. Loes wilde rust. Loes wilde zo snel mogelijk haar kids in bed bonjouren omdat ze toe was aan even niks. En zodra de kindjes lekker in bed lagen? Toen kwam dat (waarschijnlijk welbekende) schuldgevoel. Dat: ‘ik ben geen leuke/goede/gezellige moeder’ gevoel. Die verdomde onzekerheid waar we zo vaak mee lijken te worstelen.
“Maar waar is de tijd voor jezelf?” vroeg ik Loes nadat ze met een tissue angstvallig haar ogen droogdepte in de hoop haar mascara nog wat in tact te houden. Tja, daar had ze geen tijd voor. De kinderen waren haar grootste prioriteit. Als zij maar gelukkig zijn, gevoed worden en in een huis kunnen wonen.
“Doe je dan nooit iets voor jezelf?” vroeg ik haar nog eens. Ja hoor, antwoorde ze. Op haar vrije dagen, als de kindjes thuis waren, dan probeerde ze thuis wat te sporten. Terwijl zij op de grond lag te planken terwijl haar oudste op de iPad zat en haar jongste als een koalabeer aan haar middel hing, was ze toch echt even bezig met iets voor haarzelf. Toch?!
Ok. Laat ik er nu even een truthbomb ingooien: je kan niet de leukste moeder voor kindjes zijn als jij niet de leukste versie van jezelf bent. Zodra jij niet lekker in je vel zit zal dit (of je het nou wil of niet..) doorstromen naar je gezin.
Mijn kids maken mij wel gelukkig
Ja maar Marije, ik heb prachtige kindjes.. Dat zou mij toch heel gelukkig moeten maken?
WRONG. Jouw kindjes zijn NIET verantwoordelijk voor jouw geluk. Die taak mag je ze niet geven. Nooit niet.. De enige die verantwoordelijk is voor jouw geluk dat ben jij zelf. Jij hebt de taak om de best mogelijke versie van jezelf te zijn. Zodat jij lekker in je vel zit en je een leuke moeder kan zijn voor je kinderen. Dat is niet de taak van je kindjes. Dat is jouw taak.
En dit is precies de reden waarom ik een voorstander ben voor egoïstisch moederschap (uiteraard tot een bepaalde hoogte ;-)). Voel aan waar JIJ behoefte aan hebt. Waar jij aan toe bent. Is dat een avond uitgebreid in bad? Do it! Is dat een middagje alleen shoppen zonder kindjes? Do it! Is dat even rustig een tijdschrift lezen terwijl de kinderen Netflix kijken? DO IT.
Als jij hierdoor meer energie krijgt, je happier voelt en daardoor een leukere mama kan zijn? Doe het dan alsjeblieft. Dat verdien jij en bovenal: dat verdienen je kindjes.
Hoe doen al die andere moeders dit toch?
En nu we het toch hebben over balans: Misschien vraag jij het je ook wel eens af bij het zien van die moeders die alles voor elkaar lijken te hebben: Wat is toch hun geheim..?
Hoe doen al die andere moeders dat toch? Het lijkt vaak alsof het bij iedereen van een leien dakje gaat. Alsof zij het allemaal perfect voor elkaar hebben terwijl jij het gevoel hebt veelal achter de feiten aan te lopen. Wat is toch het geheim van die jaloersmakende balans tussen werk, gezin en tijd voor jezelf?
Ik heb hierover een GRATIS e-book geschreven waarin 3 tips en simpele stappen (en opdrachtjes) deel die jou helpen om dit ook te bereiken! Ja, je lees het goed: he-le-maal gratis. Je kunt hem hier downloaden.
En nu we toch zo lekker bezig zijn met zelfpromotie: op Instagram deel ik ook veel tips en inzichten omtrent balans en moederschap. Je kunt me hier vinden op Instagram.
Liefs en tot de volgende blog,
Marije.
Wel mee eens..maar als je een kindje hebt met een (beperking) is dat echt niet te doen. En zeker niet als je kind autisme heeft zoals die twee van mij.
ik vind dat elke moeder tijd voor zich zelf maakt ongeacht een kindje met beperking of niet anders is het voor de moeder niet te doen
ik vind dat elke moeder tijd voor zich zelf krijgt, ongeacht of je een kindje met beperking hebt of niet 😉
Als moeder van drie kinderen weer ik hoe lastig maar ook hoe belangrijk het is om tijd voor jezelf te maken. Wees af en toe egoïstisch, dat mag! Keep from going insane! En wordt een betere moeder, echtgenote, vriendin, werknemer en al die personen die je nog mee bent. We moeten al zo veel
En wat als je weinig tot geen behoefte hebt aan ‘egoïstische’ zijn?? Het is ook wel iets van nu hoor, dat je naast moeder nog zoveel moet zijn, dat is ook nog eens een extra bal, waarbij je je moet afvragen of je het voor jezelf doet of voor de buitenwereld. En nee hiermee zeg ik niet dat je niet egoïstisch mag zijn of hoe je het wilt noemen, ik zeg alleen dat we elkaar niet zoveel op moeten leggen in wat we wel en niet zouden moeten doen. Maar dat iedereen vooral moet doen waar hij/zij zelf gelukkig van wordt en we daarbij wat minder kijken naar hoe een ander het doet of ‘hoe het hoort’.
Ik heb me jarenlang een beetje verscholen achter alle ballen. En als er geen ballen meer waren, dan bedacht ik wel dat mijn man er het zijne van zou vinden als ik iets voor mezelf aan het doen was. Ik ben er nog maar kort geleden mee gestopt en ben eindelijk goed voor mezelf gaan zorgen. En dan niet zorgen als in: gezond eten en sporten (dat voelde ook alleen maar als moeten), maar zorgen als in: waar heb ik nu behoefte aan. Soms is dat aan gezellige dingen doen met mijn kinderen en soms is dat ook gewoon even niks. En als ik ruimte nodig heb en de excuses laten hun stem weer horen, dan vraag ik hulp. Blijkt dat mijn man het helemaal niet erg vindt om de kinderen even mee naar buiten te nemen, zodat ik even uit het raam kan staren. Hij weet al lang iets dat ik nog maar zo kort in de gaten heb: ik word er zoveel gezelliger en gelukkiger van!!!
Ook ik was altijd bezig alle ballen hoog te houden en de bal van mezelf deed niet meer mee. Eigen onderneming, pittige driejarige peuterdochter en de leukste vrouw, beste dochter, zus en liefste vriendin willen zijn. Toen ook nog een huis verbouwd en toen was het op.. het moest anders. En nu kijk ik naar wat ik wil waar ik blij van wordt. En 9 van de 10 keer is dat tijd met mijn gezin maar soms zorg ik ook met liefde voor oppas om een weekendje met vriendinnen weg te gaan of om een dag alleen de stad in te duiken of naar het strand. Eerst was er schuldgevoel maar nu ik zie hoe blij en gelukkig ik ben en wat voor een positief effect dat op mijn gezin heeft heb ik besloten mijn eigen bal nooit meer uit het oog te verliezen!
Je verdiend die tijd voor jezelf om juist te kunnen opladen.
En het is haalbaar, zelfs met kinderen die een beperking hebben!
Alleen moet je een plan van aanpak vinden wat je zekerweten gaat lukken.
Ik heb ook echt behoefte aan tijd voor mijzelf maar telkens komt dan dat schuldgevoel naar boven… De kinderen hangen zo aan mij, als ik ‘s avonds weg zou gaan gaan ze nieteens slapen. Dan denk je al gauw “laat maar”.