Chronisch ziek en moeder : Vandaag een artikel online waarin ik stil sta bij mijn ziekte Diabetes. Inmiddels heb ik al zo’n 4,5 jaar diabetes en weet ik eerlijk gezegd niet eens meer hoe het is om het niet te hebben. Net als dat het voor jou normaal is om dagelijks je tanden te poetsen, handen te wassen en je eten te kauwen, is het voor mij heel normaal om mijn bloedsuiker zo’n 4-8 keer per dag te prikken, insuline toe te dienen via mijn insulinepomp en ook rekening te houden met het feit dat mijn bloedsuiker me in gevaarlijke situaties kan brengen. Eigenlijk vergeet ik het meerendeel van de tijd dat ik ‘chronisch ziek’ ben. Ik voel me ook helemaal niet ziek, maar ik moet het ook niet onderschatten, toch wil ik ook niet aanstellerig overkomen. Voor ik zwanger was, hoefde ik alleen maar rekening te houden met mezelf. Kon ik wel eens slecht voor mezelf zorgen en daar niet echt wakker van liggen.
Sinds mijn zwangerschap en sinds de geboorte van Lana werkt dat niet meer zo. Heb ik de volledige verantwoordelijkheid over haar. En moet ik ook meer nadenken over de toekomst. Wat als ik ooit door complicaties nieuwe nieren nodig heb, in een rolstoel kom of slechtziend word? Ik wil er niet over nadenken maar het geeft me wel des te meer motivatie om gezond te leven. Sinds ik moeder ben voel ik me heel verantwoordelijk. Daar ga ik vandaag meer over vertellen.
Chronisch ziek en moeder :
Nu ik moeder ben word ik nog meer op de feiten gedrukt dat ik goed voor mezelf moet zorgen. Doe ik dat niet dan kan ik minder goed functioneren en dan is het ook zwaarder om er 100% voor Lana te kunnen zijn. Op momenten dat het niet goed gaat met mij en mijn bloedsuikers ; door hormonale schommelingen, lage weerstand, ongezond leven of door onbekende factoren, geeft dat veel vermoeidheid, heb ik veel last van mijn concentratie en dan merk ik als moeder dat ik er niet 100% bewust bij ben.
Dat voelt dan wel eens als ‘falen’. Wanneer ik door een lage bloedsuiker Lana op de grond moet zetten om zelf ranja of iets dergelijks te pakken om er bovenop te komen, en ik hoor Lana huilen omdat ze mij op dat moment nodig heeft, dan heb ik het daar wel moeilijk mee. Toch weet ik dat ik op dat moment direct moet handelen omdat het nog veel erger is als ik bewusteloos zou raken en ik alleen zou zijn met Lana. Ze is te jong om dan te reageren. Ik probeer er niet teveel bij stil te staan maar toch moet ik er mee bezig zijn.
Je kindje uitleggen dat mama chronisch ziek is
Als Lana wat groter is dan zal ze ook leren begrijpen wat haar mama heeft. Als ze kan lopen dan zal ze misschien wel eens wat suiker voor me moeten halen wanneer het niet goed met me zou gaan. De gedachten alleen al geven me kippenvel. Dat zij op dat moment mij moet verzorgen in plaats van andersom. Wie weet gaat zij op een gegeven moment al vroeg de signalen oppikken dat mijn bloedsuiker laag wordt, misschien door een voorgevoel. Yannick kan dit bijvoorbeeld ook al vroeger bij mij voelen aankomen. Ik ben ontzettend dankbaar dat mijn ziekte mij niet in de weg heeft gestaan om moeder te worden. Maar chronisch ziek en moeder zijn vraagt wel wat meer verantwoordelijkheid en levert wat meer belemmeringen op. Vermoeidheid waar ik dagelijks mee te kampen heb maakt dat ik mijn dagen heel bewust moet plannen.
