Ik denk dat iedereen wel angsten kent in het leven. Zo ook ik en al heb ik daar al veel in overwonnen, is er nog een puntje wat ik wilde overwinnen. Een angst waarvan ik er zo van baal dat die speelde. Maar het overwinnen stelde ik maar uit. En het heeft te maken met autorijden. Ik ben niet bang om auto te rijden, ik heb al heel wat kilometers gereden sinds de 7 jaar dat ik mijn rijbewijs heb, maar sinds ik moeder ben zijn er wat angsten bij gekomen. En ook dat wil ik gewoon hier kunnen delen, voor wie zich erin herkent of er wat aan heeft.
Toen ik 18 was heb ik mijn rijbewijs gehaald. Dat ik daar bovengemiddeld veel rijlessen voor nodig had, nam ik voor lief. Mijn theorie examen behaalde ik per direct, want ik kan heel goed leren. Maar de praktijk is lastiger. Toen ik dat roze pasje behaald had, was ik zo enorm trots. Ik zette datzelfde jaar mijn eerste bedrijf op. Beautydream, hiermee heb ik jarenlang visagie workshops gegeven aan tienermeiden en voor kinderfeestjes. Super leuk, ik croste heel Brabant rond in mijn eigen autootje. Drie weekenddagen lang was ik op de weg te vinden met mijn spulletjes achterin. Wat heb ik daar van genoten. Ik heb dus heel veel kilometers gemaakt in mijn leven en kende ook geen angst. Naar Frankrijk? Ik rij wel.
Maar toen werd ik moeder en begon ik nogal met mijn gezondheid te kwakkelen. Het Hellp syndroom liet nogal zijn sporen na. Een te snel werkende schildklier, slecht zien, vermoeidheid en duizeligheid. Zeker in combinatie met de diabetes die ik heb, had ik geen vertrouwen in mijn gezondheid en lichaam. Ik reed toen Lana 3 maanden oud was met haar alleen vanuit Amsterdam terug. Ik werd draaierig en stond op de vluchtstrook op de A2. Achteraf bleek mijn schildklier toen enorm snel te werken en dit effecten te geven. En dan moet je dus nog de snelweg weer op, waar men 120+ km per uur rijdt. Super eng was dat en die ervaring heeft zijn sporen achtergelaten. Sindsdien durfde ik die lange afstanden niet te maken. Ik bleef gewoon dagelijks autorijden en afstanden tot ongeveer 30-40 minuten gingen prima, maar van langere afstanden werd ik angstig. In de auto voelde ik het opkomen, ik werd draaierig, benauwd, zweten, het gevoel mezelf te verliezen. De angst in mijn hoofd, zorgde voor die lichamelijke effecten. Ik ben opgeleid tot hulpverlener dus ik weet precies wat het is, maar toch overkwam het mij. Het ergste ervaar ik het wanneer mijn kinderen in de auto zitten. De verantwoordelijkheid die je dan als bestuurder draagt is groot en zodra de afstand die ik moest rijden te lang werd, kwam er paniek. En zo was het dus zo dat zodra de afstanden mij te lang werden, ik het uitstelde of vroeg of er iemand mee wilde. En dat is geen enkel probleem, zo heb ik hele leuke events mogen bezoeken met mijn man en mijn vader (super gezellig) maar wat had ik het fijn gevonden als ik gewoon zelf kon rijden. Dan mochten ze ook gewoon mee hoor, maar dan had ik het zelf gedaan.
En nu was ik op het punt gekomen dat ik er klaar mee was. Ik kocht in januari een grote degelijke auto. Een auto waar ik trots op ben, waar ik mij veilig in mag voelen en waarin ik mijn angsten zou gaan overwinnen. En afgelopen tijd heb ik meer langere afstanden gereden in Brabant en dat ging goed. Maar de rit op de A2 bleef ik spannend vinden. Tot ik op het punt kwam en dacht, ik ga het gewoon doen! Want door de kennis die ik over ‘angsten’ heb, weet ik ook dat het gaat om ervaren. De angst gewoon gaan ervaren en zien dat je niet flauw valt als je bang wordt. Ervaren dat mijn bloedsuiker niet enorm gaat dalen op het moment dat ik op de snelweg rijd. Ik ben nog nooit flauw gevallen door mijn diabetes, waarom ben ik daar dan op de (snel)weg wel bang voor? Angsten overwinnen gaat over ervaren en voelen. En zelfvertrouwen ontwikkelen. In jezelf geloven.
