Help, hoe overleef ik de peuterpuberteit. Wow, ik typ dit nadat ik net een heftige lunch had met mijn peuter. Ik heb echt de liefste kinderen die ik me kan wensen en ik wil geen slecht woord over ze spreken, maar die peuterpuberteit, die had ik even onderschat. Hoe doen andere ouders dit?
De peuterpuberteit
Laten we er wat info bijhalen, wat is de peuterpuberteit?
Een dreumes die voor het eerst zijn eigen willetje en onafhankelijkheid ontdekt, verzet zich tegen zijn ouders. Hij wordt puur geleid door de drang om tegen zijn ouders in te gaan, maar is zich nog niet bewust van de gevolgen van dit gedrag. Bij een peuter is dit besef wel aanwezig. Net als een jaar daarvoor voelt hij sterk de behoefte om onafhankelijk en zelfstandig te zijn. Maar tegelijkertijd is hij ook bang om zich op die manier los te maken van zijn ouders. Een deel van hem zou het liefst nog even veilig klein blijven. Een peuter voert dus niet alleen strijd met zijn ouders, maar ook met zichzelf. Bron
Ja, zichzelf verzetten dus. Losmaken van de ouders en verder in het stuk lees ik over stampvoeten, driftbuien en opstandig gedrag. Check check, daar is geen woord aan overdreven. Als pedagogisch hulpverlener weet ik dat dit zowel voor de ouders als het kind een pittige periode is. Ik wil dan ook kijken naar het perspectief van het kind, want het zal voor haar pittig zijn om steeds die weerstand te voelen, dat herinner ik me nog aan mijn eigen puberteit, zo’n 9 jaar geleden. Ik wil haar dan ook steunen en het gevoel geven dat ik er voor haar ben. Maar voor ons is het ook erg pittig.
Veel weerstand en ongewenste strijd.
Het gevoel krijgen het maar niet goed te doen. Ze schreeuwt om een boterham met kruidenkaas, nadat ik haar vraag dit netjes aan me te vragen, wat ze vervolgens ook doet, wil ze na een hap van die boterham, juist een boterham met pindakaas. Stampen, schreeuwen en huilen. Ik wil hier niet aan toegeven dus ik leg haar uit dat ze zelf koos voor die boterham met kruidenkaas. Uiteindelijk besluit ik het gedrag te negeren en me verder op Aimy te richten die haar brood eet. Maar of dit goed is? Ik weet het niet. Mijn verstand en pedagogische kennis, spelen een spelletje met mijn moedergevoelens. Wel of niet streng zijn? Wat is wijsheid, ik weet het soms niet meer.
Strijd met haar zusje
Nou is bovenstaande situatie nog te overzien, dit speelt zich ook af met het uitspelen om wel of geen jas aan te moeten, de prinsessenjurk zo graag aan willen, of haar groente niet willen eten. Maar wat ik vervelender vind, is dat ze dit ook uitspeelt op Aimy. Ineens moeilijker haar speelgoed kan delen en boos wordt op Aimy als zij haar speelgoed ‘afpakt’. Laatst zelfs Aimy opzij duwde. Iets wat waarschijnlijk normaal is tussen zussen en broers, dat ze hun grenzen naar elkaar proberen te bewaken, maar ik vind het heftig om mee om te gaan.
Het is echt een nieuwe fase. Ik zit soms echt met mijn handen in het haar. Want er zijn ook zoveel mooie momenten. Dat ze lief met me wil knuffelen, bij me in bed kruipt in de ochtend, vertelt hoeveel ze van me houdt. Het ligt ook niet aan haar zelf, maar die peuterpuberteit die gewoon pittig is. We gaan er wel doorheen komen samen, maar ik ben wel benieuwd hoe andere ouders dit aanpakken.
Welke aanpak bij de peuterpuberteit?