Ik weet niet hoe mijn toekomst met diabetes eruit zal zien. Misschien bestaat er over 10 jaar een medicijn dat mij kan genezen maar misschien ook niet en moet ik wel kampen met complicaties als hartfalen, gevoel in mijn voeten verliezen, nierproblemen, blindheid etc. Dan ben ik heel dankbaar dat ik jong ‘gekozen’ heb voor het moederschap, dat mijn kinderen dan waarschijnlijk ook al wat ouder zullen zijn. Ik wil er niet teveel bij stilstaan en liever gewoon mijn leven leiden maar ik mag het ook niet onder stoelen of banken schuiven.
Ik ben heel benieuwd of ik meer chronisch zieke moeders onder mijn lezers heb die al moeder zijn of een kinderwens hebben. Hoe sta jij bij dit onderwerp stil? Wat betekent jouw ziekte voor jouw kinderwens of jouw rol als moeder (of vader?). Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen en reacties. Laat ze me zeker horen in de comments.
Marjolein is chronisch ziek en heeft een kinderwens, hier lees je haar verhaal.
Lijkt me heel erg scary dat je niet weet wat het in de toekomst met zich mee gaat brengen. Gelukkig inderdaad dat je dan jong moeder bent geworden! Extra knap om een goede moeder te zijn als je lichaam niet altijd meewerkt.
Openhartig artikel, lijkt me inderdaad moeilijk. Om zo’n verantwoordelijkheid voor een ander persoon te hebben, en dan te beseffen dat je daardoor heel goed op jezelf moet letten. Ik ken ook iemand die met chronische vermoeidheid kampt en amper iets kan doen, maar ik weet ook dat zij een hele grote kinderwens heeft. Ik hoop echt voor haar dat ze er een manier in kan vinden, want het zou zo vervelend zijn als je doordat je chronisch ziek bent een grote droom van jezelf op zou moeten geven.
Manon onlangs geplaatst…Gezonde toffee
Je hebt het ontzettend mooi verwoord. En het is goed dat je er op deze manier over nadenkt. Als je eenmaal de zorg hebt voor kindjes krijg je er zo’n grote verantwoording bij. Mooi dat je beschrijft dat Yannick bij jou de hypo’s kan herkennen.
Saskia onlangs geplaatst…Kletsartikel: Sinterklaas en trots!
Wat heb je dit prachtig verwoord Kelly!
Dita onlangs geplaatst…Recept: Mexicaanse bonenschotel
Heel mooi hoe je het verwoord. Bij mij zit het ook in de familie, zowel type 1 als 2, dus ik ben ook gemotiveerd om gezond te leven, want zoals je al zegt, je kunt er mee leven en je kunt het inpassen in je leven maar je wil het toch liever voorkomen.
Simone onlangs geplaatst…Make-up: Budget toppers
De afgelopen weken wel gelezen bij je, mr druk met babydingen dus amper gereageerd. Vandaag weer wel. Want, je hebt het mooi onder woorden gebracht! Lana pakt vast met liefde iets voor je, mr kan me voorstellen dat dat idee heel moeilijk is!
Gwen onlangs geplaatst…‘Mijn’ gynaecoloog
Wat een goed artikel! Heel interessant!
Annemijn onlangs geplaatst…Spam je blog
Openhartig geschreven. Iedereen kent de ziekte diabetes wel, maar wat het precies met je doet, wat de gevolgen zijn en wat eventuele risico’s zijn; daar is niet iedereen mee bekend. Goed dat je dit onderwerp bespreekbaar maakt!
Diana Carlton onlangs geplaatst…Lente en zomercollectie: Vans en Bellerose
Ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk en zwaar de combinatie van moeder zijn en diabetes hebben, moet zijn, maar ik vind dat je het geweldig doet! Lana kan zich geen betere moeder wensen!
Ik ben helaas al jaren chronisch ziek en heb ook al jaren chronisch pijn. Hierdoor is zwanger worden moeilijk en na een medisch traject van 8 jaar weten we sinds dit jaar dat we definitief kinderloos zullen blijven. Ik zal dus nooit moeder worden en dat vind ik vreselijk. Toch ben ik gelukkig positief ingesteld en kijk ik vooral naar wat ik wel kan en wel nog heb.