Ik bereikte een mentaal punt waarin ik ervoor wilde gaan, echt klaar was met die angst. En zo ging ik een paar weken geleden naar Amsterdam tijdens mijn spannendste momenten: File (daar voel ik me heel benauwd en opgesloten in) en tijdens de spits. And I did it. Ook nog eens parkeren midden hartje centrum Amsterdam. Ik deed er 2 uur en 20 minuten over in plaats van 1 uur en 15 minuten ivm. de files, maar ik heb de spannendste dingen daarin overwonnen. Vorige week was ik op perstrip in Frankfurt waarin we in de allernieuwste Opel Zafira mochten rijden op de Duitse autobahn. Super spannend, maar het ging heel goed. Ik heb zo’n 2 uur helemaal zelf gereden in een voor mij onbekende omgeving. Dat is voor mij echt een overwinning.
En ik ben er nog niet, autorijden en angsten overwinnen gaat gepaard met blijven oefenen, blijven doen, maar ik ben trots op dat het gelukt is. En ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken, dat ik gewoon zo de auto in spring voor afspraken in Amsterdam, ipv. uren in de trein zit (tenzij het qua tijden en spits gunstiger is natuurlijk).
Ik wil dit artikel delen om te laten zien dat ook ik angsten heb, ook bij mij niet alles op rolletjes loopt. Dat het niet iets is om je voor te schamen, je kunt en hoeft niet overal goed in te zijn. En ik weet ook dat er veel ergere vormen van rijangst bestaan en dat ik in die zin maar iets kleins hoefde te overwinnen. Ik hoop anderen hiermee te inspireren, misschien herkenning te geven en te laten zien dat je je niet hoeft te schamen. Herken jij de woorden die ik zeg? Heb jij dingen waar je angstig voor bent? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen bij de comments.
Fijn dat je het deelt, herken het enigzins. Wij zijn heel wat jaar geleden op vakantie aangereden door een vrachtwagen. Dat heeft best wat invloed gehad en uiteindelijk helemaal toen ik zelf ging rijden. Kwanneer er een vrachtwagen aan bij het invoegen, dan ging ik het liefst stilstaan tot deze voorbij was. Ook hier heb ik zelf eerst een knop om moeten zetten voordat ik zonder angst de snelweg op durfde.
Channa onlangs geplaatst…Thuisblijfmoeders zijn lui!
Wat knap dat je wat stapjes verder komt in het overwinnen van je angst. Ik begrijp je angst volkomen. Ik zou dat denk ik ook hebben als mijn gezondheid mij zomaar even in de steek kan laten. Als tiener werd ik een periode vaak onwel. Het werd plotseling zwart voor mijn ogen, wat heel beangstigend was. Tijdens het uitgaan of in de bus naar school. Het kon zomaar gebeuren. Je moet er niet aan denken dat zoiets tijdens het autorijden kan gebeuren. Kelly, bouw het gewoon rustig op. Je hoeft niet morgen in één keer naar Frankrijk te rijden. Dat je pas naar Amsterdam en in Frankfurt hebt gereden is al een hele prestatie!
Mama Lifestyle Blog onlangs geplaatst…Mijn leven als thuiswerkmoeder met een eigen bedrijf / mamablogger – #5
Toen ik 19 was kreeg ik een auto ongeluk doordat ik niet oplette. De dag erna kocht ik gelijk een andere auto en reed ik weer naar mijn stageadres,.omdat ik wilde voorkomen dat ik door angst niet meer auto durfde te rijden. Het heeft nog een hele tijd geduurd voordat ik niet meer bang was. En nog steeds kan ik in paniek schieten wanneer mijn vriend plotseling op de rem moet trappen.
