Aangrijpende verhalen 5: De impact van een miskraam

aangrijpende verhalen

De impact van een miskraam: Op woensdag heb ik een rubriek op Kellycaresse.nl waarin aangrijpende verhalen van bezoekers worden gedeeld. Op het oproepje kwamen prachtige verhalen binnen, zowel anoniem als mensen die dit met hun eigen naam willen delen. Iedere woensdag kunnen jullie hier een nieuw aangrijpend verhaal lezen, ook kun je je nog steeds opgeven om je verhaal in te sturen. Vandaag heb ik het aangrijpende verhaal van een vrouw die bij haar eerste zwangerschap een miskraam mee gemaakt heeft. Een onderwerp waar veel taboe over bestaat. Een miskraam komt bij 1 op de 4 vrouwen ooit in het leven voor terwijl hier niet over gepraat wordt. Ik ben erg onder de indruk van haar verhaal. Ben je benieuwd naar haar verhaal? Lees dan verder.

Anoniem vertelt: De impact van een miskraam

Anoniem: Mijn vriend en ik woonden al een tijdje samen en hadden beiden vast werk. In 2012 hebben we een prachtige huwelijksdag beleefd, een mooie reis gemaakt, een super leuk huisje op de top kunnen tikken dus we waren heel gelukkig. Maar er ontbrak nog 1 ding: we hadden beiden een hele grote kinderwens. Op huwelijksreis ging mijn pil de vuilbak in en in oktober was het zover: een positieve zwangerschapstest. We konden het amper geloven. Op 8,5 weken gingen we naar de gynaecoloog en de echo was prima met ons kleine uk. Kloppend hartje, lengte prima op schema. Het was echt een wonder! Op kerstavond vertelden we het goede nieuws aan onze familie. We wilden dit prachtige geluk zo graag delen! Een van van mijn beste vriendinnen bleek ook zwanger te zijn, we waren met tien dagen verschil uitgerekend. Zo leuk!

In januari gingen we opnieuw naar de gynaecoloog, ik zou dan normaal 13 weken ver geweest zijn. We keken er echt naar uit om ons kleintje terug te zien.Het eerste trimester zou voorbij zijn. Ik had geen pijn of bloeding gehad dus we gingen er van uit dat alles weer ok zou zijn. Maar tijdens de echo veranderde het gezicht van de gynaecoloog. Er was geen kloppend hartje meer te zien. Ons kindje was rond de 10de week gestorven. Ze noemen dit een miskraam met een missed abortion omdat je baarmoeder niet door heeft dat het vruchtje gestorven is en je krijgt dus geen enkel lichamelijk kenmerk dat er iets mis is. Onze gynaecoloog ging hier heel koel mee om, ze zei dat we gewoon pech hebben gehad. Tien minuten later stonden we weer op straat, heel onze mooie toekomst in een klap weggeveegd. De dagen daarop waren heel zwaar… deze miskraam heeft veel impact op ons gehad.

Ik moest ons kindje via een curretage laten weghalen en het verdriet woog zwaar. De gynaecoloog zei dat we blij moesten zijn dat de natuur ons behoed had voor een kindje met een handicap. Ik zag rondom mij alleen maar zwangere vrouwen en vroeg me steeds af wat ik verkeerd had gedaan. Onze naaste familie leefde wel met ons mee maar ik had ook de indruk dat er maar weinig mensen ons verdriet echt begrepen. We hoorden steeds: ‘je krijgt wel een nieuwe kans’, ‘het was toch nog geen echt kindje’, ‘wees blij want er was iets mis met jullie kindje’… We herpakten ons maar het verdriet bleef aanslepen. Bij de goede vriendin was gelukkig alles goed met haar kindje. Ik was blij voor haar maar het deed me ook pijn om haar buikje altijd maar boller te zien worden. Het was steeds een confrontatie. Ik heb in die tijd veel boeken gelezen over miskramen en elke avond brandde er een kaarsje bij de echo van ons kindje. We hebben heel veel geluk gehad want na amper 3 maanden bleek ik opnieuw zwanger te zijn. We waren heel blij maar ook ontzettend bang om weer een miskraam te krijgen. Wat als er opnieuw iets zou mis gaan? We kozen voor een andere gynaecoloog. Zij was veel liever en begreep onze angst voor een miskraam. Ze heeft me heel goed begeleid. Op 7 weken kreeg ik een bloeding. Bij de echo bleek alles goed maar we bleven angstig afwachten. Jullie begrijpen vast de eerste 12 weken heel stressvol waren. Bij de 12 weken echo bleek alles goed, we waren zo blij! Heel voorzichtig begonnen we het nieuws rond te vertellen. Achteraf gezien heb ik een hele goede zwangerschap gehad maar toch kwam bij elke echo de angst voor een miskraam weer boven. Je vergeet dat moment natuurlijk nooit. Wat een impact heeft dit op ons gehad.