Ik vind dat je enorm trots mag zijn op jezelf & je kleine meisje (en Yanniek natuurlijk)! Dikke knuffel!
Het lijkt me een hele lastige ziekte, maar volgens mij ga je er heel erg goed mee om! En inderdaad, niet teveel bij stil staan! 🙂 x
Lauriëtte onlangs geplaatst…Photo Diary November; Sjaal & Ziekjes
Mooi geschreven. Als ik het zo lees ga je er heel goed mee om!
Marion onlangs geplaatst…Bladieblablog #15
Ja heftig he, als je zo zit met je gezondheid..Wat ik zie, is dat je er wel goed mee omgaat. Hopelijk hebben ze er een oplossing voor in de toekomst.
Koalabeautymama onlangs geplaatst…Vlog 37: Wandeling in pyjama |Unboxing Zwitsal
Wouw, wat knap dat je dit doet en deelt. Ik ken iemand heel dichtbij die ook n insuline pomp heeft en een kinderwens. Ik ga je artikel met haar delen! Maar wat ben jij krachtig zeg! En dan denk ik aan mezelf.. En denk ik: niet zeuren Eva! Je lijf functioneerd gewoon! Maar wel mooi ook dat je veel bewuster leeft. En nogmaals heel bijzonder dat je moeder bent geworden en knap dat je het allemaal gewoon maar doet! Wat ik me afvraag: Hoe was jou bevalling? Ik zou je graag een keertje interviewen voor mijn blog als je daarvoor open staat. Liefs! Eva
Jeetje wat is dat toch heftig als ik dat zo lees. Maar ik vind dat je het geweldig doet hoor! Als moeder, als vrouw en natuurlijk ook als blogger. Je laat je door je ziekte niet in de weg zitten en dat is denk ik het belangrijkste. Het is toch niet niks om altijd maar je spulletjes mee te slepen en tig keer per dag te checken of je waarden nog wel goed zijn. Maar het weerhoudt je er niet van om gewoon lekker de deur uit te gaan, events te bezoeken en van het leven te genieten. Dat is toch super!
Sanne Marlijn onlangs geplaatst…La VieSagista
Wat ben je een sterke vrouw! Je bent sowieso een ontzettend goede mama, ziek of niet. En ik weet zeker dat Lana later met plezier voor jou gaat zorgen als je het even nodig hebt.
Ik heb het ‘geluk’ dat mijn chronische ziekte (fibromyalgie) niet progressief is. Toch herken ik wel een hoop dingen die je schrijft; eerst voor jezelf moeten zorgen om de beste moeder voor je kind te kunnen zijn. Mijn zoontje weet ondertussen dat ik af en toe niet op kan staan van de bank vanwege pijn of vermoeidheid, en is gelukkig al zo zelfstandig dat hij me niet bij alles nodig heeft. Het lijkt me inderdaad een hele enge gedachte dat je misschien een keer onderuit kan gaan en er niemand is die voor jou of je kind in de bres kan springen. Belangrijk is denk ik om te beseffen dat je kind jou accepteert zoals je bent, en niet kijkt naar je ziekte. Jij bent namelijk mama, en mama is fantastisch zoals ze is 😉
Ines van Essen onlangs geplaatst…Eerste #mamatalk: welk onderwerp?
Pfff, heel heftig zeg! Je bent als mama idd niet alleen meer verantwoordelijk voor jezelf. Ik vind het echt enorm knap hoe je hier allemaal mee omgaat.
Jess onlangs geplaatst…Over knappe en schone kikkers gesproken…
Herkenbaar en ontroerend stukje Kelly. Je voelt je als mama zoveel meer verantwoordelijk en wilt zo lang mogelijk van je kindje genieten. Sinds de geboorte van Sarah ben ik ook Chronisch ziek geworden en heb ik hartfalen gekregen. Die angst voor de toekomst die jij beschrijft, herken ik maar al te goed. Ik weet niet of ik uberhaupt 40 zal worden, of ik Sarah naar de middelbare school zie gaan. Daarom is het noodzaak elke dag en elke minuut te genieten en ik denk dat jij dat ook wel herkent.