Mama Lifestyle Blog onlangs geplaatst…Mijn leven als thuiswerkmoeder met een eigen bedrijf / mamablogger – #5
Dapper dat je het deelt Kelly. Ik herken het wel. Ik hield aan mijn zwangerschap hyperventilatie over en men ontdekte sikkelcel. Nee niet het soort waarbij je snel gaat ademen. Het is meer dat ik onbewust niet goed adem haal. Sowieso vervoerd mijn bloed minder zuurstof dan gemiddel. Ik voel het pas als mijn benen gaan tintelen en ik draaierig wordt en het gevoel heb dat ik flauw val. Dat ik combinatie met autorijden vlak na je zwangerschap zorgde ook voor wat angstige moment en. Dus ik herken je angst wel. Meestal gaat het goed, alleen als ik vermoeid ben of ziekig is dat een extra trigger.
Josan onlangs geplaatst…Hoe groter hoe beter, ons Intex Easy Set zwembad
Vind het knap dat je op een dag gewoon de knoop hebt doorgehakt en gezegd: ik ga het doen! Alleen zo overwin je die angst, denk ik. Denk dat die mooie auto daar ook zeker aan bij heeft gedragen. Nou, many more km’s to drive! *toet toet* 🙂
Carlijn onlangs geplaatst…Twins Tuesday: 4 factoren die aantonen dat m’n kinderen het állerbelangrijkst zijn
Wat knap van je! Fijn dat je dit deelt! Door mijn gezondheid heb ik ook bepaalde angsten, vooral het alleen ergens naar toe gaan.Maar ook dat ben ik flink aan het oefenen en kom ook steeds weer stapjes verder!
Stefanie onlangs geplaatst…Er even tussenuit in Zeeland
Wat goed van je dat je door je angst heen bent gegaan. Niet altijd makkelijk maar uiteindelijk wel ontzettend de moeite waard.
Marije onlangs geplaatst…Inner Soul Tuesday: De Alchemist ~ Paulo Coelho
Wauw knap hoor!
Ik heb zelf ook rijangst. Toen ik 17 was heb ik ( in Duitsland ) mijn rijbewijs behaald, ik had ook meer rijlessen nodig toen en was erg onzeker.
Ik had net mijn rijbewijs behaald toen kwam ik naar Nederland en heb twee jaar als oppas gewerkt, in die twee jaar tijd ben ik geen auto gereden.
Nu, bijna 5 jaar later heb ik zelf een zoontje en rij bijna nooit meer auto, ik vind het heel eng en durf het gewoon niet meer..
ook heb ik epilepsie waardoor ik onzeker ben in de auto.
Ik baal er wel van en wil het weer oppakken. Maar uitstellen lukt tot nu toe wel goed ( helaas..)
Ik begrijp je angsten dus heel goed en vind het heel knap van jou.
Ik herken dit heel erg, heb een hele tijd angst gehad om op de snelweg te rijden. Patrick was het op een dag zat en regelde een extra rijles met alleen maar snelweg rijden. Het weekend erna ben ik zelf gaan rijden en was ik er overheen. Toch doe ik het nog steeds niet graag en als het enigszins kan rijd ik alsnog binnendoor…
Marisca| Mama blogger onlangs geplaatst…Vlog | Shoplog Action met leuke tips!
Super knap! Lijkt me wel erg moeilijk maar goed dat je dat gedaan hebt.
Dita onlangs geplaatst…Geshopt bij Rituals
Met mijn slaapapneu heb ik ook een tijd gehad dat ik bang was voor rijden. Dit omdat ik dus een keer bijna in slaap gevallen was achter het stuur. Doodeng! Super goed dat je het gewoon aan gedurft hebt!
Nicole onlangs geplaatst…Utsukusy | Bijin Facial Cleanser Cream
Goed artikel dit. Eerlijk. Ik heb gelukkig geen angst voor autorijden, ik vind het zelfs leuk. Maar ik kan me het wel goed voorstellen .