Inmiddels zijn we al 13 weken de super trotse ouders van een prachtige dochter! We zijn elke dag ontzettend dankbaar dat we dit wonder mogen meemaken. Maar ons eerste kindje zullen we nooit vergeten. We zullen onze kinderen altijd vertellen over hun broer/zus dat een sterretje is en over hen waakt. Op het geboortekaartje van onze dochter hebben we zelfs een klein sterretje laten zetten omdat we het nooit willen vergeten. Ik wil mijn verhaal met jullie delen om lotgenoten een hart onder de riem te steken. Ik heb ook geleerd dat iedereen heel anders omgaat met een miskraam en dat je dit moet respecteren. Sommige vrouwen kunnen zich er snel overzetten en anderen hebben het er heel moeilijk mee. Ik vind het ook nog steeds een taboe. 1/4 vrouwen maakt ooit een miskraam mee maar schaamt zich ervoor en durft het niet te vertellen. Ik durf openlijk te vertellen dat ik het heb meegemaakt en dat ik er veel verdriet voor heb gehad. Maar hoe zwaar het ook is, alles komt altijd goed!

Gedichtje

Zijn rupsjes geen beestjes
wanneer ze niet tot vlinder mogen ontpoppen?
En zijn roosjes geen bloemen meer
wanneer ze blijven in de knoppen?

Is een herfstblad geen blad meer
wanneer het valt van de boom?
En is liefde niet oprecht
wanneer het niet kan worden getoond?

Is het ijs er nooit geweest
Alleen omdat het smelt?
En is een mooi verhaal niet mooi meer
wanneer het nooit kan worden verteld?

is een kaars geen kaars meer
wanneer het lichtje is gedoofd?
En is een leugen geen leugen
alleen omdat je er in hebt geloofd?

Vragen die niet zijn gesteld
zijn dat dan geen vragen?
En mijn kind.....is hij geen kind
Alleen omdat ik hem niet mocht voldragen

(Dag-lief-kindje.com)

P.s. Voor lotgenoten: Het boek dat me veel troost gaf was ‘Als je een prille zwangerschap verliest’ geschreven door Manu Keirse. De impact van een miskraam wordt in dit boek heel erg uitgelegd en biedt hier wat rust bij.

Groetjes, een mama.

Kelly: Dankjewel voor het delen van dit indrukwekkende verhaal. Wat een verdriet hebben jullie doorstaan en wat moet het moeilijk zijn om daarna weer verder te gaan, ook tijdens een nieuwe zwangerschap. Ik denk dat dit verhaal veel lezeressen kan helpen om stil te staan bij dit onderwerp omdat dit iedereen kan overkomen. Ik wil jullie heel veel geluk wensen met jullie dochter en veel moois voor in de toekomst.

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie reacties. Zijn er dames die zich herkennen in dit aangrijpende verhaal? Heb je het eventueel zelf meegemaakt of van iemand uit je omgeving. Je mag ook anoniem reageren als je dat prettiger vind. Dit onderwerp is iets waar iedere vrouw en moeder (in spe) denk ik bang voor is. Een gebeurtenis die je niemand zou toe wensen. Laat je reactie achter in de comments van dit artikel.

Liefs Kelly.

Volg mij via Bloglovin’ , Twitter Instagram of Facebook of Youtube.

 

Volg mij via Bloglovin', Instagram of Facebook of Youtube.


Meld je gratis aan voor de Kel-E-Mail en ontvang toffe bonussen, exclusieve content en elke twee weken een feestje in je mailbox

 

dit veld niet invullen s.v.p.

22 gedachten over “Aangrijpende verhalen 5: De impact van een miskraam”

  1. Hoi ik ben zo’n lompe tante die zegt dat een miskraam natuurlijk is. Niet in het gezicht van de moeder weliswaar, maar toch. Hartstikke goed dat je je verhaal vertelt. Ikzelf ben erg nuchter en sta daarom misschien te weinig stil bij de gevoelens van de ouders. Ik denk dat jouw verhaal veel begrip zal kweken. Knap gedaan. Veel geluk met je gezinnetje!