Het voor jezelf zorgen is niet altijd makkelijk als je dochter ook hulp nodig heeft. Zoals jij beschrijft dat je haar soms even moet neerzetten om je bloedsuiker omhoog te krijgen…dat is zo herkenbaar. Soms moet ik Sarah laten huilen boven omdat ik even de trap niet op kom of duizelig ben van de lage bloeddruk. Dat voelt dan als falen, ook al is dat het niet.
Ik wens je al het beste en veel gezondheid voor de toekomst!
Lifesabout onlangs geplaatst…Lifestyle. (A)sociale media
Mooi stuk! Ik ben zelf ook chronisch ziek (zeer ernstige vorm van astma waardoor ik ook eigenlijk altijd moe ben en een zeer slechte weerstand heb) en lig daardoor regelmatig plat op bed. Ik heb nog geen kinderen, maar het belemmert me nu al bij studie en/of bijbaantjes. Soms voel ik me heel erg schuldig tegenover mijn man, want hij moet op de dagen dat ik ziek ben alles overnemen.
Ik zou het fantastisch vinden om moeder te worden en denk ook vaak na over de combinatie van chronisch ziek zijn en moeder zijn. Kan ik wel moeder zijn als ik zo vaak ziek ben? Wordt dat niet veel te zwaar voor mijn man? Ik wil me er niet door laten tegenhouden, maar het is wel iets waar ik vaak over nadenk!
Lisse onlangs geplaatst…Kickstart: groene smoothie
Heel mooi verwoord, en goed dat je er zo over nadenkt. Lijkt me heel heftig, maar zo te lezen ga je er wel goed mee om.
Jenn onlangs geplaatst…New in: zichtbaarheid, schattigheid, heerlijkheid en zachtheid
Wauw wat dapper dat je hierover schrijft, echt heel mooi om te lezen en ook zo inspirerend hoe je ermee omgaat. Daar heb ik zoveel bewondering voor! Ook dat je goed nadenkt over de gevolgen van hoe je omgaat met jezelf, als mama moet je nog verder vooruit kijken en jij doet het <3 Daar mag je echt heel trots op zijn, je bent echt een geweldige mama met een hart van goud. Ik heb het er ook soms over met Jord, omdat we niet weten hoe het met mijn gezondheid zal gaan. Ik kan het daarom ook niet lang voor mij uitschuiven, nu mijn lichaam juist steeds meer kan, omdat we geen glazen bol hebben en niet weten hoe de toekomst eruit zal zien. Maar we kijken wat er op ons pad komt en ondertussen werk ik hard aan mijn lichaam om mijn gezondheid naar een hoger niveau te tillen, al is dat natuurlijk altijd relatief <3
Dagmar onlangs geplaatst…Hoe organiseer je een surpriseparty?
Jeetje, diabetes word vaak zo onderschat! Het is inderdaad super belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Heel knap dat jij je zo erg durft open te stellen en je verhaal doet.
Anouk onlangs geplaatst…Lifestyle: favoriete series #1
Heftig. Hopelijk gaat alles rustig en goed verder zolang Lana klein is en jij alleen met haar bent.
Ik wist hier niet zoveel over, goed dat je hier aandacht aan geeft.
Nesrin Daily Cup of Bla Bla Bla onlangs geplaatst…Facetime Nesrin & Armani (Luminous Silk Foundation)
Fijn dat je hier aandacht aan besteedt. Ikzelf ben niet chronisch ziek, maar ik heb wel een chronisch zieke man en een chronisch zieke zoon.