Nicole onlangs geplaatst…De maandagochtend from hell
Ik heb hetzelfde! Bijzonder om te lezen dat iemand anders hetzelfde heeft. Bij mij is het in combinatie met astma die op 25 jarige leeftijd werd ontdekt. Ik merk het ook pas op als ik tintelingen krijg, vaak pas nadat het een aantal dagen aan de gang is, verkoudheid, vermoeidheid en astma aanvallen is vaak de trigger. Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn met dit probleem. ?
Ik heb een keer een auto ongeluk gehad. Gelukkig alleen geschrokken (en een auto die total loss was.. ) maar daarna was rijden toch even spannend. Zeker als het drukker was op de weg.
Ik zou zo graag over mijn angst voor bloedprikken willen komen.. brr ik heb daar zo’n hekel aan en stel het altijd uit. Over 1,5 week moet ik weer laten prikken en kijk er nu al tegenop.
Fenna onlangs geplaatst…Kiko: Smart Lipstick Review
Wat knap dat je toch zo je best doet om het te overwinnen! Daar heb ik echt bewondering voor! Ik heb een fobie voor onweer waar ik dit jaar stappen in zet 🙂
Annemijn onlangs geplaatst…Budgettip: Wegenkaarten voor je autovakantie
Oh heel herkenbaar. Ivm medicatie heb ik lang niet mogen rijden. Toen het daarna wel weer micht vond ik het ook heel moeilijk. Vooral met mijn kinderen in de auto.
Saskia onlangs geplaatst…Kinderen en heimwee (op vakantie)
Wat goed dat je hier over schrijft en dat je echt bezig bent om je angsten te overwinnen. Echt een topper!!
Marijke onlangs geplaatst…Gepofte quinoa reep
Wat herkenbaar Kelly! Ik heb inmiddels al 7 jaar mijn rijbewijs maar vind het gewoon eng om te rijden en vermijd het liever gewoon. Mijn angst is dat ik geen controle heb over de andere auto’s, ben altijd zo bang dat er iets gebeurt. Ga liever altijd met het OV. Superknap dat je gewoon durft en gaat!
Maria onlangs geplaatst…Eerste blog!
Wat knap en goed dat je dit met ons deelt. Ik vind het dapper van je om dat hier zo te schrijven. Heel knap hoe je alles toch bent gaan doen om je angsten te overwinnen.
Femke onlangs geplaatst…Tuesday Tag Day: de zomerse dilemma’s tag
Wat goed dat je je angst probeert te overwinnen. Ik heb 2/3jaar terug een auto ongeluk gehad en was zo geschrokken dat t ook lang heeft geduurt totdat ik weer zonder zorgen kon auto rijden.
Leonie onlangs geplaatst…Mamashowt: Nominatie Liebsteraward!
Super knap dat je het aan bent gegaan. Het lastige mrt angsten is dat je vask jezelf dingen wijs kan maken dir er niet zijn, of jezelf juist kan overtuigen dat het niet engs is, totdat je in de situatie zit.
Mooi artikel. Knap dat je ook dit deelt. Neem er mijn petje voor af dat je op een dag gewoon besloot dat je het ‘even’ ging doen! Ik hoop dat je op een dag helemaal van je angst af zult zijn. Ik vind autorijden, ondanks een zwaar auto-ongeluk in december 2014, oprecht heel erg leuk. Vooral op die onbegrensde brede Duitse snelwegen; geeft mij altijd een gevoel van vrijheid om gewoon te kunnen gáán.
Michelle onlangs geplaatst…TWEE MAANDEN MOEDER
Wat knap dat je het overwonnen hebt! Ik ben overspannen geweest en ontwikkelende toen een aantal angsten, van de meesten ben ik gelukkig weer af, maar vliegen vind ik nog steeds eng, terwijl ik dat vroeger helemaal geweldig vond! Al stap ik nog wel af en toe in het vliegtuig voor familiebezoek, daarmee hoop ik dat het uiteindelijk weggaat!
Doortje onlangs geplaatst…Onze week; veel binnen, maar uiteindelijk ook zon!
Super knap! En ook heel eerlijk en motiverend dat je dit deelt! Mag je trots op zijn!