  2. Het maakt niet uit hoe lang je zwanger bent : een kind verliezen, dat wil niemand!

  3. Wow, wat heftig. Ik heb het echt met tranen in mijn ogen gelezen. Wat goed ook dat je het deelt. Het is inderdaad een onderwerp waar bijna niet over gesproken wordt. Door dat jij het hebt gedeeld kan ik wel zeggen dat als ik het een keer van iemand te horen zou krijgen dat ik er niet zo ´luchtig´ op zou reageren, wat ik wel had gedaan als ik jou verhaal niet had gelezen.
    Sterkte en GEFELICITEERD 🙂

  4. Een vrouws grootste nachtmerrie…
    Erg knap dat je dit zo mooi op papier hebt kunnen zetten en wat je zegt, iedereen gaat er anders mee om maar respecteer wel de manier waarop een ander ermee om gaat!
    Nicole onlangs geplaatst…UitleggenMy Profile

  5. Jeetje, wat heftig. Jullie moeten inderdaad in angst geleefd hebben, wat een spanning allemaal! Vooral omdat je er verder niets aan hebt kunnen doen; en er niets aan hebt gemerkt dat het bij de 10e week al fout zat. Je hebt dit echt heel knap verteld, heel veel sterkte en geniet lekker van de kleine!
    Sophie onlangs geplaatst…essence Colour Flash mascaraMy Profile

  6. Knap dat je jouw verhaal hier doet, misschien dat het ook een stukje verwerking geeft, om het hier neer te zetten. Mijn ervaring is dat vele het meemaken, maar er pas openlijk over praten op het moment dat er 1 iemand begint met delen. Je bent in ieder geval hier zelf nooit schuldig aan. Geniet nu lekker van de kleine!
    D. onlangs geplaatst…BOHEMIAN INSPIRATIEMy Profile

  7. Hoe klein je kindje ook in je buik is het is en blijft jullie kindje die jullie verloren zijn. En dan kan iedereen wel zeggen wees blij er was iets mis met je kindje nou ik snap heel goed dat dit pijn doet. Ik ben zo blij dat mijn kindje nog altijd leeft in me terwijl er zoveel mis mee is.

    Vergeten zal je nooit je vlinderkindje, maar super fijn dat je nu een mooie gezonde dochter hebt gekregen.
    Debbie onlangs geplaatst…Fijn nieuw hoesje voor mijn mobielMy Profile

  8. Het is en blijft een kindje. Ik vind het gedichtje onderaan heel sprekend, heb met tranen in mijn ogen zitten lezen. Hoewel ik zelf (nog) geen kinderen heb, raakt het me wel heel diep. Ik weet niet precies hoe dat komt, maar ik wil in ieder geval zeggen dat ik het heel dapper vind dat je je verhaal durft te delen met ons, dat ik vind dat er inderdaad meer begrip voor moet komen (zeker als het zoveel voor komt, dat wist ik niet! Dat was wel even schrikken!) én dat ik heel blij ben dat je nu alsnog een gezond kindje hebt gekregen 🙂
    Linda onlangs geplaatst…Natuur in de Bijbel.My Profile

  9. Wauw wat een herkenbaar verhaal. Vorige week voor de tweede x gecuretteerd… In totaal 4 miskramen gehad. Maar ook gelukkig 2 prachtige zoontjes. En ja, mensen kunnen helaas zo lomp reageren. En wat een mooi gedicht in je verhaal. Tranen in mijn ogen! Liefs Denise

  10. Heftig verhaal!! Ik wens jullie een mooie toekomst en veel geluk met jullie dochter!

  11. Wat een indrukwekkend verhaal…

    Toevallig heeft een vriendin van mij kort geleden ook een miskraam meegemaakt, ook erg heftig. Jammer hoe weinig hier nog steeds over gepraat wordt, echt goed dat je dit probeert bespreekbaar te maken!
    Willemijn onlangs geplaatst…Een goed begin is het halve werkMy Profile

  12. Met tranen in mijn ogen lees ik jouw verhaal. Heel herkenbaar! Ik denk ook dat meiden die hetzelfde meegemaakt hebben precies weten wat je voelt. In mijn omgeving zei iemand ook… ach 12 weken. Wat ie dat nou? Dat is toch nog niks? En die standaard reacties ook pff. Mensen bedoelen het goed, maar weten niet wat ze zeggen. X ps. Is je zwangerschap goed afgelopen?

  13. Zodra een positieve test hebt verander je als vrouw. En dan maakt het niet uit wanneer het mis gaat, het is pijnlijkz ik heb het met 20 weken meegemaakt en nu met 10. Je leven staat weer even stil, geen verlof, geen baby met kerst, geen baby dit jaar, geen broertje of zusje voor onze zoon.
    Lisette onlangs geplaatst…Law of attraction – AffirmationMy Profile

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.