Mijn man heeft lichamelijke beperkingen vanwege een bedrijfsongeval en daarnaast een chronische depressie. Hij heeft heel veel moeite om zichzelf te accepteren zoals hij is en dat zorgt er ook voor dat de depressies verschillen in hevigheid. Ik zie het ook meestal aankomen als hij in een lichamelijke of geestelijke put valt en dan zeg ik hem dat ook. Er komt dan veel meer zorg op mijn schouders terecht, wat voor mij ook weer lichamelijk en geestelijk zwaarder is.
Ook mijn zoon heeft problemen. Hij heeft enkele progressieve neurologische aandoeningen. Hij gaat alleen maar verder achteruit en heeft al sinds zijn zesde een rolstoel voor langere afstanden, maar gebruikt deze ook voor bijvoorbeeld de gymlessen. Ik moest het echt een plekje geven, maar hij ervaart de rolstoel als een uitkomst. Hij kan meer dingen doen met vriendjes, hij kan wel mee naar de dierentuin en hij kan de dag doorkomen zonder al te veel pijn. En daar gaan zijn oogjes ook van stralen. Aan de andere kant is het voor hem ook moeilijk, want hij is nu 8 en beseft dat hij anders is. En dat baart mij wel eens zorgen. Want hij wil niks liever dan vader worden, later als hij groot is. Misschien zit hij over 2 jaar wel volledig in een rolstoel, misschien over 20 jaar nog niet. Geen idee.
Ik vind het echt goed dat je hier over praat, Kelly! En ik denk ook dat het heel belangrijk is om Lana met kleine beetjes uit te leggen dat jij ‘anders’ bent en dus ook een andere leefwijze moet hebben. Dat kan al met hele kleine dingetjes. Voel je je bijvoorbeeld niet goed en heb je suiker nodig, dan kun je zeggen: “Mama is een beetje duizelig, ik heb wat zoets nodig” en dan groeit dat er bij Lana gewoon in. Ook het prikken kun je haar uitleggen. Bijvoorbeeld: “Mama moet even kijken of er genoeg suikertjes in haar bloed zitten.” Zo weet ze wat je doet. En ook al is ze pas een jaar, kinderen begrijpen veel en zijn slimmer dan je denkt. 😉
Laura onlangs geplaatst…Mijn 3 favoriete gouwe ouwe films
Mooi artikel. Voor mij helemaal niet herkenbaar. Ik ben niet chronisch ziek en ook geen mama, maar ik kan me je angsten wel voorstellen. Ik vind het heel knap hoe je ermee omgaat en dat je het per dag bekijkt.
Andrea onlangs geplaatst…NYC life: Day 1
Ik heb een hele sterke kinderwens maar een aantal bezwarende factoren waardoor ik nu nog geen moeder kan worden (geen man hebben is er daar een van 😀 ;)). Ik wilde altijd jong moeder worden, dat gaat niet meer lukken, ik ben ondertussen 28 namelijk.
Eline onlangs geplaatst…WIN! Whey protein powder!
Ik vind het zo knap hoe je ermee omgaat.
Je bent echt een sterke vrouw en Lana merkt dat ook zeker. Ondanks je ziekte ben je echt een top mama hoor voor haar al snap ik heel goed hoe je je soms moet voelen. Dat heb ik ook met mijn “ziekte”.
Mooi hoe je hier openhartig over schrijft!
Nicole onlangs geplaatst…Eetdagboek baby 9 maanden
Wauw Kelly, wat heb je dit mooi opgeschreven!
Het is natuurlijk allemaal heel vervelend, maar ik vind het knap hoe je ermee omgaat 🙂
Malou onlangs geplaatst…WAT IK NIET MIS AAN HET ZWANGER ZIJN
Ik ben wel chronisch ziek, maar ik heb geen kinderen. En ook zou ik ze (mede om die reden) niet willen. Ik kamp erg veel met vermoeidheid en pijn, en ik denk niet dat ik hiermee dan een goede moeder kan zijn.
Een slechte nacht omdat de baby huilt? Nee, dat trek ik echt niet. Als de hond al onrustig is ‘s nachts merk ik dat de dagen erna.