Wat werkt beter, straffen en belonen? Gedrag negeren? Alleen het positieve gedrag bekrachtigen? Heel streng doen? Ik weet het niet meer. Ik wil haar het gevoel geven dat ik haar onvoorwaardelijk steun en trots op haar ben, maar wil ook grenzen kunnen duidelijk maken. Ik ben zo benieuwd wat jullie visie en ervaringen hiermee zijn! Laat je reactie achter bij de comments.
Ahhhh de peuterpuberteit. Zelf heb ik geen kids dus ik kan je geen advies geven. Als ik in mijn omgeving kijk, naar mijn neefjes en nichtjes.. dan werden ze allemaal anders ‘aangepakt’ en bij de één werkte het een en bij de ander het ander. Zo werd bij de één goed gedrag beloond als in aandacht, wat goed werkte.. Terwijl dit bij een ander neefje totaal niet goed uitpakte. Daar moest wat meer mee in gesprek worden gegaan om hem tot zinnen te krijgen. Pittige fase!
Femke onlangs geplaatst…Review: Primark PS… Pro liquid matte lipstick
Op dit gebied kan ik wel wat tips gebruiken, sinds de komst van ons 2e dochtertje is onze andere dochter van bijna 2 mega opstandig en luistert totaal niet meer.
Angela onlangs geplaatst…9 maanden ontzwangeren – het herstel na de bevalling
Ik kan je geen tips geven, maar het lijkt me erg pittig en moeilijk! Het opzij duwen hoort er denk ik wel een beetje bij, maar leuk is natuurlijk anders!
Paola onlangs geplaatst…Outfit eerste kerstdag
Hier os kian nu 2 en alles is nee of moet gaan op zijn manier…ik ben zelf werkzaam in de kinderopvang en stel duidelijk grensen aan en negeer vaak het gedrag of wat ook helpt is soms het kind even in zijn of haar emotie laten of dit benoemen o wat klink ik pedagogisch maar denk altijd dat je als moeder zijnde toch de beste keus maakt voor je kind op dat moment…ik snap je wel helemaal hoor soms ben ik ook bang dat ik te streng ben maar zie wel dat het zich beloont…. succes xxx amanda
Amanda onlangs geplaatst…Dag 2016 en hallo 2017
Beau heeft denk ik dreumespuberteit, als dat bestaat haha. Ik herken je verhaal namelijk echt, maar Beau is net 1,5 jaar.. ze kan dus nog niet echt praten. Maar sommige dingen zijn een behoorlijke strijd. Geen hap willen nemen, schreeuwen en stampvoeten als ze haar zin niet krijgt.
Ik beloon goed gedrag heel overdreven. Grenzen stellen vind ik ook zo lastig omdat ik het gevoel heb dat ze ‘het nog niet begrijpt’ terwijl ze drommels goed weet wat ze wel en niet mag..
Hopelijk is Lana snel uit haar peuterpubertijd! ?
Juliette onlangs geplaatst…Review + WIN: My first baby Annabell
Oja, die tijd. Hier lijken peuter en kleuter allebei te puberen, ook nog eens jongen tegen een meisje, ik weet het af en toe ook niet meer. Denk ook dat de aanpak per kind verschilt en hiee verschilt het per dag of het helpt of niet.
Channa onlangs geplaatst…Nieuw op SoMama + kleine update!
Zo herkenbaar. Die strijd van onze kinderen maar ook van onszelf. Ik zit soms ook met m’n handen in het haar. Heb een pedagogische achtergrond net als jij maar weet daarom ook dat wat bij het ene kond werkt niet perse bij de ander werkt. En dan ligt het ook nog eens aan het moment zelf. Kan je dus niet echt tips geven.. Het blijft denk ik een zoektocht aan beide kanten.
Nicole onlangs geplaatst…Goed voornemen: gezond broodbeleg (+winactie)
Dat is al lang geleden voor mij en ik moet zeggen dat ik het best mee vond vallen hier in huis. En dat terwijl ik er natuurlijk 2 had die tegelijk aan het peuterpuberen waren. Hier hielp het vooral om consequent te zijn en verder vooral de driftbuien gewoon uitzitten.
