Het moederschap bestaat uit enorm veel uitdagingen. Levenslessen, leren van vallen en opstaan. Onzeker zijn maar ook je heel zeker kunnen voelen. Het leren loslaten van je kindje en erop vertrouwen dat het goed komt, ook zonder jouw hulp. En zo had ik vorige week een situatie die ik als moeder enorm spannend vond. Ik had vooraf nooit gedacht dat ik hier zoveel moeite mee zou hebben, maar wellicht ben ik niet de enige die dit zo spannend vindt.
Lana had haar eerste kinderfeestje bij een vriendinnetje. Dit had ik niet zo spannend gevonden als ze thuis waren gebleven, maar ze gingen de deur uit. Ze gingen naar een heel leuk indoor attractiepark. En natuurlijk vind ik dat enorm gaaf en vind ik het ook heel tof dat de ouders van Lana’s vriendinnetje hiervoor kozen. Kinderen kun je niet blijer maken dan met lekker ravotten en spellen in een toffe speeltuin en het is voor kinderen ook heel leuk om met al je vriendinnetjes in de auto te zitten. Daarover hoor je mij niet oordelen ;).
Ik gun het mijn kindje ook om hier enorm van te genieten. Maar jeetje wat vond ik dit spannend en alle rampscenario’s zijn in mijn hoofd voorbij gekomen. Lana die bijvoorbeeld zou weglopen en kwijt raakt. Of dat ze zich enorm zou bezeren en ik er dan niet ben om haar te troosten. Of een ernstig auto ongeluk tijdens de 25-minuten rit er naar toe of op de terugweg. Ik had alle scenario’s voorbij zien komen en ik vond het enorm spannend. Ik weet dat deze spanning tussen mijn oren zit, maar ik had niet gedacht dat dit gevoel me zo zou overvallen.
Ik maakte mijn gevoel hierover bespreekbaar met de moeder die het feestje organiseerde en zij drukte me op het hart dat ik me geen zorgen hoefde te maken en dat ze goed voor mijn meisje zou zorgen en op haar zou letten. Dat hoeft ze er helemaal niet bij te zeggen, het is meer dan normaal dat ze dit doet, maar het stelde me wel gerust. Ik liet Lana die middag naar het feestje gaan en ik verwachtte haar om 17.00 weer thuis.
Ondertussen had ik een hele gezellige middag met Aimy en Feline en vond ik het heerlijk om me op deze lieve meisjes te focussen. Toen ze om 17.30 nog niet thuis was, maakte ik me weer even zorgen, maar gelukkig kwam even later een dolgelukkig meisje thuis met de grootste verhalen van hoe leuk het was en deze mama heeft ook weer een mijlpaal behaald. Leren loslaten van je kindje is zo makkelijk nog niet ;)…
Ik ben benieuwd of andere mama’s zich hierin herkennen en hoe zij met deze gevoelens zijn omgegaan. Klets erover mee bij de reacties, of op social media.
AH zo’n eerste kinderfeestje! Daar had ik nog nooit bij stilgestaan. Denk dat ik dat ook wel spannend zou vinden als mijn kinderen daar ooit aan toe zijn.
Blijft spannend en blijft voor mij toch een.struikelblok. telkens opnieuw heb ik het er moeilijk mee. Zal zo blijven denk ik, de rest van ons leven 😜
Ja hoor hier ook zo’n overbezorgde moeder 😉 Schoolreisjes… Ook al zo’n ramp ! Blijkbaar moeten die altijd een uur/anderhalf uur bij school vandaan zijn. Jouw kleintje in die grote dubbeldekkerbus… De juf en een paar hulpouders die de verantwoording hebben over jouw kind. En ik vond het bij de 2de net zo moeilijk als bij de 1e 🙈 Ben benieuwd hoe het over een paar jaar bij nr 3 gaat 😉
Ik zou het super spannend vinden. Zeker op die leeftijd met zo’n groepje naar een indoor speelparadijs. Voor de kinderen wel super leuk!
Ik vond het ook zo enorm spannend ik heb heel die middag in spanning gezeten. De mama van het vriendinnetje had een groepsapp gemaakt en die stuurde soms foto’s dus dat was heel fijn. Mijn dochter is al naar een paar feestjes gegaan. en hoewel ik er wel wat rustiger onder bent blijf ik het spannend vinden. Gelukkig heeft ze het altijd enorm naar haar zin 🙂 en ben ik weer blij als ik al die mooie verhalen hoor 😀
Mijn dochter ging laatst voor het eerst op schoolreisje (in groep 3) naar een Pretpark. Ik kon wel huilen toen ik de bus uitzwaaide. Die ochtend gebeurde ook nog eens dat ongeluk met die stint. Wat duurde de dag lang. Ik was blij toen ze weer thuis was. Met de grootste verhalen natuurlijk. Voor haar was het een topdag!! Dus ik snap volledig hoe je je voelde.