Het is voor mij een bewust besluit om (nu) niet aan kinderen te beginnen.
Simone onlangs geplaatst…Hoi! En nu ben ik ondernemer!
Wow, wat een verhaal. Heftig hoor. Hopelijk kom je deze dagen gelukkig door 🙂 Ik zal zo nu en dan hier eens een kijken komen nemen op je site!
Groetjes.
Joost onlangs geplaatst…In beeld: Halong Bay Vietnam
Wauw wat heb je dit weer mooi omschreven. Ik ben ook chronisch ziek maar ik ervaar mijn ziekte niet als een ‘gevaar’ ik kan hier heel erg oud mee worden. Ik ben namelijk astmatisch, door hormoonverandering dankzij mijn zwangerschap zijn mijn symptomen zelfs verminderd en doe ik nu al bijna een half jaar zonder mijn medicijnen. Ik ben wel heel erg bang dat ik het heb doorgegeven aan mijn zoontje omdat ik gewoon zelf weet hoe vervelend het als kind is om te hebben. Het heeft mij nooit weerhouden om aan kinderen te beginnen, want zelfs al ben jij niet chronisch ziek, je kind kan het wel hebben en visa versa
angelique onlangs geplaatst…Shoplog | Kerst
Wauw, wat eerlijk en mooi geschreven! Prachtig verhaal! Sta er vooral niet te veel bij stil, Lana heeft hemel op aarde bij jou en dat zal ze later zeker beseffen 🙂 Goed hoe je daar zo mee om gaat!
Ik ben dan nog wel geen moeder, maar ik wil wel moeder worden. Ik heb CRPS, complex regionaal pijn syndroom, in mijn rechterhand. Dit komt er op neer dat ik 24/7 ontzettend veel pijn heb en deze ook niet kan gebruiken. Met een kind, is dit behoorlijk lastig lijkt me… het is nu al zo verschrikkelijk moeilijk! Maar mn zusje krijgt bijna een kindje, dus kan ik wel een beetje oefenen en kijken of het überhaupt lukt.. Alles met 1 hand.
Eilish onlangs geplaatst…Fashion ♥ 5 foute kersttruien!
Jeetje ze, het lijkt je allemaal zo makkelijk af te gaan, maar als ik dit zo lees….
Ik ben ook een chronisch zieke moeder (chronische pijn en psychische problemen). Ik kan al vanaf de geboorte niet alleen voor mijn dochtertje zorgen en ik kan je vertellen dat doet pijn. Dus ik begrijp je angst en frustratie heel goed. Ik hoop id nabije toekomst een halve dag alleen voor haar te kunnen zorgen. En door mijn dochter heb ik net als jij de wil om door te gaan en zo gezond mogelijk te leven.
Ik wens je alle gezondheid toe voor nu en in de toekomst!
Lijkt me inderdaad soms heel lastig Kelly! Vooral omdat je niet weet hoe alles er in de toekomst uit zal gaan zien! Inderdaad dan misschien juist fijn dat jullie al jong voor kinderen zijn gegaan, nu ben je natuurlijk nog jong en dus wat sterker.
Wel heel goed dat je je er wel bewust van wilt zijn, alleen maar goed!
Marieke onlangs geplaatst…sinterklaas cadeautjes
Jeetje heftig zeg. Je lijkt erg in het nu te leven. Bewonderingswaardig!
Heei Kelly,
mooi artikel,
Mijn moeder en mijn oma hebben allebei diabetes(type 1)
waardoor de kans groot is dat ik het ook krijg,
ook heeft mijn moeder epilepsie waardoor ze een paar jaar terug bijna was verongelukt met mijn 2 zusjes, en wat je zei over lana dat ze later voor jou moet zorgen,
geloof me het went, wanneer mijn moeder half wegzakt door de combinatie diabetes en epilepsie is het eigenlijk een gewoonte om limonade te halen en een kussen onder haar hoofd te leggen.
wanneer mijn moeder een heftige epilepsie aanval krijgt, doe ik ook automatisch de dingen die het beste voor haar zijn.
eigenlijk hoef ik er niet meer over na te denken.
dit zal voor lana ook het geval zijn, het zal zeker in haar kinderjaren tot uit huis, geen hele zware druk zijn, omdat je het van jongs af aan al leert, het gaat vanzelf.
dit wilde ik even kwijt,
je doet het super goed
x lotte
lotte onlangs geplaatst…Christmas
Jeetje.. ik krijg hier toch wel even kippenvel van..