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Het nieuwe jaar….wat gaat het ons brengen.
Hihi ja grappig en heel herkenbaar. Zelf heb ik geen kinderen…o wacht…jawel een stuk of 12, elke dag weer?. Als pedagogisch medewerker binnen de kinderopvang heb ik hier ook dagelijks mee te maken. Ieder kind is anders en wat bij de ene werkt, gaat er bij de andere er niet in. Ik handel voornamelijk vanuit mijn gevoel. Als we er een gebruiksaanwijzing bij hadden gekregen, had het een stuk makkelijker geweest haha
Aneta onlangs geplaatst…Liebster Award: Ik ben genomineerd!
Wat werkt? De basisschool 😉 zeer begint nu last te krijgen van haar zusje, die in de weg gaat lopen. Daarbij heeft de oudste altijd het gevoel dat ze achtergesteld wordt. Je bent immers nooit boos op de baby?
Tips heb ik niet. Het gaat ook niet over na de peutertijd maar dat had je uit mijn stukjes al begrepen. Af en toe iets samen doen met Lana zou kunnen schelen, het gevoel dat ze speciaal is. Verder hoort het er gewoon bij…
Lisette onlangs geplaatst…Happy new year!!!
Je aanpak met de boterham met kruidenkaas klinkt goed hoor. Ik denk dat ik het ook zo gedaan zou hebben. Geduld en consequent zijn, lijken me in deze fase heel belangrijk. Luister naar je gevoel, dan zit het wel goed.
Carlijn onlangs geplaatst…Bye bye… mijn laatste artikel
Poeh, klinkt als een pittige fase. Ik kan je helaas nog geen tips geven, maar lees wel alvast mee voor over een paar jaar.
Loes Johanna onlangs geplaatst…Weekend Plog 10: oudjaarsavond
Ik kan me zo voorstellen dat dit lastig is, vooral de interactie met aimy. Ik kan je geen tips geven, maar hoop dat iemand anders bruikbare tips voor je heeft!
Hier ook eentje die er midden in zit, bij ons worden de grenzen geregeld afgetast en wij gaan er best streng mee om. Maar ieder kind is anders.
Sabrina onlangs geplaatst…Uitslapen hoe ging dat alweer?
Wat lijkt me dit een pittige fase! Ik lees even mee met de tips, want ik krijg er straks ook mee te maken! Sterkte met deze periode in ieder geval!
Marije onlangs geplaatst…5 x waarom ik niet doorhad dat ik aan het bevallen was
Herkenbaar!!!! Wij hebben toen dit gedrag opkwam in korte tijd vanalles geprobeerd. Wellicht ook niet handig want dat geeft onduidelijkheid. Wij zitten er nog middenin en merk dat er geen manier is die 100% werkt. Wat mij wel helpt is me voor ogen houden dat het tijdelijk is en normaal (dus niet aan mezelf twijfelen en niet vergelijken met kids die wel voorbeeldig zijn (lijken ;)).
Wat hier helpt (meestal, maar niet altijd mogelijk… Ouders zijn ook naar mensen).. Rustig blijven, emotioneel niet laten meeslepen maar vanuit een metapositie/ helicoptervieuw.