Meike onlangs geplaatst…Korte verhalen #1 Dom
Wat goed dat je zo je angst aan het overwinnen bent. Zelf vond ik autorijden totaal niet leuk, maar dat gaat steeds beter. 🙂 Heerlijk vind ik de vrijheid die je hebt onderweg!
Lianne onlangs geplaatst…Frikandellenvlaai
Zo knap van je! ❤❤
Sophie onlangs geplaatst…Lief dagboek #49 – Op vakantie!
Je mag trots op jezelf zijn!! Herken het wel, heb autorijden altijd heel erg leuk gevonden, maar sinds ik diabetes heb vind ik het een stuk minder leuk. Net zoals jou ben ik nog niet flauwgevallen, maar zodra ik achter het stuur kruip ervaar ik toch die angst… Toch laat ik het autorijden er niet door, het is alleen iets minder leuk 🙁
Lauriette onlangs geplaatst…Onze nieuwe auto!
Super knap Kelly dar je je angsten overwint. En ook knap dat je je kwetsbaar op stelt door dit te delen. Iedereen heeft angsten ik vind het bijvoorbeeld heel eng om alleen thuis te zijn en dan met name de nacht. Gek he hier ga ik binnenkort ook mee oefenen als mijn vriend een paar nachten naar een event is.
Lisanne onlangs geplaatst…Hello July! #Zomerrooster
Ik kan me die angst wel indenken, het is ook een heftige ervaring die je hebt meegemaakt! Twee jaar geleden ben ik aangereden met de auto. Gelukkig was er met mij niks aan de hand én zat mijn zoon niet in de auto, maar de auto was wel total loss 🙁 Ik dacht een dag na het ongeluk, ik stap gewoon weer de auto in en ik ga gewoon weer rijden. Zodra ik in de auto zat merkte ik ook dat ik zenuwachtig was en benauwd. Helemaal niet verwacht, maar toch wel heftig. Bij mij speelde ook nog eens mee dat de aanrijding niet mijn schuld was en dat het dus bij iemand anders lag. Dit vond ik het soms extra angstig maken, dan andere mensen niet goed opletten en dat jij de dupe daarvan bent. Ik zie zoveel mensen op de snelweg rijden waarvan ik niet zeker ben hoe ze hen rijbewijs hebben gehaald. Het maakt me af en toe nog steeds wel angstig. Gelukkig weet ik van mezelf dat ik goed kan autorijden en ik ook goed situaties kan inschatten. Dit geeft me genoeg zelfvertrouwen om lange afstanden te rijden. Succes met je angst overwinnen en super knap dat je het toch gewoon gedaan hebt! Liefs, Charlotte
Charlotte onlangs geplaatst…Bullet Journal | Voor alle lijstjes lovers!
Ik herken je verhaal enorm! Ikschreef gister nog een stuk over mijn angsten en autoangst is er 1van. Komend weekend ga ik de angst weer te lijf als ik naar Zeeland ga met mijn peuter. 2,5 uur enkele reis, zonder mijn man als coach naast me. Reuzespannend, maar het vooruitzicht van een fijn weekend met mijn familie aan het strand zorgt ervoor dat ik het gewoon ga doen!
Bregje onlangs geplaatst…Etos Babyzegels, wat doe jij ermee?
Super goed gedaan Kel ! Ik herken die angst niet, maar heb zelf andere angsten die ik ook heb overwonnen. Je komt vanzelf op een punt dat je het “gewoon” gaat doen, zo zie je maar weer 🙂 Op naar je volgende ritje ! En top dat je dat hier ook deelt.
Kelly onlangs geplaatst…Chitchatten #8
stapje voor stapje overwin je alles 😉 en het autorijden angst gevalletje herken ik heel goed omdat ik dat helaas regelmatig mee maak dat ik niet lekker word onderweg en dan zit je wel met de meiden in de auto en dat vind ik eng kijk zit ik alleen is het ook niet fijn maar mocht er dan wat gebeuren blijven hun iig veilig. ik blijf wel gewoon rijden en lange stukken ook maar het is wel elke keer even zuchten voordat ik aan een rit begin
rachel onlangs geplaatst…#Vlog 3 juli ’16
Dag lieve Kelly,
Ik had 100 lessen nodig. Als het er niet meer zijn geweest. Tegenwoordig rijd ik niet veel meer, simpelweg omdat ik geen autootje heb. In de zomer rijd ik naar Italië. Een hele overwinning!