Hoe je het omschrijft, onder woorden brengt.. Ik dacht ook meteen even aan m’n nichtje. Ze is 20 en heeft ook al ‘n aantal jaren diabetes. Het is niet zomaar iets. Je komt er niet meer van af, toch? Ze gaat er ontzettend goed mee om 🙂 Ben ook zeker trots op haar en al m’n nichtjes en neefjes 🙂
En jij, jij doet het volgens mij gewoon geweldig! De artikelen die je schrijft, de video’s, foto’s 🙂 Elke dag lever je weer topprestaties! Geniet van Yannick, jullie meisje en alle moois dat jullie gegeven is! 🙂
Heel heftig! Maar jij bent echt niet ‘minder’ als chronisch zieke moeder! Voel je niet schuldig wanneer je je kindje neer moet zetten om ranja te pakken. Mijn moeder is dus chronisch ziek (epilepsie) en toen het een aantal jaar heel slecht met haar ging zijn bij ons de rollen omgedraaid en deels zo gebleven (ook al gaat het qua aanvallen nu 100% beter). Het is zeker niet altijd makkelijk geweest voor ons, maar het heeft mijn gezin ook dichter bij elkaar gebracht. Wij hebben hierdoor een hele speciale band. Daarnaast denk ik dat wanneer een kind opgroeit met een chronisch zieke moeder dit ervoor zorgt dat het kind meer begrip heeft voor andere chronisch zieken en je geeft je kindje zorgzaamheid mee. Wanneer jij bijvoorbeeld schrijft dat je moe bent (en dat andere dat soms niet begrijpen) kan ik dat als kind van een chronisch zieke moeder heel goed begrijpen ook al heb jij een andere ziekte. Het klinkt dus heel krom maar er zitten ook ‘goede’ kanten aan. Stay strong!
Elise | The Beauty Suitcase onlangs geplaatst…Valencia Travel Report
Heel heftig, ik onderschat het niet!
Mijn schoonmoeder heeft diabetes, maar dan het andere type en heeft het pas een paar jaar. Ik heb ontzettend veel respect voor je!
Ik weet hoe overweldigend het moederschap kan zijn en dan in combinatie met jouw diabetes, nogmaals respect!!!
Je hebt dit onzetten mooi verwoord. Ik heb zelf ook iemand in de familie die diabetes heeft en kindjes heeft. Daarom heb ik dit verhaal gelezen. Je gaat er heel goed mee om, maar ja idd, het is er altijd, desnoods op de achtergrond. Ik wens je alvast veel sterkte en ik hoop ook dat er zo snel mogelijk een wondermedicijn komt.
Mijn naam is Rich Hams uit Dubai. Ik ben 59 jaar. Ik was ziek van diabetes meer dan 15 jaar. De artsen vertelden me dat ik nooit zal maken. Ik dacht dat mijn hele dagen in het leven zal op mysterieuze wijze worden beëindigd. Ik begon na te denken over mijn leven en lopen als een dode man, totdat ik in contact met deze kruiden arts die kruiden wortel en kruiden voorbereid voor mij kwam. Ik dacht dat het een grap was, totdat ik ging voor controle 10 dagen later en vond dat mijn diabetes is verdwenen. Zijn kruiden behandelingen zijn zo natuurlijk en geen bijwerkingen hebben. contact met hem vandaag als u deze hulp bij nodig
Ik heb sinds 4 jaar chronisch vermoeidheids syndroom. Voordat ik het zelf had dacht ik altijd dat vermoeide mensen zich maar aanstelden en gewoon wat meer rust moesten pakken, maar nu ik het zelf heb weet ik wel beter! Rusten is zeker nodig, maar lost het probleem niet op. We hebben bewust gewacht met kinderen, omdat ik graag eerst beter wilde zijn. Maar na een aantal jaar zonder verbetering dachten we: tja…we willen toch heeeel graag kids…en voor t zelfde geld word ik nooit beter…dus laten we er maar voor gaan. Inmiddels hebben we een dochtertje en ik ben daar zo enorm blij mee en dankbaar voor! Het is mega pittig, maar zou nooit meer zonder willen. Maar ik maak me net als jij druk over hoe het haar beïnvloed. Ik wil niet de moeder zijn die nooit ergens mee naartoe kan… Maar we doen het gewoon one step at a time!