Samen als ouders een aanpak kiezen en uitvoeren (wisselt soms per dag haha… Trial en error :))
Voor de rest zoeken wij ook steeds nieuwe wegen… Wat hier rust geeft (hebben we uitgeprobeerd omdat Nick bij ‘overgangen’ moeilijk king doen.. Ik wil niet naar huis/ jas aan/ …) een stift pakken en op n blaadje tekenen 1 winkel, 2 naar oma, 3 thuis (of hoe de planning er ook uitziet)… Lijkt hem rust te geven en hij is meegaander
Tip die ik kreeg.. Als je iets vraagt/ van ze wil of als zij iets vragen… Ze hebben door of er ruimte is… Rustig maar duidelijk en consequent blijven
Nogmaals hier ook nog op zoektocht
Succes
En je doet het heel goed!!! Jezelf ook belonen voor het harde werk door iets leuks voor jezelf te doen
Belangrijk is dat je haar gedrag afkeurt en niet haarzelf als persoon. Duidelijke grenzen bieden, is niet meteen streng of negatief, het is bieden van veiligheid. Belangrijk is het consequent zijn. Zo heftig, zo moeilijk, zo vermoeiend, maar O zo belangrijk. Ik heb zelf een peuter en kleuter (jaar verschil) en ben jeugdhulpverlener, maar man man, wat is het bij je eigen kinderen moeilijk. Dus wees niet te streng voor jezelf als een bepaalde aanpak niet werkt. De aanpak met het eten is een mooi voorbeeld van consequent zijn. Laat je kind het idee hebben dat ze een keuze heeft: wil je dit of dit. Jij mag kiezen. Je kan daarna prima hierop terug pakken: het was je eigen keuze. Met kleding hier precies zo, twee sets kleding: kies maar. Succes, wij mama’s steunen je en begrijpen je ?
De peuterpuberteit hebben wij hier nog niet bereikt en kan je daarin geen tips geven. Elk kind is anders en weer op zoek naar iets anders. Doe wat jij denkt dat het beste voor haar is en wat aansluit bij jou opvoedingswensen. Die momenten dat je met je handen in het haar zit, zullen helaas nog wel vaker voorkomen. Succes ermee, ik hoop dat iemand de gouden tip voor je heeft!
Ik vind het soms ook zo moeilijk, wat is beter inderdaad. Gelukkig valt het hier nog mee, en hopelijk blijft het zo haha
Charlotte onlangs geplaatst…OOTW: Dit droegen wij met oud & nieuw
Zo herkenbaar! Zowel het gedrag als de twijfels hoe erop te reageren. Ik denk dat duidelijk en consequent blijven altijd het beste is. Maar laten merken dat je er bent voor je kind natuurlijk ook.
Monique onlangs geplaatst…Mijn blog in 2017
Een lastige fase.. Ik heb hier nog niet veelvoudig mee te maken gehad.
Af en toe is er in de klas een peuter/kleuter (de kinderen zijn pas nét 4 jaar als ze in de groep komen) die een driftui heeft. Ik handel dan uit gevoel, ik benoem naar het kind dat ik begrijp dat hij/zij boos, verdrietig is en dat dit gevoel er mag zijn (belangrijk voor de verwerking van het kind), maar.. dat het niet altijd kan/zal gaan zoals zij hopen/willen. Vaak geeft dit begrip en het benoemen hiervan al wat meer rust (althans in mijn groep).
Soms neem ik ook bewust afstand om het kind zelf de boosheid/het verdriet te laten verwerken (dit ligt aan de situatie en of er behoefte is aan deze ruimte). Uiteraard ben ik er dan ook om te troosten..
Je eigen gevoel is je allerbeste raadgever.. Xx
Ik vind dat je de “boterhamsituatie” goed hebt aangepakt. Het negatieve gedrag negeren en je richten op het positieve, in dit geval Aimy. Zo hoef je niet te straffen, maar negeer je het negatieve gedrag. Je kan dan later met Lana de situatie bespreken.
Ik ben ook wel benieuwd hoe ik dit soort situaties zelf zou aanpakken bij mn eigen dochtertje als pedagogisch hulpverlener.. mensen gaan er toch vanuit dat je dan alles weet haha.
Leonie onlangs geplaatst…Kyra is 5 maanden oud!
Ons zoontje wordt woensdag twee en is ook af en toe al bezig. Ik.bestraf of negeer het, en afleiden werkt hier ook nog heel goed gelukkig. Maar soms zijn er van die momenten……. dan zie ik het ook even niet zitten.