Blijft spannend,zwemfeestjes vind ik nog enger
Zou ik ook hebben hoor. Mijn dochter is 4 en na 6 weken op de basisschool ging ze een dagje op schoolreisje, ook naar een pretparkje. Daar had ik ook moeite mee. Heb haar toch haar armbandje met mijn telefoonnummer omgedaan en was erg blij dat ze weer thuis was
Heel herkenbaar. Ik heb zelf een keer het verzoek gedaan om de 2 hele grote honden in het buitenverblijf te laten gedurende het feestje en ik laat mijn kinderen niet spelen bij ouders die binnen roken.
Zwem feesten zijn het aller ergste brrrr.
Heel herkenbaar! Mijn dochter ging na 4 weken groep 1 meteen op schoolreisje met de bus een uur rijden! Vond het mega spannend! En was zo blij toen ze thuis was!! Maar toen ik zag hoe leuk ze het had gehad was ik wel heel blij dat ik haar heb laten gaan.
Hier ook laatst een kinderfeestje waarbij ze gingen bowlen. Ik had die spanning gelukkig helemaal niet omdat er maar een paar kinderen waren en ik wel vertrouwen had dat het goed zou komen, maar zou het bijvoorbeeld met een schoolreisje, en dus een grotere groep/bus wat meer hebben!
O ja heel herkenbaar.k heb ook staan te huilen achter mn zonnebril😊toen de bus vertrok op schoolreis.of alleen op de fiets n stukje.echt moeilijk
met kinderfeestjes had ik dat niet zo wel met schoolreisjes!! en elke moeder heeft dat gevoel wel hoor meis je geeft toch je kindje uit handen en je moet maar afwachten of het goed gaat, maar hun zijn ook ouders 😀
Wat spannend!!! Maar wat fijn dat ze het zo leuk heeft gehad!
Mijn kindje is nog maar 5 maanden, en mijn grootste drempel is nu het kdv… ik kan er nog niet echt aan wennen en mis hem enorm op de dagen dat hij daar is!!! Loslaten begint al zo vroeg.. 🙁
Heel herkenbaar. Onze oudste (5) zit sinds een tijdje op zwemles en had tot vorige week alleen nog maar in het ondiepe geoefend. Dat ging super goed, dus vorige week mocht hij ineens in het diepe.
En daar sprong mijn stoere zoon ineens in het diepe, zonder kurkjes o.i.d.
Ik schrok zo! Maar hij redde zich prima.Loslaten mama, zucht…;)
Ben ik nu zo’n ongevoelige moeder? Ik heb hier echt helemaal geen moeite mee. Vind het alleen maar erg leuk voor mn kind. Eerste uitje van school was ik mee, maar puur omdat ik dat leuk vond. En ik vertrouw erop dat een andere moeder of de juf ook goed voor ze zal zorgen. Wel hebben ze n SOS ketting om. En het zwemfeestje vond ik ook spannend. Maar verder niet. Terwijl ik echt veel van mn kinderen houd.
Heb hier ook niet z’n moeite mee. Maar snap dat het voor sommige moeders wel spannend kan zijn. De één vind dat nou eenmaal makkelijker dan de ander. Zo vond ik de eersten keer naar de gastouder ook niet spannend en haar daar achter te moeten laten.
Ik denk er hetzelfde over als Lida hierboven. Ik vind het vooral voor de kids erg leuk. Wel vind ik de autoritjes ietwat spannend en vooral het schoolreisje jaaa dat is wel een dingetje hoor. Dan heb ik wel ff een brok in mijn keel en dan om het ritje erheen en terug brr. Dat het daar goed gaat ga ik vanuit en ze lopen echt niet zo maar weg ofzo nee daar maak ik me echt niet druk om😊
Oohhh.. Je bent echt niet de enige.. ik vind het al enorm spannend als mijn peuter van bijna 4 naar de peuterspeelzaal gaat..
Oei, dat zijn dingen waar ik mij nooit zorgen om maak.. maakt dat mij nu een slechte moeder?
Hahah alsof ik mijn gedachten lees in je artikel. Zeer herkenbaar. Mijn zoontje is nog maar twee, maar af en toe betrap ik mijzelf op bezorgdheid terwijl we er nog lang niet zijn. Fijn dat je dit deelt;)