Wat knap van je zeg! Ik heb ook wel eens last van angsten. Een tijdje geleden vond ik het door een inbraak in mijn huis heel eng om alleen thuis te zijn. Tijdens de inbraak was ik niet thuis, maar goed. Heel de tijd alles controleren, ik kon niet rustig slapen tot ik wist dat er iemand thuis was. Constant kijken of er niks gebeurde en zodra het licht in de tuin aan ging ging mijn hart ook 10x zo snel. Nu in de zomermaanden is het gelukkig niet zo erg meer, maar zodra het weer sneller donker wordt vind ik het nog wel spannend. Maar goed, ik ben al heel wat stapjes verder.
Wat knap van je dat je het toch doet en blijft doen! Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Zelf heb ik geen rijangst (de enige keer dat ik bang was, was toen de auto begon te trillen en te schudden toen ik 120 reed, er was iets mis, dus hup de vluchtstrook op en daarna met 90 km/h verder getuft haha. Maar de schrik zat er toen goed in). Ik heb dan weer een andere angst, namelijk vliegangst! En dat vind ik ook heel vervelend. Het is niet dat ik daardoor niet met het vliegtuig op vakantie ga, ik probeer het te negeren, maar ik ben er wel vaak meerdere dagen ziek van. Stress, paniekaanvallen, buikpijn etc. Ik denk dat dat nooit meer verdwijnt, maar ik hoop er in de toekomst beter mee om te kunnen gaan, want het lijkt mij heel tof om eens een verre reis te maken!
anna onlangs geplaatst…MLBB #79 | UITGAAN, WERKLOOS EN SMOOTHIES
Knap dat je gewoon bent gaan rijden! Ik durf nog niet eens achter het stuur te gaan zitten haha, laat staan mijn rijbewijs halen. Eigenlijk zou ik het ook gewoon moeten doen. Door te doen en te zien dat het best goed gaat, overwin je inderdaad je angsten. Goed gedaan dus! 😀
Marije onlangs geplaatst…Lievelingsknuffels..
Wat goed kelly dat je het aan durfde te pakken en dat het nu zo goed gaat! Ik zag eerlijk gezegd op foto’s al wel dat je niet helemaal op je gemak achter het stuur zit. Je houdt het stuur best wel hoog en stevig vast en je zit ook heel erg rechtop. Ik denk dat je over een tijdje als je echt helemaal weer zeker bent ook aan jezelf zak merken dat je wat ‘relaxter’ qua houding achter het stuur zal zitten.
Super knap van je Kelly!
Ik heb heel erg last van rijangst,
Daarom begin ik deze week aan een soort ‘training’ van een paar weken, waarin je leert anders te denken in je hoofd en met angsten/gedachtes om te gaan. Want dat is vaak het probleem, datgeen wat je in je hoofd denkt/of tegen jezelf zegt.
Zo hoop ik stap voor stap voorruit te gaan.
Vroeger bijna aangereden door een vrachtwagen, een moeder hebben die geen autorijbewijs heeft, allerlei factoren dat ik het nooit leuk heb gevonden, en zelfs in de autoles periode elke keer weer zo nerveus was.. werkt niet mee allemaal..