Nicole onlangs geplaatst…Op naar het peuterbed!
Zo herkenbaar… onze Senn is pas 15,5 maand en kan soms ook zo ontiegelijk uitdagen en uit testen…
We hebben nu net een tweede kindje erbij.. En tuurlijk daar moet hij ook aan wennen.. maar die eerste paar dagen.. pff was echt niet leuk gewoon.
Nu gaat dat gelukkig wat beter, maar hij zorgt er zelf wel voor dat hij nog zeker genoeg aandacht krijgt. ?
En wat het beste is om te doen… ik heb geen tips. Geen enkele moeder is perfect en ik ga altijd maar op me gevoel af op het moment zelf.
Het is soms best lastig inderdaad – waar doe je goed aan?! Ik denk dat ik vooral mijn gevoel blijf volgen en probeer consequent te zijn. Over het algemeen valt het nog wel mee bij ons, maar soms heeft ze een bui… ?
Mirjam onlangs geplaatst…WIN #4 | Zwangerschap & Baby mijlpaalkaarten
Ik begrijp tegenwoordig al dat overleg niet zo….. daar ontstaat twijfel over. Elk kind is anders, jij als moeder weet dat het best. Reageer vanuit je gevoel, wees consequent en duidelijk in wat JIJ wil en verwacht van je kind. Er komen nog veel meer van de fases aan, juist dan is je kind gebaad bij duidelijkheid. En een keer boos worden als moeder is best ok. Je bent de moeder/opvoeder, niet hun vriendin. Succes! 🙂
Ik had ook ooit op mijn werk een kindje die op een hele negatieve manier aandacht vroeg. Ik begon toen dat gedrag te negeren. positief gedrag begon ik overdreven veel aandacht te geven. Dat werkte wel goed. Maar bij een ander kindje werkte een time-out hoekje weer beter. Maar ik kan mij voorstellen dat je moederhart soms erg tegenstrijdige gevoelens met zich mee brengt.
Leonie van Mil onlangs geplaatst…Mijn best gelezen artikelen van 2016
Heel herkenbaar, ik heb ook een behoorlijke peuterpuber in huis!
Malou onlangs geplaatst…Sale shoplog
Heel lastige fase! Wat ik probeer te doen (werkt bij ons, maar elk kind is anders)
1. Duidelijk uitleggen waarom iets niet mag en als het kan een alternatief geven voor wat wel mag (of moet)
2. Rustig blijven, me niet laten overheersen door emotie, maar wel duidelijk en strenger praten
3. Choose the battles. Wat vind ik belangrijk en wanneer kan ik het door de vingers zien
4. Wees niet te streng voor jezelf. Lukt het een keer niet, dan maar de keer erna.
5. Voorspelbaar zijn. Ik zeg vaak dezelfde dingen, zelfde routine, vertel vaak wat we gaan doen (maar volgens mij doe jij dit ook heel goed voor zover ik dat in kan schatten ?)
Succes!! Je kunt het!
Oh vergeten:
Ik benoem heel vaak als het wel goed gaat. Goed geluisterd! Netjes gegeten! (Maar dat doe jij ook denk ik)
Ooow er staat me nog wat tr wachten. Het lijkt me heel lastig.
Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Nog even terugkijken….Mijn domste en slimste momenten van 2016…en nog veel meer…
Herkenbaar hoor. En ik denk dat alle ouders zich hier wel op een of andere manier in herkennen. Ik merk dat mijn dochter het juist wel prettig vind als ik consequent ben. Het geeft haar duidelijkheid en daardoor ook veiligheid. Elk kind is anders net als elke situatie. Ik bekijk de situatie en probeer daar voor mijn gevoel het juiste in te doen. Ook probeer ik altijd te benoemen dat haar gevoelens er mogen zijn maar dat ik haar gedrag niet acceptabel vind. Soms verlies ik even mijn geduld, of is er echt geen tijd en ook nemen mijn man en ik het wel eens van elkaar over.