Ik kan me helemaal vinden in jouw verhaal : je angsten, maar ook nuchtere gedachten en hoe ‘ineens’ alles veranderd als je zwanger bent en kinderen hebt.
Ik heb nu zo’n 28 jaar diabetes (sinds mijn 8ste) dus ik weet ook niet beter.
Het Is een gekke gewaarwording dat ik nu ik kinderen heb, niet meer voor mij alleen moet zorgen. Daarom vond ik de zwangerschappen ook pittig: je geeft kost en inwoning aan een baby, maar die inwoning Is niet altijd even stabiel;)
Gelukkig hebben mijn beide dochters geen hypo’s gehad na de geboorte.
Meer dan twee kinderen wil ik niet; ik heb nogal wat retinopathie gehad in beide ogen en vijf keer moeten laseren in de zwangerschap van dichter twee. En dat wil ik niet nog een keer.
Ik ervaar diabetes nu ook zwaarder dan ooit. Ik heb gefeest als puber en twintiger, Had nergens last van en werkte na mijn studie fulltime. Toen kwamen er kinderen….;) (een enorme rijkdom overigens). En alles ging minder makkelijk: even een dutje omdat ik niet lekker ben, al mijn energie in onze meiden steken, in het schoolritme mee moeten en dan ook nog werken, huishouden enz enz.
Ik baal er soms van, maar het Is niet anders.
Het Is en blijft een fulltime baan erbij, mama en chronisch ziek zijn.
Waar ik vooral tegenaan loop Is dat ik me vaak moet verantwoorden. Veel mensen onderschatten diabetes en hebben niet Door Hoe mijn leven Is. Hoeveel impact het op alles heeft. Ik leg het trouwens maar al te graag uit aan iedereen, al Is het maar voor bewustwording.
En het houd me ook niet tegen om iets wel of niet te doen, maar ik ben er met de jaren wel voorzichtiger in geworden. Ik moet vaak verstandig zijn;)
Toch die afspraak maar afzeggen, toch maar niet dat ene eten enz.
En wat je zegt over lana: sien is 5 en floor 2,5 en beide weten dat ik een pomp heb en wat die doet (dan moet je op het knopje drukken en dan kun je eten omdat er sleuteltjes inzitten. Anders wordt je ziek) en als ik laag zit weten ze ook dat ik ranja moet drinken of dextro moet eten.
Natuurlijk zullen ze mij meer zien huilen of witjes op de bank zien zitten als een mams zonder chronische ziekte maar dit ben ik. En ben ik de enige echte mama waar ze van houden.
En ik zielsveel van hun:)
Wat een openhartig artikel! Respect! Erg herkenbaar en een beetje confronterend. Knap hoe open jij er over schrijft. Ik ben ook chronisch ziek, moeder én werk ook nog. Dit ervaar ik regelmatig als erg zwaar en heftig. Hierdoor ook een tijd ziek geweest, maar dan nog praat ik er liever niet over en wuif het positief weg als iemand interesse toont. ‘Het gaat wel’, ‘kome goed’… ik zou willen dat ik de helft van jou zelfvertrouwen had om er zo open over te kunnen zijn.