Ik ben hoogzwanger gestopt met mijn rijlessen. Het ging alleen maar slechter en ik was echt een gevaar op de weg geworden. De fietsers hier in de stad die nog net geen schietschijven op hun rug hadden en grote knipperende borden met “SCHEP MIJ SCHEP MIJ!!!”. Om na de zwangerschap te beginnen was weer een enorme drempel. Ik besloot eerst mijn bachelordiploma te halen en daarna mijn rijbewijs op te pakken. Een voor een, niet alles tegelijk willen. Maar de drempel om te beginnen werd steeds hoger en hoger en hoger. Ontelbaar veel onnodige smoesjes. Tot op een dag iemand zei “maar waarom doe je het niet gewoon nu?” en ik zei dat het niet in onze weekplanning past. Jawel hoor, we maakten er alleen geen tijd voor vrij, maar dat was gewoon mogelijk. En een week later had ik mijn eerste rijles weer. Mijn examendatum staat bijna gepland en ik heb net weer 6 rijlessen gehad. Nergens voor nodig geweest die angst. Hoogzwanger misschien wel, ik had ze gewoon niet meer op een rijtje in m’n hoofd. Maar daarna had ik – achteraf- het veel eerder moeten doen. Wat voelt het fijn hè, om zo’n angst te overwinnen! Vorige week knalde ik voor het eerst de snelweg op met 130, klotsende oksels natuurlijk, kon wel janken toen m’n instructeur het voorstelde. Maar ook dat heb ik overwonnen en gisteren tijdens m’n les reed ik zonder erover na te denken de snelweg weer op. Binnenkort mag ik Melle een keer meenemen met een les om ook dat te overwinnen. En ik heb zowaar alweer zin in mijn volgende rijles.
Ja, dat moeder worden doet echt gigantisch veel met je. Maar om het dan vervolgens te overwinnen voelt heerlijk. Ik hoop dat ik dat Melle ook mee kan geven, dat geen berg te hoog hoeft te zijn. Face your fears. Je bent onoverwinnelijk.
Jennifer onlangs geplaatst…Persoonlijk: De lol was er af.
Wat heftig en ook wat knap dat je dit jaar daar stappen in zet! Xx
Dankjewel 🙂 lief!!
Ik heb sowieso veel moeite met autorijden. Inmiddels heb ik al heel wat kilometers gemaakt, maar inparkeren lukt nog steeds niet en ik blijf het altijd een beetje spannend vinden om ergens alleen met de auto heen te gaan.
Maike onlangs geplaatst…Bruiloft met washi tape
ik kan me zelf niet voorstellen hoe het is omdat ik echt een auto-rij-lover ben, maar het lijkt me ontzettend eng om duizelig e.d. de weg terug op te moeten, zeker met een kleintje in de auto! respect dat je toch weer achter het stuur bent gekropen <3
femketje onlangs geplaatst…Essence – Lights Of Orient Eyeshadow Palette.
Wat goed dat je er weer van af bent gekomen! Ik heb ook rijangst en ben benieuwd hoe dat zal gaan als ik met mijn kleine meneer Fons ruim twee uur naar mijn vader moet rijden!
Marije onlangs geplaatst…Welkom op de wereld, meneer Fons
Wat fijn dat je toch deels al een beetje je angst overwonnen hebt. Autorijden is ook best eng, omdat je niet alles onder controle hebt (wat anderen doen) en natuurlijk omdat je op de snelweg er hard rijdt. Ik vind autorijden zelf ook weleens eng, maar ik merk dat hoe vaker ik in de auto stap, hoe zekerder ik word. Dat vind ik heel fijn!
Knap dat je dit hebt gedeeld en super stoer dat je voor deze angst aan het knokken bent! Auto rijden is zo fijn, dit ga je ook weer ervaren!
Jessica onlangs geplaatst…Happy Birthday to Jess!
Ik heb dat ook heel erg. Hier in de buurt rijden vind i prima, maar echt verder weg..ppfff. En dan de snelweg, ook al zo’n ramp. Gelukkig heb k de afgelopen jaren ook al wat stappen vooruit gemaakt.
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Week 26 met een snufje liefde
Je bent niet de enige! Voordat ik mijn rijbewijs ging halen, nu alweer 5 jaar terug, dacht ik dat ik heel stoer zou zijn met rijden. Maar niets is minder waar, volgens manlief rijd ik als een oude dame. Sinds we onze nieuwe grote auto (Kia Sportage) hebben is het allemaal nog een tikkeltje erger. Snelweg gaat prima, maar woonwijkjes/steden ben ik echt heel traag. Goed dat je blijft doorzetten! Uiteindelijk komt je door oefenen het verste!
Manon onlangs geplaatst…Jenna is 1,5 jaar!