Ahh lijkt me heel lastig voor beide kanten!
Lieke – Life As Lieke onlangs geplaatst…Jaarwisseling 2016-2017 TAG
Ik weet het soms ook niet meer. De ene keer geef ik toe met zo’n boterhamsituatie en de andere keer sta ik op m’n strepen en negeer ik z’n rare gedrag maar. Ligt er ook maar net aan hoeveel energie ik ervoor kan opbrengen die dag haha. Mijn vader zegt altijd: “gaat wel over” dus die mantra roep ik altijd heel hard :’-)
Manon onlangs geplaatst…Zwangerschapsupdate: week 20 – Paniek?
Dat kan een erg moeilijk fase zijn! Ik heb zelf ervaren dat het belangrijk is om het je niet persoonlijk aan te trekken, en jezelf niet mee te laten slepen (hoe moeilijk dat soms ook is), en verder rustig blijven en toch zoveel mogelijk positief blijven in de omgang. Het is denk ik belangrijk dat ze voelen en weten dat ze, ondanks al hun gepeuterpuber en strijd, echt geliefd zijn. Dan is er ruimte en veiligheid om grenzen te verkennen en uiteindelijk zorgt dat opstandige gedrag etc. er wel voor dat ze zichzelf verder kunnen ontwikkelen, dus wat dat betreft is het belangrijk in je achterhoofd te houden dat het wel ergens ‘goed’ voor is 🙂 Succes ermee!
Puuuuuh Nina is 20 maanden maar die kan er ook al wat van… er staat me dus nog veel meer te wachten..
irma onlangs geplaatst…My Pinterest favorites #4 De kerstboom de deur uit!
hahah ben blij dat ik die tijd gehad heb maar zit nu in de grote pubertijd en geloof me kel maak je borst maar nat honey met 2 meiden hahah. wij waren heel streng met de meiden toen ze klein waren, beloonde ze als ze iets goeds en lief deden en als ze gingen drammen of hun eigen zinnetje wilde was het of op de trap voor straf en negeren. ik wil dit en ik wil dat werkte ook niet voor ze want dat drukte we gelijk de kop in, papa en mama zijn wijs en groot en de baas en die maken de dienst uit. en driftbuien….ach ik liet ze gewoon liggen en als ik er pijn me kop van kreeg zette ik ze op hun kamer met de deur dicht en zei je komt pas naar buiten als je uit gegilt bent. en als ze het in een winkel deden op de grond liet ik ze gewoon liggen en liep ik weg
rachel onlangs geplaatst…#Vlog 1 januari 2017, eerste vlog van het jaar!!
Heel herkenbaar. Hier ook een peuter in huis die heel bijdehand is. Elke dag weer een nieuwe uitdaging. Maar vaak ook heel erg leuk. En heel handige inspiratie voor blogs! 😀
Miriam onlangs geplaatst…De start van Mamazijn
Ik denk gewoon alleen maar, het is een fase het is een fase het is een fase :p
Astrid onlangs geplaatst…InstaStar @minibelle.nl
Oeh moeilijke tijd is dat! Al viel het hier eigenlijk wel mee. Qua tips vind ik het ook moeilijk want voor ieder kind is het weer anders. Ik ben alleen echt van het consequent zijn. Duidelijke regels, wat wel en niet mag. En tuurlijk testen ze dat uit, maar dan weten ze wel direct waar de grens ligt.
Kelly onlangs geplaatst…Mrs. Mama Kelly 1 jaar!
Ik krijg opeens een beetje medelijden met mijn eigen moeder, ik schijn zelf vrij heftig te zijn geweest…
Maike onlangs geplaatst…Pijnlijke voeten op jullie trouwdag voorkomen
Ik ben zelf geen moeder, maar studente pedagogische wetenschappen. Zo door de jaren heen veel onderzoeken gelezen, geleerd en zelf gedaan. Samen met mijn professors en project groep kwamen wij tot de conclusie dat straffen absoluut niet helpt. Belonen daarentegen wel. Goed gedrag altijd opnoemen. Verkeerd gedrag kwam uit ons onderzoek, in eerste instantie zo veel mogelijk negeren. Natuurlijk zijn er grenzen wanneer er wel echt wat gezegd moet worden. Het belangrijkste is dan uitleggen (wat jij inderdaad ook deed bij het broodje). Waarom mag iets niet, wat moet wel, en wat moet anders. Misschien heb je hier iets aan. Nogmaals, zelf geen ervaring als moeder zijnde (en wil ook totaal niet betweterig overkomen!!!) enkel als studente.
Fijne avond!
Hier werkt het echt goed om ze zo nu en dan op de trap te zetten, dan zeg ik erbij waarom en dan gaan ze daar maar even tekeer. Maar vaak is het dan gewoon stil, als ze dan weer gewoon kunnen doen en sorry komen zeggen tegen mij of tegen broer/zus dan is het weer prima. Dan zeggen ze sorry met een handje of kusje en elkaar aankijken. Mijn zoontje heeft het wel is gedaan dat hij sorry zegt maar dan op zo’n manier dat je hoort dat hij het niet meent, maar dat doet hij niet meer en daar kwam hij ook niet mee weg.
Als ik dit zo terug lees kan je denken jeetje wat streng, misschien lijkt het zo maar het werkt bij allebei wel heel goed.
Jeetje, zo herkenbaar! Mijn dochter is 2,5 en zit in dezelfde fase. Enorme pieken en dalen in haar gedrag. Van poeslief naar een echte draak. Inderdaad, na drie keer checken een broodje met kipfilet maken en dan vervolgens een kind in tranen omdat ze iets anders wil. Afgelopen week had ze oorontsteking en wilde ze alleen maar op schoot hangen en slapen. Nu is ze weer aan het opknappen en zegt ze doodleuk dat ze niet van me houdt, slaat ze me en schreeuwt ze de buurt bij elkaar. Ik probeer rustig te blijven, haar te kalmeren maar jemig, wat een uitdaging! Gisteren ging ze zo enorm tekeer dat ik tot drie keer toe in tranen ben uitgebarsten en echt heb staan schreeuwen tegen haar. Ze dreef me tot waanzin! En het gaat nergens over, ze kan al van slag raken door de manier hoe ik naar haar kijk.
Vandaag stond ze me doodleuk na te doen (Kalm aan! Hou op met schreeuwen! Je moet ophouden!). Ohhh, wat schaamde ik me! Ik zag mezelf en kon mezelf wel voor m’n kop slaan. Wat een voorbeeld….ik heb meteen tegen mijn man gezegd dat we het echt niet meer zover laten komen, wat er ook gebeurt. Maar ik zal mezelf vast nog wel eens moeten inhouden want wat kan ze puberen….
Ben bijna blij om dit te lezen! Niet voor jullie dat het zo pittig is, maar omdat ik zelf geschreven zou kunnen hebben.
Mijn dochter is net 3 geworden en ik kan me zo rot voelen als ik strijd heb gehad met haar.
Ik heb geen magische tip dus lees graag mee, het enige wat ik mezelf altijd voor hou is dat als ik haar maar blijf laat zien dat mn liefde onvoorwaardelijk is, dat dat uiteindelijk de basis is.
Lieve Kelly, All I can say is…..iedereen heeft dit! En iedereen heeft haar eigen manier van er mee omgaan. De ene dag zal leuker en gezelliger zijn dan de andere, maar jij kan dit. Met mijn 2 kinderen is het ook iedere dag wel een keer raak, maar daarnaast zijn er ook heel veel momenten dat ze heerlijk samen spelen. It’s all part of the game.
En mocht je wat behang nodig hebben…..heb hier nog wel een rolletje over ; )
Liefs!
Consequent blijven, vooral laten blijken dat ongewenst gedrag (stampvoeten bijvoorbeeld) jou niet zoveel doet. Bijv zeggen ‘je mag best boos zijn, maar je hoeft niet zo’n kabaal te maken’. Dat deden we ook altijd met onze dochter en dat stampvoeten ging in ieder geval snel over…check! In mijn juf-tijd gaven we ‘overdreven’ complimentjes bij gewenst gedrag…en dat hielp! Al met al: schep altijd duidelijkheid. Dan help je jullie beide erdoorheen…
Essma onlangs geplaatst…De grootste events uit 2016
Dag Kelly, Lana is toch 3 ? Dan kan je niet meer spreken van een peuter maar van een kleuter, peuter is tot 2 max 3 jaar.
1 tip, consequent zijn en ( proberen ) blijven, zeker nu ze dit op haar leeftijd nog steeds heeft! Succew
Aaaah nou precies. Handen in het haar! Dochterlief is nu 3,5 en heeft tot nu toe eigenlijk weinig hele vervelende buien gehad. Gekrijs, geschreeuw en gestamp? Ik heb het haar eigenlijk nooit zien doen. Maar nu… DIVA, echt een diva. En het gezicht wat ze er dan bij trekt, onwijs verwaand. Ze luistert op sommige dagen echt nergens na. Ze kan nog uit haar slof springen als ze zelf haar knuffel verkeerd heeft opgeruimd.. Waar bij haar een ‘gesprekje’ altijd werkte. Even rust nemen en uitleggen waarom mama zegt dat iets moet, is dat nu weg. Mijn liefste meisje is een diva geworden. Ik ben heel blij als ze in mei eindelijk naar de basisschool mag, want volgens mij is ze daar gewoon heel hard aan toe en ik.. Ik moet maar zorgen dat ik tot die tijd een beetje rustig blijf…
3,5 en nog steeds van die buien? Oei!! Peuterfase is toch al een tijdje over dan hoor.
Hier is het ook begonnen en ik vind het zó lastig! Negeren of juist bespreken, wel of niet afleiden, laten gaan of proberen om te keren, het werkt ook allemaal de ene keer wel een de andere keer niet. Ik ben wel fan van ‘choose your battles’ dus ben zelf niet overal te strikt in. Maar er zijn natuurlijk wel degelijk grenzen en dan is het een kwestie van een net even langere adem hebben 😉
Tessa onlangs geplaatst…Hoe is het om thuisblijfmoeder te zijn?
Negeren en niet te veel aandacht besteden aan negatief gedrag
Verder doe ik bij alle drie niet aan straffen
En proberen af te lijden .
Wij hebben een zoontje van nu inmiddels bijna 5 jaar, ook hij heeft zijn momenten maar om heel eerlijk te zijn kan ik er makkelijk mee omgaan, soms werd/word ongewenst gedrag genegeerd, maar er werd/word dan ook duidelijk verteld waarom het gedrag dat hij vertoonde niet gewenst was, je moet duidelijk zijn en de grenzen aangeven, dat heeft bij hem goed gewerkt en nog steeds. Een kind wil jouw begeleiding en van jou weten wat hij of zij wel en niet mag, jij bent immers de ouder en dat hebben ze van je nodig, duidelijkheid. Uiteraard is ieder kindje anders maar het werkt wel als je het goed toepast en niet over je heen laat lopen. Heel veel succes gaat vast goed komen!
Ik ben 2 en ik zeg nee vond ik wel te doen. Beetje afleiden of negeren. Ik zit nu met, ik ben 3 en dacht het nie! Ze wil alleen jurkjes aan, ze wil niet douchen, niet in bad, geen tandenpoetsen.Niet eten. Pfff erg vermoeiend. Zodra ze het niet ziet zitten gaat ze gillen. Ik vind het behoorlijk moeilijk. Ze is 3.5 en heel erg toe aan school. Maar er zijn ook geweldige knuffels, hele gesprekken en ze wordt met de dag mooier. Super trots!